Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
20 marca 1972 |
Kraj produkcji | |
Język |
rosyjski |
Czas trwania |
165 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Andriej Tarkowski, Fridrik Gorenshtein, na podstawie powieści Stanisława Lema |
Główne role |
Donatas Banionis |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
Michaił Romadin |
Kostiumy |
Nelli Fomina |
Produkcja | |
Dystrybucja | |
Nagrody | |
FIPRESCI i Grand Prize of the Jury (Festiwal Filmowy w Cannes, 1972), Golden Scroll (1977) |
Solaris (ros. Солярис, Solaris) – radziecki film fantastycznonaukowy zrealizowany w 1972 roku przez Andrieja Tarkowskiego, na podstawie powieści Stanisława Lema pod tym samym tytułem. Zdjęcia kręcono m.in. w Zwienigorodzie i w Tokio.
Film był nominowany do Złotej Palmy na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1972 r., zdobywca nagrody FIPRESCI i Grand Prize of the Jury na tym samym festiwalu[2].
Bohater, Kris Kelvin, wyrusza w kosmos, niosąc w sobie poczucie winy za samobójczą śmierć żony, Hari. Obcy byt – myślący ocean na planecie Solaris – materializuje najskrytsze myśli ludzi przebywających na stacji kosmicznej. Ożywia także Hari, która staje się żywym wyrzutem sumienia dla Krisa. Kontakt z fantomem żony staje się dla bohatera swoistą pokutą. W końcu następuje oczyszczenie i kosmonauta wraca na Ziemię[3].
Film jest luźną adaptacją jednej z najsłynniejszych powieści Stanisława Lema, skupiającą się na psychologii postaci, toteż w zasadzie trudno go zaliczyć do utworów fantastycznonaukowych sensu stricto. Autor porusza tu problemy moralne, które nadają mu raczej rangę traktatu filozoficznego o uniwersalnym przesłaniu[4]. Inaczej niż w pierwowzorze Lema tematem filmu jest rodzaj ludzki stający w obliczu nieskończonego, niebezpiecznego i obcego Wszechświata[5], zaś ludzie są tu pokazani jako grzeszne istoty, którym obca planeta penetruje sumienia, czyniąc kontakt namiastką Sądu Ostatecznego[2].
Stanisław Lem negatywnie ocenił tę ekranizację[6], mówiąc, że Tarkowski „nie nakręcił Solaris tylko Zbrodnię i karę”[5]. Pisarz nigdy filmu nie obejrzał w całości[2].
Film niektórzy odczytywali jako rosyjską odpowiedź na 2001: Odyseję kosmiczną Stanleya Kubricka, jednak z innym przesłaniem: ostrzeżeniem przed technologicznym, odhumanizowanym światem[2].
Źródło:[7]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.