Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962
1958 1966
Data

21–25 lutego 1962

Gospodarz

Zakopane

Dyscyplina

skoki narciarskie

Mężczyźni
konkurs indywidualny
na skoczni K-65

Toralf Engan

konkurs indywidualny
na skoczni K-90

Helmut Recknagel

Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca

Niemiecka Republika Demokratyczna

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962.

Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962 – zawody w skokach narciarskich przeprowadzone pomiędzy 21 a 25 lutego tego roku na skoczniach narciarskich w Zakopanem w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym.

Po raz pierwszy w historii mistrzostw świata rozegrano dwie konkurencje indywidualne w skokach narciarskich – zawody na obiektach K-65 oraz K-90. Mistrzem świata na skoczni 65-metrowej został Toralf Engan, srebrny medal zdobył Antoni Łaciak, a brąz wywalczył Helmut Recknagel. Ten ostatni zdobył także złoty medal MŚ na skoczni K-90, bezpośrednio wyprzedzając Nikołaja Kamienskiego i Niilo Halonena.

W 1962 roku po raz szesnasty skoczkowie narciarscy startowali w mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym, a po raz trzeci (po MŚ w 1929 i 1939 roku) miało to miejsce na skoczniach w Zakopanem.

W zawodach wzięło udział 70 zawodników z siedemnastu krajów.

Przed mistrzostwami

Organizacja

Stanisław Marusarz – kierownik skoczni podczas Mistrzostw Świata 1962.

Przed mistrzostwami świata, w związku z brakiem opadów śniegu, organizatorzy musieli sztucznie naśnieżać obiekty w Zakopanem śniegiem przywożonym spoza miasta. Okazało się to czynem bezcelowym, gdyż na kilka dni przed pierwszymi zawodami, w Zakopanem wystąpiły obfite opady śniegu, w związku z czym jego nadmiar musiał zostać usunięty przez spychacze i przez ludzi na nartach[1]. Prace te trwały przez kilka dni, gdyż Międzynarodowa Federacja Narciarska jednoznacznie określiła dopuszczalną grubość śniegu na skoczni. Pierwszym zawodnikiem, który oddał skok na przygotowanym obiekcie był kierownik Wielkiej Krokwi – Stanisław Marusarz, który karierę skoczka zakończył pięć lat wcześniej. Marusarz uzyskał 76 metrów, co wzbudziło aplauz wśród zgromadzonych pod skocznią widzów[2].

Na początku lutego 1962 w Zakopanem przeprowadzone zostały mistrzostwa Polski w narciarstwie klasycznym. Impreza ta była próbą generalną przed mistrzostwami świata i dlatego programy obu imprez były identyczne jeśli chodzi o rozgrywane konkurencje[3]. W pierwszym konkursie skoków, na Średniej Krokwi, mistrzem Polski został Piotr Wala, srebrny medal zdobył Ryszard Witke, a brązowy – Józef Gąsienica-Bryjak[4]. Na Wielkiej Krokwi najlepszym zawodnikiem został ponownie Piotr Wala, srebro wywalczył Andrzej Kocyan, a brąz – Stefan Przybyła[5].

Kierownikiem skoczni, odpowiadającym za organizację zawodów o mistrzostwo świata, był Stanisław Marusarz, kierownikiem konkurencji (skoków narciarskich) na mistrzostwach świata był Józef Podstolski, a delegatem technicznym z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej był Hans Renner. Zakopiańskie konkursy o mistrzostwo świata obserwowało szesnastu austriackich ekspertów, którzy przybyli do Zakopanego, aby wykorzystać wyniki swoich obserwacji do organizacji konkursów olimpijskich w 1964 roku w Innsbrucku. Eksperci pozytywnie ocenili sposób zorganizowania zawodów, zwłaszcza jeśli chodzi o oświetlenie obiektu[2].

W 1962 roku po raz pierwszy w historii rozegrano dwie konkurencje w skokach narciarskich podczas jednych mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Poza konkursem na skoczni K-65[6], były to także zawody na obiekcie K-90[7].

Faworyci

Na poprzednich mistrzostwach świata złoty medal wywalczył Juhani Kärkinen, srebrny – Ensio Hyytiä, a brązowy – Helmut Recknagel. Spośród medalistów w mistrzostwach w Zakopanem wziął udział tylko Recknagel. Kolejnym najwyżej sklasyfikowanym zawodnikiem Mistrzostw Świata 1958, który wziął udział w kolejnych mistrzostwach był szósty Antero Immonen[8].

Przed mistrzostwami świata w Zakopanem rozegrany został 10. Turniej Czterech Skoczni. Zwycięzcą został Eino Kirjonen, drugie miejsce zajął Wilhelm Egger, a na trzecim miejscu uplasował się Hemmo Silvennoinen[9]. Dwa zwycięstwa w konkursach odniósł Egger, a po jednym – Kirjonen i Georg Thoma[10][11][12][13].

Wśród faworytów wymieniani byli także: Max Bolkart, Wolfgang Happle i Jože Šlibar[14].

Okolicznościowe znaczki pocztowe

Radziecki znaczek pocztowy wydany z okazji mistrzostw świata w Zakopanem.

Z okazji Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962 w Zakopanem w Polsce i Związku Radzieckim ukazały się okolicznościowe znaczki pocztowe, upamiętniające tę imprezę. Zarówno polskie, jak i radzieckie egzemplarze przedstawiały sylwetki narciarzy klasycznych, w tym skoczków narciarskich[15][16].

Zasady

Podczas Mistrzostw Świata 1962, w obu konkurencjach każdy z zawodników oddawał po trzy skoki konkursowe, spośród których do punktacji wliczane były dwa najlepsze[17]. Każdy skok oceniany był przez pięciu sędziów, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów za styl[18][19].

Medaliści

Konkurs indywidualny na skoczni K-65 (21.02.1962)

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Skok 3 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
Norwegia Toralf Engan 68,0 m
113,5 pkt 		67,0 m
106,7 pkt 		70,5 m
110,1 pkt 		17,0 • 18,0 • 17,5 • 17,5 • 17,5
16,0 • 16,5 • 16,5 • 16,5 • 16,5
17,0 • 17,0 • 17,5 • 17,5 • 17,5 		223,6 pkt –
Polska Antoni Łaciak 68,5 m
112,5 pkt 		64,5 m
101,4 pkt 		71,5 m
110,0 pkt 		17,0 • 17,5 • 16,5 • 17,0 • 16,0
15,5 • 16,5 • 16,5 • 16,0 • 16,0
17,0 • 16,5 • 16,0 • 17,0 • 16,5 		222,5 pkt 1,1 pkt
Helmut Recknagel 65,5 m
107,3 pkt 		67,0 m
107,2 pkt 		71,5 m
112,5 pkt 		17,0 • 17,0 • 17,5 • 17,0 • 16,5
17,0 • 16,5 • 17,0 • 16,5 • 16,5
17,5 • 17,5 • 18,5 • 17,5 • 17,5 		219,8 pkt 3,8 pkt

Konkurs indywidualny na skoczni K-90 (25.02.1962)

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Skok 3 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
Helmut Recknagel 97,5 m
117,4 pkt 		103,0 m
124,0 pkt 		98,5 m
116,3 pkt 		18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0
18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0
18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 		241,4 pkt –
Nikołaj Kamienski 91,0 m
104,6 pkt 		97,0 m
114,1 pkt 		97,0 m
112,3 pkt 		17,0 • 17,0 • 17,0 • 17,5 • 17,5
18,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5
18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,5 		226,4 pkt 15,0 pkt
Finlandia Niilo Halonen 97,5 m
116,4 pkt 		94,0 m
107,9 pkt 		93,5 m
108,1 pkt 		18,0 • 18,0 • 18,0 • 19,0 • 19,0
17,0 • 17,5 • 17,5 • 18,5 • 18,0
18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,5 		224,5 pkt 16,9 pkt

Klasyfikacja medalowa

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto
srebro
brąz
razem
1. NRD 1 – 1 2
2. Norwegia 1 – – 1
3. Polska – 1 – 1
3. ZSRR – 1 – 1
5. Finlandia – – 1 1

Przebieg zawodów

Wielka Krokiew w latach 60. XX wieku.
Helmut Recknagel – mistrz świata ze skoczni dużej i brązowy medalista ze skoczni normalnej.
Koba Cakadze – piąty zawodnik konkursu na skoczni normalnej.
Peter Lesser – piąty zawodnik konkursu na skoczni dużej.
Veit Kührt – szósty zawodnik konkursu na skoczni normalnej.
Willi Egger – siódmy zawodnik konkursu na skoczni dużej.

Pierwszym konkursem skoków podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962 w Zakopanem były zawody indywidualne na Średniej Krokwi, które odbyły się 21 lutego. Do konkursu zgłosiło się 62 zawodników, a z pierwszym numerem startowym wystąpił Alois Haberstock, który skoczył 61 metrów. W pierwszej serii konkursowej czternastu zawodników osiągnęło lub przekroczyło odległość równą punktowi konstrukcyjnemu umieszczonemu na 65 metrze, a pierwszym skoczkiem, który tego dokonał, był startujący z numerem dwunastym Nikołaj Kamienski. Reprezentant ZSRR uzyskał dokładnie 65 metrów. Rezultat o pół metra gorszy uzyskał skaczący z numerem 26. reprezentant Finlandii, Hemmo Silvennoinen, jednak wyprzedził Kamienskiego dzięki lepszym notom sędziowskim. Tuż po Silvennoinenie wystartował Kurt Schramm, który uzyskał 65,5 metra, ale przegrał zarówno z fińskim, jak i radzieckim skoczkiem. Kolejny z zawodników, Marjan Pečar uzyskał 66 metrów, jednak od sędziów otrzymał łącznie 43 punkty i plasował się na dalszej pozycji. Z numerem trzydziestym na belce startowej pojawił się reprezentant Japonii, Naoki Shimura i dzięki uzyskanym 65 metrom objął prowadzenie. Japończyk pozostawał na pierwszym miejscu aż do skoku 48. zawodnika pierwszej serii. Nie wyprzedzili go między innymi Veikko Kankkonen i Piotr Wala, którzy uzyskali odpowiednio 67 i 68,5 metra, ale swoich prób nie ustali. Zmiana lidera nastąpiła po skoku Nikołaja Szamowa, który skoczył 65,5 metra. Zawodnik ten prowadził do momentu, gdy skok na tę samą odległość oddał Helmut Recknagel. Niemiec dostał o pół punktu za styl więcej od Szamowa i dzięki temu objął prowadzenie. Metr dalej lądował zawodnik szwajcarski, Ueli Scheidegger, ale niskie noty sędziowskie spowodowały, że zajął dalsze miejsce. Bliski objęcia prowadzenia był skaczący po Szwajcarze, Willi Egger, który uzyskał 67 metrów i plasował się na drugim miejscu, przegrywając z Recknagelem o 0,3 punktu. Kolejny z zawodników, którym był Antoni Łaciak, wyrównał najdłuższy skok pierwszej serii – 68,5 metra i w przeciwieństwie do Piotra Wali ustał swój skok, dzięki czemu objął prowadzenie o 5,2 punktu nad Helmutem Recknagelem. Pół metra bliżej od Łaciaka skoczył Toralf Engan, ale otrzymał najwyższe noty sędziowskie całej serii (łącznie 52,5 punktu) i o punkt wyprzedził reprezentanta Polski. Serię zakończył Koba Cakadze, który uzyskał 65,5 metra i zajmował trzecią pozycję. Na prowadzeniu po pierwszej serii był zatem Engan przed Łaciakiem i Cakadze[18].

Najdłuższe skoki drugiej serii konkursowej oddali Hemmo Silvennoinen i Veit Kührt, którzy skoczyli po 69 metrów. Rezultat o pół metra gorszy uzyskał Nikołaj Kamienski, a gorszy o metr – Torgeir Brandtzæg. Odległość 67,5 metra osiągnęli Gustaw Bujok i Kurt Schramm. Spośród najlepszych trzech zawodników pierwszej serii najdalej skoczył Toralf Engan i uzyskana przez niego odległość – 67 metrów pozwoliła na utrzymanie prowadzenia. Drugi po pierwszej serii Antoni Łaciak skoczył 64,5 metra, w wyniku czego po dwóch seriach spadł na piątą pozycję. Na drugie miejsce awansował natomiast ósmy po pierwszej serii Silvennoinen, a na trzecie – czwarty Helmut Recknagel, który uzyskał tę samą odległość co Engan – 67 metrów. Zajmujący trzecie miejsce po pierwszej serii, Koba Cakadze w drugiej rundzie uzyskał 65 metrów, co spowodowało jego spadek w klasyfikacji na siódme miejsce[18].

W ostatniej serii konkursu na Średniej Krokwi siedmiu zawodnikom udało się uzyskać odległości powyżej 70 metrów. Pierwszym zawodnikiem, któremu się to udało, był sklasyfikowany na 56. miejscu po dwóch skokach – Piotr Wala, który osiągnął 70,5 metra. Rezultat o pół metra lepszy uzyskali: 49. po dwóch skokach Gustaw Bujok oraz 28. zawodnik po dwóch seriach – Max Bolkart. Wynik Bujoka pozwolił mu awansować na siódmą pozycję w łącznej klasyfikacji, natomiast Bolkart spadł na 30. miejsce, bo swojej próby nie ustał. Trzech spośród zawodników z czołowej dziesiątki po dwóch skokach uzyskało najlepsze wyniki konkursu, skacząc na 71,5 metra. Byli to: Helmut Recknagel, Koba Cakadze i Antoni Łaciak. Po uwzględnieniu not sędziowskich i po odrzuceniu najgorszej próby, Łaciak awansował na drugie miejsce, Recknagel zajął trzecią pozycję, a Cakadze był piąty. Prowadzący po pierwszej i drugiej serii – Toralf Engan uzyskał 70,5 metra i z przewagą 1,1 punktu nad Łaciakiem zdobył złoty medal mistrzostw świata[18].

Drugim konkursem mistrzostw świata były zawody na Wielkiej Krokwi, które przeprowadzono 25 lutego 1962. Z pierwszym numerem wystartował reprezentant Czechosłowacji, Zbyněk Hubač, który skoczył 76 metrów. Drugi w kolejności skoczek, Jurij Samsonow, uzyskał rezultat o 12,5 metra lepszy i objął prowadzenie. Samsonow pozostawał na pierwszym miejscu do skoku dziesiątego uczestnika konkursu – Veikko Kankkonena. Reprezentant Finlandii jako pierwszy przekroczył punkt konstrukcyjny Wielkiej Krokwi, uzyskując 91,5 metra. Zmiana lidera nastąpiła po próbie 26. skoczka konkursu – Arne Larsena, który co prawda lądował metr bliżej od Kankkonena, ale uzyskał wyższe noty sędziowskie, co pozwoliło mu zająć pierwsze miejsce z przewagą 0,3 punktu. Najdłuższą odległość pierwszej serii – 97,5 metra osiągnął startujący z 33. numerem – Niilo Halonen. Wyniku Fina nie poprawił żaden ze skoczków, a jedynie 55. zawodnik – Helmut Recknagel wyrównał jego wyczyn i objął prowadzenie. Ponadto w czołówce klasyfikacji po pierwszej serii plasowali się: na trzecim miejscu Antoni Łaciak po skoku na 96,5 metra, na czwartej pozycji Piotr Wala po skoku na 94,5 metra oraz piąty – Willi Egger, który skoczył 94 metry[19].

W drugiej serii konkursowej trzydziestu skoczkom udało się osiągnąć bądź przekroczyć odległość równą punktowi konstrukcyjnemu. Podobnie jak w pierwszej serii najlepszy rezultat osiągnął Helmut Recknagel, tym razem lądując na 103 metrze. Był to jedyny wynik powyżej setnego metra, w związku z czym reprezentant NRD powiększył punktową przewagę nad pozostałymi zawodnikami. Drugą odległością serii było 97 metrów, które uzyskali: Nikołaj Kamienski i Veit Kührt. Dzięki temu Kamienski awansował na trzecie, a Kurth na ósme miejsce. Pół metra bliżej od tych dwóch zawodników lądowali: Willi Egger i Max Bolkart, a 95 metrów uzyskali: Toralf Engan, Peter Lesser, Veikko Kankkonen. Po drugiej serii na prowadzeniu pozostawał zatem Recknagel, na drugim miejscu pozostawał Niilo Halonen, a trzeci był Nikołaj Kamienski[19].

W serii finałowej 21 zawodników uzyskało co najmniej 90 metrów. Dwaj skoczkowie osiągnęli przynajmniej 100 metrów. Byli to: Peter Lesser (102 m) i Toralf Engan (100 m). Mimo osiągniętych odległości, obaj przegrali ze zwycięzcą wszystkich serii – Helmutem Recknagelem, który skoczył 98,5 metra, ale otrzymał najwyższe noty sędziowskie za styl spośród wszystkich uczestników konkursu. Czwartą odległość serii uzyskał Nikołaj Kamienski – 97 metrów – co pozwoliło temu zawodnikowi awansować z trzeciego na drugie miejsce. Pokonał bezpośrednio Niilo Halonena, który w ostatniej serii lądował na 93,5 metrze. W ostatecznej klasyfikacji zawodów pierwsze miejsce i złoty medal mistrzostw świata wywalczył zatem Recknagel, drugie miejsce i srebro zdobył Kamienski, a trzecie miejsce i brąz osiągnął Halonen[19].

Wyniki

Konkurs indywidualny na skoczni K-65 (21.02.1962)

Miejsce Nr startowy Zawodnik Państwo Seria 1 Seria 2 Seria 3 Nota łączna[18]
Skok Nota Skok Nota Skok Nota
1.
59
 Engan, ToralfToralf Engan Norwegia 68,0 113,5 67,0 106,7 70,5 110,1 223,6
2.
57
 Łaciak, AntoniAntoni Łaciak Polska 68,5 112,5 64,5 101,4 71,5 110,0 222,5
3.
53
 Recknagel, HelmutHelmut Recknagel NRD 65,5 107,3 67,0 107,2 71,5 112,5 219,8
4.
26
 Silvennoinen, HemmoHemmo Silvennoinen Finlandia 64,5 105,0 69,0 112,5 69,0 106,4 218,9
5.
63
 Cakadze, KobaKoba Cakadze ZSRR 65,5 107,8 65,0 103,7 71,5 111,0 218,8
6.
40
 Kührt, VeitVeit Kührt NRD 64,0 94,7 69,0 109,5 69,5 108,3 217,8
7.
25
 Bujok, GustawGustaw Bujok Polska 64,5[a] 68,5 67,5 106,6 71,0 107,5 214,1
8.
12
 Kamienski, NikołajNikołaj Kamienski ZSRR 65,0 104,4 68,5 109,5 66,0 100,0 213,9
9.
48
 Szamow, NikołajNikołaj Szamow ZSRR 65,5 106,8 66,0 103,4 69,5 106,3 213,1
10.
56
 Egger, WilhelmWilhelm Egger Austria 67,0 107,0 66,5 105,8 64,5 95,6 212,8
11.
27
 Schramm, KurtKurt Schramm NRD 65,5 103,8 67,5 107,6 69,5 104,8 212,4
12.
61
 Kirjonen, EinoEino Kirjonen Finlandia 61,5 98,7 65,5 103,5 68,5 105,5 209,0
13.
17
 Brandtzæg, TorgeirTorgeir Brandtzæg Norwegia 61,5 95,2 68,0 109,0 65,5 99,7 208,7
14.
58
 De Zordo, BrunoBruno De Zordo Włochy 61,0 96,9 67,0 108,2 65,5 99,2 207,4
15.
34
 Leodolter, OttoOtto Leodolter Austria 63,0 102,6 65,5 103,5 64,5 97,1 206,1
16.
39
 Erickson, WilliamWilliam Erickson Stany Zjednoczone 63,0 98,6 66,0 103,4 67,5 99,4 202,8
17.
55
 Scheidegger, UeliUeli Scheidegger Szwajcaria 66,5 102,1 65,0 99,7 64,0 90,3 201,8
18.
7
 Immonen, AnteroAntero Immonen Finlandia 64,0 102,2 64,5 99,4 64,0 95,3 201,6
19.
45
 De Zordo, DinoDino De Zordo Włochy 64,5 101,5 62,0 94,4 66,5 99,3 200,8
20.
3
 Doubek, RudolfRudolf Doubek Czechosłowacja 64,5 101,5 64,5 98,9 59,0 83,1 200,4
21.
62
 Matsui, TakashiTakashi Matsui Japonia 62,5 100,3 62,5 96,7 66,5 99,8 200,1
22.
11
 Yoshida, RikioRikio Yoshida Japonia 62,0 100,0 65,0 99,7 58,5 83,4 199,7
23.
23
 Motejlek, DaliborDalibor Motejlek Czechosłowacja 63,5 98,4 65,5 101,0 62,0 88,8 199,4
24.
51
 Martinák, MiroslavMiroslav Martinák Czechosłowacja 65,0 102,4 62,0 89,9 66,0 97,0 192,3
25.
14
 Zajc, LudvikLudvik Zajc Jugosławia 64,5 101,0 64,5 97,9 64,0 95,3 198,9
26.
37
 Dalslæn, ArneArne Dalslæn Norwegia 64,0 101,2 64,0 97,6 65,5 97,7 198,8
27.
28
 Pečar, MarjanMarjan Pečar Jugosławia 66,0 100,2 64,5 98,4 66,0 97,5 198,6
28.
9
 Zandanel, NiloNilo Zandanel Włochy 62,5 99,3 62,5 98,2 57,5 81,0 197,5
29.
6
 Wirth, WilliWilli Wirth NRD 61,5 96,7 64,0 98,6 62,0 92,3 195,3
30.
60
 Bolkart, MaxMax Bolkart RFN 58,0 88,3 67,0 106,7 71,0[a] 81,0 195,0
31.
42
 Šlibar, JožeJože Šlibar Jugosławia 62,0 95,5 63,0 99,1 63,0 89,7 194,6
32.
30
 Shimura, NaokiNaoki Shimura Japonia 65,0 105,4 65,5[a] 74,0 61,0 88,9 194,3
32.
52
 Bergseije, Lars-ÅkeLars-Åke Bergseije Szwecja 61,0 93,4 64,5 100,9 64,5 65,6 194,3
34.
36
 Kankkonen, VeikkoVeikko Kankkonen Finlandia 67,0[a] 88,5 67,0 105,7 67,0[a] 73,1 194,2
35.
43
 Wala, PiotrPiotr Wala Polska 68,5[a] 85,0 64,5[a] 70,9 70,5 107,1 192,1
36.
15
 Gąsienica-Bryjak, JózefJózef Gąsienica-Bryjak Polska 60,5 92,6 64,5 99,4 60,0 85,5 192,0
37.
5
 Malm, ArnfinnArnfinn Malm Norwegia 61,0 93,4 63,0 98,5 54,0 78,7 191,9
38.
21
 Samsonow, JurijJurij Samsonow ZSRR 61,5 96,2 64,0 95,1 64,0 93,3 191,3
39.
24
 Aimoni, GiacomoGiacomo Aimoni Włochy 60,0[a] 62,3 62,0 94,9 65,0 95,9 190,8
40.
54
 Oman, MiroMiro Oman Jugosławia 59,5 89,5 60,5 90,5 66,0 100,0 190,5
41.
35
 Sjöberg, KjellKjell Sjöberg Szwecja 59,5 93,0 62,5 96,7 62,0 93,3 190,0
42.
44
 Jean-Prost, ClaudeClaude Jean-Prost Francja 63,0 100,1 59,0 86,3 62,5 89,0 189,1
43.
18
 Kurz, HelmutHelmut Kurz RFN 61,0 92,4 62,0 95,9 62,5 92,5 188,4
44.
38
 Ihle, HeinzHeinz Ihle RFN 58,5 88,0 66,5 100,3 66,0[a] 67,5 188,3
45.
22
 Müller, PeterPeter Müller Austria 59,5 87,5 60,5 92,5 63,0 93,7 186,2
46.
20
 Nordin, GöstaGösta Nordin Szwecja 59,0 90,7 62,0 94,9 60,0 86,5 185,6
47.
41
 Hubač, ZbyněkZbyněk Hubač Czechosłowacja 59,5 92,0 60,0 91,7 64,0[a] 67,3 183,7
48.
31
 Rey, RégisRégis Rey Francja 61,0 90,4 63,0 93,0 63,0 88,2 183,4
49.
19
 Rieschl, Stephan R.Stephan R. Rieschl Stany Zjednoczone 56,5 82,3 63,5 96,8 62,0 86,3 183,1
50.
47
 Wakasa, ShigeyukiShigeyuki Wakasa Japonia 64,5[a] 75,0 63,0[a] 64,5 69,5 106,3 181,3
51.
49
 Gravelle, GérardGérard Gravelle Kanada 56,0 82,5 60,5 89,5 62,5 90,0 179,5
52.
4
 Kiss, EndreEndre Kiss Węgry 60,0 90,8 60,5 88,5 56,0 77,1 179,3
53.
13
 Elliot, John H.John H. Elliot Stany Zjednoczone 60,0 90,8 60,0 88,2 57,0 74,8 179,0
54.
46
 Cecchinato, ToniToni Cecchinato Szwajcaria 60,5[a] 68,1 59,5 89,0 63,0 88,2 177,2
55.
8
 Karlsson, HolgerHolger Karlsson Szwecja 54,0 80,2 59,0 87,8 60,0 88,0 175,8
56.
10
 Gartrell, FrankFrank Gartrell Kanada 61,0[a] 54,9 64,0 91,6 60,0 80,0 171,6
57.
2
 Niederhammer, GerhardGerhard Niederhammer Austria 55,0 82,1 58,5 87,1 57,0 80,8 169,2
58.
33
 Lien, KaareKaare Lien Kanada 63,0 70,3 57,5 83,7 60,0 81,0 164,7
59.
1
 Haberstock, AloisAlois Haberstock RFN 61,0 88,4 62,0[a] 58,9 56,0 76,1 164,5
60.
50
 Balfanz, JohnJohn Balfanz Stany Zjednoczone[20] 61,5[a] 65,7 60,0[a] 57,7 65,5 94,7 164,5
61.
32
 Csávás, LászlóLászló Csávás Węgry 54,0 78,7 55,0 79,2 54,5 75,3 157,9
62.
29
 Gellér, LászlóLászló Gellér Węgry 51,5[a] 41,5 53,0 74,1 53,5 72,6 146,7

Konkurs indywidualny na skoczni K-90 (25.02.1962)

Miejsce Nr startowy Zawodnik Państwo Seria 1 Seria 2 Seria 3 Nota łączna[19]
Skok Nota Skok Nota Skok Nota
1.
55
 Recknagel, HelmutHelmut Recknagel NRD 97,5 117,4 103,0 124,0 98,5 116,3 241,4
2.
16
 Kamienski, NikołajNikołaj Kamienski ZSRR 91,0 104,6 97,0 114,1 97,0 112,3 226,4
3.
33
 Halonen, NiiloNiilo Halonen Finlandia 97,5 116,4 94,0 107,9 93,5 108,1 224,5
4.
63
 Engan, ToralfToralf Engan Norwegia 92,5 104,4 95,0 108,6 100,0 114,9 223,5
5.
14
 Lesser, PeterPeter Lesser NRD 90,5[a] 69,0 95,0 108,1 102,0 115,2 223,3
6.
58
 Łaciak, AntoniAntoni Łaciak Polska 96,5 115,0 94,0 102,9 94,5 107,3 222,3
7.
56
 Egger, WilhelmWilhelm Egger Austria 94,0 108,7 96,5 109,9 84,5[a] 59,4 218,6
8.
44
 Wala, PiotrPiotr Wala Polska 94,5 110,3 94,5 102,4 95,5 107,5 217,8
9.
53
 Bolkart, MaxMax Bolkart RFN 91,0 105,1 96,5 110,9 91,5 103,7 216,0
10.
10
 Kankkonen, VeikkoVeikko Kankkonen Finlandia 91,5 105,2 95,0 110,1 91,5 101,7 215,3
11.
47
 Happle, WolfgangWolfgang Happle RFN 94,0 106,7 94,0 103,4 97,5 107,9 214,6
12.
48
 Kührt, VeitVeit Kührt NRD 94,5 105,3 97,0 109,1 DNS[b] 0,0 214,4
13.
49
 Cakadze, KobaKoba Cakadze ZSRR 93,0 107,5 92,0 106,5 90,5 101,5 214,0
14.
40
 Szamow, NikołajNikołaj Szamow ZSRR 90,0 105,4 93,5 108,3 89,0 100,9 213,7
15.
30
 Schramm, KurtKurt Schramm NRD 90,5 101,0 94,5 106,5 94,5 105,8 212,3
16.
34
 Leodolter, OttoOtto Leodolter Austria 92,0 107,3 91,5 103,9 89,5 100,4 211,2
17.
23
 Müller, PeterPeter Müller Austria 89,5 101,3 94,5 108,5 90,5 101,0 209,8
18.
41
 Wakasa, ShigeyukiShigeyuki Wakasa Japonia 90,5 106,0 89,5 102,0 84,5 90,9 208,0
19.
26
 Larsen, ArneArne Larsen Norwegia 90,5 105,5 89,5 101,0 88,5 97,9 206,5
20.
35
 Martinák, MiroslavMiroslav Martinák Czechosłowacja 89,0 101,7 92,0 104,5 80,5 84,9 206,2
21.
21
 Kirjonen, EinoEino Kirjonen Finlandia 87,5 103,4 85,5 98,4 89,5 101,4 204,8
22.
59
 Scheidegger, UeliUeli Scheidegger Szwajcaria 94,5 105,8 90,0 98,1 90,5 93,5 203,9
23.
61
 Silvennoinen, HemmoHemmo Silvennoinen Finlandia 85,5 98,9 90,0 101,6 90,5 102,0 203,6
24.
50
 Bergseije, Lars-ÅkeLars-Åke Bergseije Szwecja 90,0 100,4 91,5 102,4 85,5 92,4 202,8
25.
2
 Samsonow, JurijJurij Samsonow ZSRR 88,5 100,6 90,5 101,7 90,0[a] 65,9 202,3
26.
28
 Bujok, GustawGustaw Bujok Polska 91,0 102,6 90,5 99,7 90,5 97,5 202,3
27.
36
 De Zordo, DinoDino De Zordo Włochy 87,5 96,9 91,5 103,4 90,5 98,0 201,4
28.
37
 Nordin, GöstaGösta Nordin Szwecja 87,5 97,4 91,5 101,9 89,5 98,4 200,3
29.
62
 Matsui, TakashiTakashi Matsui Japonia 89,5 100,8 90,5 98,7 85,5 95,4 199,5
30.
29
 Etō, YōsukeYōsuke Etō Japonia 86,5 99,4 87,5 99,9 91,0 90,9 199,3
31.
4
 Zandanel, NiloNilo Zandanel Włochy 81,0 90,4 88,0 97,4 91,5 100,2 197,6
32.
31
 Balfanz, JohnJohn Balfanz Stany Zjednoczone 87,0 97,4 89,5 99,5 87,0 93,9 196,9
33.
11
 Kurz, HelmutHelmut Kurz RFN 86,5 99,4 87,5 97,4 86,0[a] 62,9 196,8
34.
43
 Brandtzæg, TorgeirTorgeir Brandtzæg Norwegia 87,5 96,4 91,0 100,3 85,0 94,4 196,7
35.
6
 Oman, MiroMiro Oman Jugosławia 78,5 85,9 89,5 97,5 90,5 99,0 196,5
36.
5
 Dalslåen, ArneArne Dalslåen Norwegia 85,0 96,9 89,5 99,5 85,5 93,4 196,4
37.
38
 Elliot, John H.John H. Elliot Stany Zjednoczone 87,0 96,4 89,0 97,4 89,5 98,4 195,8
38.
46
 Zajc, LudvikLudvik Zajc Jugosławia 89,5 98,8 90,5 96,2 89,0 96,8 195,6
39.
51
 De Zordo, BrunoBruno De Zordo Włochy 90,0 100,4 79,0[a] 53,4 85,5 93,9 194,3
40.
52
 Erickson, WilliamWilliam Erickson Stany Zjednoczone 88,0 96,5 89,5 98,0 87,0[a] 64,4 194,5
41.
9
 Przybyła, StefanStefan Przybyła Polska 85,5 94,4 89,5 98,5 85,5 92,9 192,9
41.
25
 Ihle, HeinzHeinz Ihle RFN 88,5[a] 63,6 89,0 97,4 90,5 95,5 192,9
43.
22
 Aimoni, GiacomoGiacomo Aimoni Włochy 85,5 93,4 86,5 91,9 89,5 96,9 190,3
44.
15
 Habersatter, WalterWalter Habersatter Austria 83,0 93,4 85,5 93,9 86,5 95,4 189,3
44.
17
 Sjöberg, KjellKjell Sjöberg Szwecja 80,0 93,9 80,0 91,9 84,0 95,4 189,3
46.
3
 Shimura, NaokiNaoki Shimura Japonia 84,0 95,4 84,0 92,9 85,0 91,9 188,3
47.
54
 Šlibar, JožeJože Šlibar Jugosławia 86,0[a] 58,9 88,0 94,4 86,0 93,4 187,8
48.
8
 Karlsson, HolgerHolger Karlsson Szwecja 74,5 77,2 90,0 97,7 87,0 89,9 187,6
49.
39
 Cecchinato, ToniToni Cecchinato Szwajcaria 85,5 95,9 84,0 91,4 80,0 86,4 187,3
50.
19
 Gartrell, FrankFrank Gartrell Kanada 82,5 86,4 91,0 94,8 87,0 88,9 183,7
51.
45
 Jean-Prost, ClaudeClaude Jean-Prost Francja 84,5 91,9 84,0[a] 58,9 81,0 89,4 181,3
52.
13
 Rieschl, Stephan R.Stephan R. Rieschl Stany Zjednoczone 84,0[a] 57,4 85,0 89,4 85,5 90,9 180,3
53.
1
 Hubač, ZbyněkZbyněk Hubač Czechosłowacja 76,0 83,9 85,0 90,9 85,5 85,9 176,8
53.
18
 Nevlud, JaromírJaromír Nevlud Czechosłowacja 80,5 89,4 75,0 81,9 79,0 87,4 176,8
55.
42
 Lien, KaareKaare Lien Kanada 80,0 84,4 80,0 83,4 84,5 89,9 174,3
56.
20
 Rey, RégisRégis Rey Francja 80,5 86,9 85,0 86,4 76,5 80,3 173,3
57.
32
 Kiss, EndreEndre Kiss Węgry 83,0 86,4 79,0 83,4 77,5 79,6 169,8
58.
7
 Gellér, LászlóLászló Gellér Węgry 75,0 79,1 81,0 84,4 81,0 81,4 165,8
59.
24
 Csávás, LászlóLászló Csávás Węgry 73,0 75,5 75,0 78,9 76,0 78,4 157,3

Składy reprezentacji

W poniższej tabeli przedstawiono składy wszystkich siedemnastu reprezentacji, które uczestniczyły w konkursach skoków na mistrzostwach świata w Zakopanem wraz z miejscami zajętymi przez poszczególnych skoczków.

Zawodnik Data urodzenia Miejsce na MŚ 1958[21][c] Miejsca na MŚ 1962 Źródło
skocznia normalna skocznia duża
 Austria[22] (5)
Wilhelm Egger 7 października 1932 36 10 7 [23]
Walter Habersatter 14 marca 1930 31 – 44 [24]
Otto Leodolter 18 marca 1936 12 15 16 [25]
Peter Müller b.d. 40 45 17
Gerhard Niederhammer b.d. – 57 –
 Czechosłowacja (5)
Rudolf Doubek b.d. – 20 –
Zbyněk Hubač 1 września 1940 – 47 53 [26]
Miroslav Martinák 18 czerwca 1936 – 24 20 [27]
Dalibor Motejlek 17 kwietnia 1942 – 23 – [28]
Jaromír Nevlud b.d. – – 53
 Finlandia (5)
Niilo Halonen 25 listopada 1940 14 – 3 [29]
Antero Immonen 15 grudnia 1935 6 18 – [30]
Veikko Kankkonen 5 stycznia 1940 – 34 10 [31]
Eino Kirjonen 25 lutego 1933 56 12 21 [32]
Hemmo Silvennoinen 16 listopada 1932 – 4 23 [33]
 Francja (2)
Claude Jean-Prost 20 listopada 1936 – 42 51 [34]
Régis Rey 8 kwietnia 1929 – 48 56 [35]
 Japonia (5)
Yōsuke Etō 10 maja 1934 44 – 30 [36]
Takashi Matsui 27 lutego 1940 – 21 29 [37]
Naoki Shimura 27 listopada 1941 – 32 46 [38]
Shigeyuki Wakasa b.d. – 50 18
Rikio Yoshida 14 września 1939 – 22 – [39]
Jugosławia (4)
Miro Oman 11 stycznia 1936 – 40 35 [40]
Marjan Pečar 27 stycznia 1941 – 27 – [41]
Jože Šlibar 18 marca 1934 – 31 47 [42]
Ludvik Zajc 21 stycznia 1943 – 25 38 [43]
 Kanada (3)
Frank Gartrell b.d. – 56 50
Gérard Gravelle 15 grudnia 1934 – 51 – [44]
Kaare Lien 9 listopada 1935 – 58 55 [45]
 NRD (5)
Veit Kührt 3 grudnia 1940 – 6 12 [46]
Peter Lesser 15 sierpnia 1941 – – 5 [47]
Helmut Recknagel 20 marca 1937 3 3 1 [48]
Kurt Schramm b.d. – 11 15
Willi Wirth b.d. – 29 –
 Norwegia (5)
Torgeir Brandtzæg 26 października 1941 – 13 34 [49]
Arne Dalslæn b.d. – 26 36
Toralf Engan 1 października 1936 – 1 4 [50]
Arne Larsen 23 grudnia 1937 – – 19 [51]
Arnfinn Malm b.d. – 37 –
 Polska (5)
Gustaw Bujok 16 maja 1937 – 7 26 [52]
Józef Gąsienica-Bryjak b.d. – 36 –
Antoni Łaciak 23 czerwca 1939 – 2 6 [53]
Stefan Przybyła b.d. – – 41
Piotr Wala 16 grudnia 1936 – 35 8 [54]
 RFN (5)
Max Bolkart 29 lipca 1932 23 30 9 [55]
Alois Haberstock b.d. – 59 –
Wolfgang Happle b.d. – – 11
Heinz Ihle 24 kwietnia 1941 – 44 41 [56]
Helmut Kurz b.d. – 43 33
 Stany Zjednoczone (4)
John Balfanz 23 czerwca 1940 – 60 32 [57]
John H. Elliot b.d. – 53 37
William Erickson b.d. 31 16 40
Stephan R. Rieschl b.d. – 49 52
 Szwajcaria (2)
Toni Cecchinato b.d. – 54 49
Ueli Scheidegger b.d. – 17 22
 Szwecja (4)
Lars-Åke Bergseije b.d. – 32 24
Holger Karlsson 3 lutego 1935 51 55 48 [58]
Gösta Nordin b.d. – 46 28
Kjell Sjöberg 11 maja 1937 – 41 44 [59]
 Węgry (3)
László Csávás 19 września 1934 – 61 59 [60]
László Gellér 5 sierpnia 1944 – 62 58 [61]
Endre Kiss b.d. – 52 57
 Włochy (4)
Giacomo Aimoni 23 grudnia 1939 – 39 43 [62]
Bruno De Zordo 18 listopada 1941 – 14 39 [63]
Dino De Zordo 15 maja 1937 49 19 27 [64]
Nilo Zandanel 8 listopada 1937 49 28 31 [65]
 ZSRR (4)
Koba Cakadze 19 sierpnia 1934 46 5 13 [66]
Nikołaj Kamienski 17 października 1931 9 8 2 [67]
Jurij Samsonow b.d. – 38 25
Nikołaj Szamow 22 sierpnia 1936 9 9 14 [68]

Legenda:

– – zawodnik nie został zgłoszony do konkursu;
b.d. – brak danych.

Upadki

Podczas treningów na Średniej Krokwi, 14 lutego 1962 czyli jeszcze przed oficjalnym otwarciem mistrzostw, kontuzji po upadkach doznali Jan Pezda, Ryszard Witke, Frank Böhme i Bruno De Zordo. De Zordo doznał pęknięcia obojczyka i według wstępnych informacji miał on nie wystartować w mistrzostwach świata[14]. Ostatecznie jednak w zawodach wystartował.

W pierwszej serii konkursowej zawodów na Średniej Krokwi odnotowano nieustane skoki dziewięciu zawodników. Upadki zaliczyli wówczas: Frank Gartrell, Giacomo Aimoni, Gustaw Bujok, László Gellér, Veikko Kankkonen, Piotr Wala, Toni Cecchinato, Shigeyuki Wakasa i John Balfanz. W drugiej serii pięciu skoczków oddało skoki zakończone upadkiem: Alois Haberstock i Naoki Shimura oraz ponownie Wala, Wakasa i Balfanz. W ostatniej, trzeciej serii, skoków nie ustali: ponownie Kankkonen oraz Heinz Ihle, Zbyněk Hubač i Max Bolkart[18]. Powodem tak dużej liczby upadków w zawodach na Średniej Krokwi był wiatr, którego siła i kierunek zmieniały się przez cały czas trwania konkursu[69].

23 lutego, podczas serii treningowej na dwa dni przed konkursem o mistrzostwo świata na Wielkiej Krokwi, kontuzji doznał Gérard Gravelle. Kanadyjczyk upadł na zeskoku, czego skutkiem było złamanie żeber i konieczna była jego hospitalizacja[70]. Kontuzja uniemożliwiła skoczkowi start w konkursie głównym. W zawodach swoich prób nie ustało dziesięciu zawodników. W pierwszej serii konkursowej upadło czterech zawodników: Peter Lesser, Heinz Ihle, Jože Šlibar i Stephan R. Rieschl. W drugiej serii skoków nie ustali: Bruno De Zordo i Claude Jean-Prost, natomiast w trzeciej rundzie – Willi Egger, Jurij Samsonow, Helmut Kurz i William Erickson[19].

Rekordowa liczba widzów

Podczas konkursu mistrzostw świata na Wielkiej Krokwi w 1962 roku ustanowiony został rekord pod względem liczby widzów przybyłych pod skocznię. Na zawody przybyło 125 tysięcy widzów, co było najlepszym wynikiem w historii[2].

Uwagi

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab Skok zakończony upadkiem.
  2. ↑ Zawodnik nie wystartował.
  3. ↑ W 1958 roku w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym rozegrano jeden konkurs w skokach narciarskich.

Przypisy

  1. ↑ Skoki Narciarskie Polska: Zakopane (Polska) - HS 134 m. skijumping.pl. [dostęp 2012-01-15]. (pol.).
  2. ↑ a b c Wojciech Szatkowski: Mistrzostwa Świata FIS 1962 w Zakopanem: Konkurs na Wielkiej Krokwi. watra.pl. s. 5. [dostęp 2012-01-26]. (pol.).
  3. ↑ Dziś w Zakopanem pierwsze konkurencje mistrzostw Polski. „Dziennik Polski”. 5576, s. 2, 1962-02-02. Kraków. [dostęp 2012-05-08]. 
  4. ↑ Figura i Wala pierwszymi mistrzami Polski. „Dziennik Polski”. 5577, s. 2, 1962-02-03. Kraków. [dostęp 2012-05-08]. 
  5. ↑ Medaliści mistrzostw Polski. skijumping.pl. [dostęp 2012-05-08]. (pol.).
  6. ↑ Wojciech Szatkowski: Mistrzostwa Świata FIS 1962 w Zakopanem: Wielkie skoki na Średniej Krokwi. watra.pl. s. 4. [dostęp 2012-05-14]. (pol.).
  7. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Historia Mistrzostw Świata. skijumping.pl, 30 października 2002. [dostęp 2012-01-15]. (pol.).
  8. ↑ FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 1958, Ski Jumping / 70 meter Hill, Lahti (FIN), Salpausselka, March 9th 1958. skijump-db.net [web.archive.org], 9 marca 2005. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).
  9. ↑ Skoki narciarskie - Turniej Czterech Skoczni 1961/1962. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-31]. (pol.).
  10. ↑ Skoki narciarskie - Turniej Czterech Skoczni 1961/1962: 28.12.1961 - Oberstdorf (RFN) K-74. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-31]. (pol.).
  11. ↑ Skoki narciarskie - Turniej Czterech Skoczni 1961/1962: 30.12.1961 - Innsbruck (Austria) K-81. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-31]. (pol.).
  12. ↑ Skoki narciarskie - Turniej Czterech Skoczni 1961/1962: 01.01.1962 - Garmisch-Partenkirchen (RFN) K-80. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-31]. (pol.).
  13. ↑ Skoki narciarskie - Turniej Czterech Skoczni 1961/1962: 06.01.1962 - Bischofshofen (Austria) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-31]. (pol.).
  14. ↑ a b W Zakopanem "za pięć dwunasta". „Dziennik Polski”. 5587, s. 2, 1962-02-15. Kraków. [dostęp 2012-05-12]. 
  15. ↑ 14.02.1962 - Narciarskie mistrzostwa Świata w Zakopanem. filatelistyka.org. [dostęp 2012-05-06]. (pol.).
  16. ↑ Каталог почтовых марок. Восточная Европа. Россия. СССР. C 1962г по 1962г. Первенство мира по зимним видам спорта в Закопане.. Россика. rossika.biz. [dostęp 2016-09-25]. (ros.).
  17. ↑ Skoki narciarskie - Historia Mistrzostw Świata. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-15]. (pol.).
  18. ↑ a b c d e f 1962 Nordic World Championships: Zakopane, POL, 1962/02/21, Special Jumping 60m Hill, Krokiew Schanze. skijump-db.net [web.archive.org], 10 maja 2003. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
  19. ↑ a b c d e f 1962 Nordic World Championships: Zakopane, POL, 1962/02/25, Special Jumping 90m Hill, Krokiew Schanze. skijump-db.net [web.archive.org], 17 grudnia 2004. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
  20. ↑ John Balfanz Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-04)]. (ang.).
  21. ↑ Lahden MM-kisojen tulosluettelo. lahdenmuseot.fi [web.archive.org]. s. 14-15. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
  22. ↑ Ekipa narciarska Austrii na FIS. „Dziennik Polski”. 5574, s. 5, 1962-01-31. Kraków. [dostęp 2012-05-18]. 
  23. ↑ FIS-Ski - biographie: EGGER Willi. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  24. ↑ Walter Habersatter Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-05)]. (ang.).
  25. ↑ FIS-Ski - biographie: LEODOLTER Otto. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  26. ↑ FIS-Ski - biographie: HUBAC Zbynek. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  27. ↑ Výročí Miroslav Martinák – 75 let. czech-ski.com, 17 czerwca 2011. [dostęp 2012-03-04]. (cz.).
  28. ↑ FIS-Ski - biographie: MOTEJLEK Dalibor. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  29. ↑ FIS-Ski - biographie: HALONEN N.. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  30. ↑ Antero Immonen Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  31. ↑ FIS-Ski - biographie: KANKKONEN Veikko. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  32. ↑ FIS-Ski - biographie: KIRJONEN Eino. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  33. ↑ FIS-Ski - biographie: SILVENOINEN H.. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  34. ↑ Claude Jean-Prost Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-08)]. (ang.).
  35. ↑ Régis Robert Rey Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-08)]. (ang.).
  36. ↑ Yosuke Eto Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  37. ↑ Takashi Matsui Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  38. ↑ Naoki Shimura Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  39. ↑ Rikio Yoshida Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  40. ↑ Miro Oman Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  41. ↑ Marjan Pečar Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  42. ↑ Obdobje 1934-1951. jozeslibar.si. [dostęp 2015-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-26)]. (słoweń.).
  43. ↑ Ludvik Zajc Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  44. ↑ Gerry Gravelle Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-07)]. (ang.).
  45. ↑ Kaare Lien Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)]. (ang.).
  46. ↑ Veit Kührt Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  47. ↑ Wyniki zawodnika: LESSER Peter. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2018-04-07].
  48. ↑ FIS-Ski - biographie: RECKNAGEL Helmut. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  49. ↑ FIS-Ski - biographie: BRANDTZAEG Torgeir. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  50. ↑ FIS-Ski - biographie: ENGAN Toralf. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  51. ↑ Arne Larsen Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  52. ↑ Wojciech Szatkowski: Skoki Narciarskie: Poczet skoczków polskich: Gustaw Bujok – Szczęściarz z Wisły. skijumping.pl, 3 lipca 2006. s. 1. [dostęp 2012-03-04]. (pol.).
  53. ↑ Antoni Łaciak Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  54. ↑ Piotr Wala Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  55. ↑ FIS-Ski - biographie: BOLKART Max. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  56. ↑ Heini Ihle Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  57. ↑ FIS-Ski - biographie: BALFANZ John. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  58. ↑ Holger Karlsson Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-14)]. (ang.).
  59. ↑ Kjell Sjöberg Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  60. ↑ László Csávás Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (ang.).
  61. ↑ László Gellér Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  62. ↑ FIS-Ski - biographie: AIMONI Giacomo. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  63. ↑ Bruno De Zordo Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  64. ↑ Dino De Zordo Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  65. ↑ Nilo Zandanel Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-07)]. (ang.).
  66. ↑ FIS-Ski - biographie: ZAKADSE Koba. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  67. ↑ FIS-Ski - biographie: KAMENSKI Nikolaj. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  68. ↑ FIS-Ski - biographie: SCHAMOV Nikolaj. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  69. ↑ Antoni Łaciak wicemistrzem świata. „Dziennik Polski”. 5593, s. 4, 1962-02-22. Kraków. [dostęp 2012-05-12]. 
  70. ↑ Niedzielny konkurs skoków zapowiada się niezwykle atrakcyjnie. „Dziennik Polski”. 5595, s. 4, 1962-02-24. Kraków. [dostęp 2012-05-14]. 
Skoki narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się