Seydlitz
Ilustracja
Wodowanie „Seydlitza”
Historia
Stocznia

Deschimag w Bremie

Położenie stępki

29 grudnia 1936

Wodowanie

19 stycznia 1939

 Kriegsmarine
Wejście do służby

nieoddany do służby

Los okrętu

samozatopiony 10 kwietnia 1945

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 14 275 t
pełna: 18 898 t

Długość

217 m

Szerokość

21 m

Zanurzenie

7,9 m

Napęd
turbiny Deschimag
12 kotłów Wagner
3 śruby
130 000 KM
zapas paliwa: 4318 ton
Prędkość

32 węzły

Zasięg

5500 mil morskich przy prędkości 18 węzłów

Uzbrojenie
8 dział 203 mm (4x2)
12 dział 105 mm (6x2)
12 dział 37 mm (12x1)
20 dział 20 mm (20x1)
12 wyrzutni torpedowych 533 mm
160 min morskich
Wyposażenie lotnicze
jako krążownik: 3 wodnosamoloty
jako lotniskowiec: 18 samolotów
Załoga

1600 osób

Seydlitz – niemiecki krążownik ciężki budowany w czasie II wojny światowej, nieukończony.

Budowę okrętu rozpoczęto 29 grudnia 1936 jako krążownik ciężki typu Hipper, w stoczni Deschimag w Bremie. Kadłub zwodowano 19 stycznia 1939, prace jednak później nad nim wstrzymano. W 1942 roku, wraz ze wznowieniem prac nad lotniskowcem „Graf Zeppelin”, postanowiono kadłub „Seydlitza” przebudować na lotniskowiec. Przebudowę jednostki zlecono stoczni w Królewcu. Prawdopodobnie przewidywano zmianę opancerzenia kadłuba. Na okręcie stacjonować miało 18 samolotów typów Bf 109T i Ju 87C. Do chwili zakończenia wojny okręt nie został ukończony i nie wszedł do służby. 10 kwietnia 1945 został samozatopiony u wejścia do portu w Królewcu, by utrudnić Sowietom jego zajęcie.

W 1946 został wydobyty i przeholowany do Leningradu, 10 marca 1947 wszedł w skład MW ZSRR. 9 kwietnia 1947 po stwierdzeniu nieopłacalności przebudowy skreślony ze stanu floty i pocięty na złom[1].

Przypisy

  1. Siergiej Bierieżnoj: Trofiei i rieparacii WMF SSSR, sprawocznik. Jakuck: 1994.

Linki zewnętrzne

  • Kriegsmarine | Seydlitz (ang.)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się