| |
| Data i miejsce urodzenia |
1816 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 sierpnia 1905 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Seweryna Duchińska (ps. Ukrainicz[1]) z domu Żochowska primo voto Pruszakowa (ur. 1816 w Koszajcu k. Sochaczewa[2][3][a], zm. 21 sierpnia 1905 w Paryżu) – polska poetka, publicystka, tłumaczka, członkini honorowa Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1894[4].
Była czynną działaczką kulturalną. Od 1847 mieszkała w Warszawie przy ul. Nowy Świat[5]. W latach 1856–1863 wydawała pismo „Rozrywki dla Młodocianego Wieku”, pisała do „Biblioteki Warszawskiej”.
Przed powstaniem styczniowym organizowała działania z pomocą Leontyny Ciszewskiej. „Piątka”, do której należała Duchińska, była naczelną w Warszawie. „Piątki” składały się z kilku kobiet i organizowały wszelką pomoc dla powstańców, ich rodzin i sprawy powstańczej. Mieszkanie Duchnińskiej służyło za miejsce spotkań „piątek”, tu też gromadziła ubrania dla powstańców i buty, tu organizowano narady powstańcze. Od komisarza Rządu Narodowego Marlewskiego odbierała zlecenia. Zbierała ofiary na pomoc rodzicom powstańców, podatki na powstanie. Kwestowała głównie w kościołach, przeważnie u kapucynów przy ul. Miodowej. Zbierała ofiary w naturze od warszawskich handlowców. Przenosiła zaszyfrowane informacje do X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej. W 1863 wraz z Leontyną Ciszewską zaplanowała wyjazd za granicę. Powodem były prześladowania ze strony carskich urzędników[5].
Zamieszkała w Paryżu (jednakże w latach 1870–1876 przebywała poza Francją), gdzie zmarła.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
