Seleukos z Seleucji (albo z Babilonii[1]) – żyjący i działający w II w. p.n.e. hellenistyczny astronom i filozof z Seleucji w Mezopotamii, Chaldejczyk z pochodzenia[potrzebny przypis]. Zwolennik teorii heliocentrycznej. O Seleukosie wiemy z pism Plutarcha, Strabona i Aetiosa.
Seleukos był zwolennikiem Arystarcha z Samos i jego teorii o obrocie Ziemi wokół Słońca[2][3]. Uważał także, że nie istnieje sfera gwiazd stałych, a wszechświat jest nieskończony[4]. Według Plutarcha Seleukos wykazał prawdziwość teorii heliocentrycznej, jednak obecnie nie są znane źródła opisujące na czym opierał się jego dowód[5]. Lucio Russo, który dokonał próby rekonstrukcji dowodu, uważa, że astronom wykorzystał zjawisko cykliczności pływów morskich[6]. Seleukos był znanym w starożytności badaczem pływów (za autorytet w tej dziedzinie uważał go Hipparch[7]) – obserwował to zjawisko najprawdopodobniej na Morzu Arabskim. Studiował dobowe zmiany poziomu morza, a także wykazał istnienie rocznego cyklu wahań dobowych pływów syzygijnych[8].
Informacje o dowodzie Seleukosa przekazane przez Plutarcha, a także niejasna wzmianka z pism Aetiosa o przeciwstawianiu się obrotu Księżyca ruchowi wirowemu Ziemi, budziły duże zainteresowanie w czasach Renesansu, zwłaszcza wśród zwolenników teorii heliocentrycznej[9].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.