ResponseEve, a responsive template by SiGa

Ten artykuł dotyczy Sargona I z Asyrii. Zobacz też: innych władców o tym imieniu.

Sargon I, właśc. Szarru-kin I – władca miasta-państwa Aszur, syn i następca Ikunuma, wymieniony w Asyryjskiej liście królów jako 35. władca Asyrii^[1]. Jego panowanie datowane jest na lata ok. 1920–1881 p.n.e.^[2] lub ok. 1917–1878 p.n.e.^[3].

Imię

Sargon I jest imiennikiem słynnego Sargona Wielkiego (2334–2279 p.n.e.), założyciela dynastii akadyjskiej i twórcy imperium akadyjskiego^[4]. Nie wiadomo czy imię to nadał mu jeszcze jego ojciec, czy też było to jego imię tronowe, które nadał sobie sam gdy zasiadł na tronie miasta-państwa Aszur^[5]. Wybór imienia na pewno nie był przypadkowy i wskazuje, że już w XX w. p.n.e. postać Sargona Wielkiego musiała cieszyć się wielką estymą i poważaniem w Aszur^[4]. W inskrypcji umieszczonej na pieczęci cylindrycznej Sargona I z Kanesz oraz w pochodzącej z jego czasów prywatnej inskrypcji wotywnej imię tego władcy – na wzór imienia Sargona Wielkiego – poprzedzone jest boskim determinatywem dingir, stawianym przed imionami istot boskich^[4][6]. W transliteracji z pisma klinowego imię to zapisywane jest po sumeryjsku ^dlugal.gin („boski Sargon”)^[6]. Jego akadyjskim odpowiednikiem jest imię Šarru-kīn^[2] lub Šarru-kēn^[3]. Zarówno sumeryjskie jak i akadyjskie imię tłumaczyć można jako „król jest prawy/prawowity”^[7]. W późniejszych asyryjskich tekstach imię tego władcy nie jest już poprzedzone boskim determinatywem (np. Šarru(lugal)-ki-in w Asyryjskiej liście królów^[1] czy Šarru(lugal)-ke-en w inskrypcji króla Aszur-rem-niszeszu^[8]).

Tytulatura

W inskrypcji na swej pieczęci cylindrycznej, której gliniane odciski odnaleziono w asyryjskiej kolonii kupieckiej w Kanesz, Sargon I nosi tytuł „zarządcy/namiestnika (boga) Aszura” (énsi ^da-šùr)^[6].

Dynastia

Sargon I jest szóstym znanym władcą Aszur należącym do tzw. „dynastii Puzur-Aszura I”. W inskrypcji na swej pieczęci cylindrycznej, której gliniane odciski odnaleziono w asyryjskiej kolonii kupieckiej w Kanesz, nazywa on siebie „synem Ikunuma”^[6]. Zgodnie z Asyryjską listą królów następcą Sargona I miał być jego syn Puzur-Aszur II^[1].

władcy z dynastii Puzur-Aszura I	pokrewieństwo	lata panowania według Veenhofa[2]	lata panowania według Barjamovica, Hertela i Larsena[3]	uwagi
Puzur-Aszur I	-	początek XX w. p.n.e.	początek XX w. p.n.e.	najprawdopodobniej założyciel dynastii
Szalim-ahum	syn Puzur-Aszura I	początek XX w. p.n.e.	początek XX w. p.n.e.	we własnej inskrypcji nazywa siebie „synem Puzur-Aszura”[9]
Ilu-szuma	syn Szalim-ahuma	?–1974 p.n.e.	?–1971 p.n.e.	we własnej inskrypcji nazywa siebie „synem Szalim-ahuma”[10]
Eriszum I	syn Ilu-szumy	1974–1935 p.n.e.	1972–1933 p.n.e.	we własnych inskrypcjach nazywa siebie „synem Ilu-szumy”[11]
Ikunum	syn Eriszuma I	1934–1921 p.n.e.	1932–1918 p.n.e.	we własnej inskrypcji nazywa siebie „synem Eriszuma”[12]
Sargon I	syn Ikunuma	1920–1881 p.n.e.	1917–1878 p.n.e.	we własnej inskrypcji nazywa siebie „synem Ikunuma”[13]
Puzur-Aszur II	syn Sargona I	1880–1873 p.n.e.	1877–1870 p.n.e.	nazywany „synem Sargona” w Asyryjskiej liście królów[1]
Naram-Sin	syn Puzur-Aszura II	1872–1829/1819 p.n.e.	1869–? p.n.e.	nazywany „synem Puzur-Aszura” w Asyryjskiej liście królów[1]
Eriszum II	syn Naram-Sina	1828/1818–1809 p.n.e.	?–1809 p.n.e.	nazywany „synem Naram-Sina” w Asyryjskiej liście królów[1]

Długość i lata panowania

Długość panowania Sargona I podana była pierwotnie w Asyryjskiej liście królów, ale zachowane jej kopie B, C i D są niestety uszkodzone w tym właśnie miejscu^[1]. Ustalenie długości panowania tego władcy stało się możliwe dzięki odnalezieniu w asyryjskiej kolonii handlowej w Kanesz tekstu Kt 92/k 0193, który okazał się być jedną z kopii tzw. listy eponimów z Kültepe (ang. Kültepe Eponym List, w skrócie KEL)^[3][14]. W tekście tym, znanym jako KEL A, panowaniu Sargona I przyporządkowanych zostało 40 zmieniających się co rok asyryjskich urzędników limmu (eponimów)^[15]. W oparciu o informacje pochodzące z listy eponimów z Kültepe (KEL) oraz kroniki eponimów z Mari (ang. Mari Eponym List, w skrócie MEL), w korelacji z informacjami pochodzącymi z Asyryjskiej listy królów, Veenhof zaproponował 40-letni okres panowania Sargona I i wydatował go na lata 1920–1881 p.n.e. (chronologia średnia)^[2]. Barjamovic, Hertel i Larsen, w swej poprawionej liście eponimów (ang. Revised Eponym List, w skrócie REL), również zaproponowali 40-letni okres panowania Sargona I, przypisując mu 40 eponimów i datując jego panowanie na lata 1917–1878 p.n.e. (chronologia średnia)^[3].

Panowanie

Pomimo dość długiego okresu rządów Sargon I pozostaje bardzo słabo poznanym władcą, gdyż jak dotychczas nie odnaleziono żadnych jego inskrypcji, które mówiłyby o jego działalności budowlanej, politycznej czy też wojskowej^[5]. W asyryjskiej kolonii kupieckiej w Kanesz (kārum Kanesz II) odnaleziono jedynie gliniane tabliczki i koperty z odciskami jego pieczęci cylindrycznej^[6]. Inskrypcja umieszczona na tej pieczęci brzmiała: „Boski Sargon, zarządca boga Aszura, syn Ikunuma, zarządcy boga Aszura”^[6]. Brak innych tekstów związanych z tym władcą jest zastanawiający, biorąc pod uwagę fakt, iż to na jego rządy (ok. 1900 r. p.n.e.) przypada początek najlepiej udokumentowanej fazy istnienia kārum Kanesz II, trwającej przez następne 40–45 lat^[16]. Faza ta charakteryzuje się znacznym wzrostem ilości datowanych dokumentów pochodzących z archiwów należących do najważniejszych asyryjskich kupców, takich jak np. Alahum, Adad-sululi, Aszur-taklaku, Elamma, Enlil-bani, Szalim-Aszur czy Usur-sza-Isztar^[17].

W trakcie wykopalisk w mieście Aszur nie odnaleziono wprawdzie żadnych inskrypcji Sargona I, ale z miasta tego pochodzi prywatna inskrypcja wotywna niejakiej Haditum (lub Hattitum), która datowana jest na okres jego rządów^[6]. Umieszczona jest ona na trójkątnej płytce z brązu (nr inwent. VA Ass 4286, Ass 19624b), odnalezionej w staroasyryjskiej świątyni Isztar^[6]. Inskrypcja ta brzmi następująco:

„Gdy boski Sargon (był) zarządcą Aszur, Haditum/Hattitum, żona Belum-nady, ofiarowała (ten przedmiot) Isztar Asyryjce, swej pani. Umieściła ona (symbol) genitaliów w (świątyni Isztar) za życie jej męża, jej (własne) życie i życie jej dzieci”^[6]

W inskrypcji późniejszego władcy asyryjskiego Aszur-rem-niszeszu (1408–1401 p.n.e.) Sargon I wymieniany jest (obok Kikkii, Ikunuma i Puzur-Aszura II) jako jeden z wczesnych budowniczych murów obronnych miasta Aszur^[8].

Lista eponimów z czasów panowania Sargona I

eponimowie przyporządkowani Sargonowi I w poprawionej liście eponimów (REL)[3]	rok sprawowania urzędu (według Barjamovica, Hertela i Larsena)[3]
Aszur-malik, syn Agatuma	1917 p.n.e.
Aszur-malik, syn Ennaniji	1916 p.n.e.
Ibisua, syn Suen-nady	1915 p.n.e.
Bazija, syn Bal-Tutu	1914 p.n.e.
Puzur-Isztar, syn Sabasiji	1913 p.n.e.
Piszah-ili, syn Adina/Adima	1912 p.n.e.
Asqudum, syn La-qepuma	1911 p.n.e.
Ili-pilah, syn Damquma	1910 p.n.e.
Qulali	1909 p.n.e.
Susaja	1908 p.n.e.
Amaja ša kakkē	1907 p.n.e.
Iphurum, syn Ili-ellata	1906 p.n.e.
Kudanum, syn La-qepuma	1905 p.n.e.
Ili-bani, syn Ikunuma	1904 p.n.e.
Szu-Kubum, syn Susaji	1903 p.n.e.
Quqidi, syn Amur-Aszura	1902 p.n.e.
Abija, syn Nur-Suena	1901 p.n.e.
Szu-Isztar, syn Sukkutuma	1900 p.n.e.
Bazija, syn Szep-Alima	1899 p.n.e.
Szu-Isztar kakkabānum, syn Ikunuma	1898 p.n.e.
Abija, syn Szu-Dagana	1897 p.n.e.
Sallija, syn Szabakura(numa)	1896 p.n.e.
Ibni-Adad, syn Baqqunuma	1895 p.n.e.
Aham-arszi, syn Malkum-iszara	1894 p.n.e.
Sukkalija, syn Minanuma	1893 p.n.e.
Iddin-Aszur, syn Kubidi	1892 p.n.e.
Szudaja, syn Ennanuma	1891 p.n.e.
Al-tab, syn Pilah-Aszura/Pilahaji	1890 p.n.e.
Aszur-damiq, syn Abarsisuma	1889 p.n.e.
Puzur-Nirah, syn Puzur-Suena	1888 p.n.e.
Amur-Aszur, syn Karriji	1887 p.n.e.
Buzuzu, syn Ibbi-Suena	1886 p.n.e.
Szu-Hubur, syn Elali	1885 p.n.e.
Ilszu-rabi, syn Baziji	1884 p.n.e.
Ali-ahum, syn Inah-ili	1883 p.n.e.
Tab-Aszur, syn Szuharuma	1882 p.n.e.
Elali, kapłan sangûm, syn Ikunuma	1881 p.n.e.
Iddin-abum, syn Narbituma	1880 p.n.e.
Adad-bani, syn Iddin-Aszura/Puzur-Ea	1879 p.n.e.
Aszur-iddin, syn Szuli	1878 p.n.e.

Przypisy

Bibliografia

• A.K. Grayson, Assyrian Rulers of the Third and Second Millennia BC (to 1115 BC), tom I z serii The Royal Inscriptions of Mesopotamia. Assyrian Periods (RIMA 1), University of Toronto Press 2002.
• A.K. Grayson, Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s.86–135.
• K.R. Veenhof, J. Eidem, Mesopotamia. The Old Assyrian Period, Academic Press Fribourg 2008.