| szybka kolej miejska | |
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Operator |
S-Bahn Hamburg GmbH |
| Liczba linii |
6 (w tym 2 tylko w godzinach szczytu) |
| Lata funkcjonowania |
od 1907 |
| Infrastruktura | |
| Długość sieci |
144 km |
| Rozstaw szyn |
1435 mm |
| Napięcie zasilania |
15 kV 16,7 Hz |
| Liczba stacji |
68 |
| Strona internetowa | |
S-Bahn w Hamburgu (niem. S-Bahn Hamburg) – system kolejowego szybkiego transportu publicznego (S-Bahn) w Hamburgu. Wraz z U-Bahn, AKN Eisenbahn i koleją regionalną tworzy trzon kolejowego transportu publicznego w mieście i okolicy. Sieć działa od 1907 roku jako system szybkiej kolei elektrycznej, znajduje się pod zarządem Deutsche Bahn i jest członkiem Hamburger Verkehrsverbund. Średnio dziennie S-Bahn przewozi około 700 000 pasażerów. W 2016 roku z usług S-Bahn skorzystało łącznie około 250 milionów osób[1].
S-Bahn Hamburg jest jedynym systemem kolei miejskiej w Niemczech, który wykorzystuje do zasilania zarówno prąd stały (1200 V), dostarczany przez biegnącą równolegle do torów trzecią szynę, jak i prąd przemienny (15 kV, 16 2/3 Hz), dostarczany przez tradycyjną sieć trakcyjną. Większość torów jest odseparowanych od innych linii kolejowych. S-Bahn Hamburg jest zarządzana przez S-Bahn Hamburg GmbH, spółkę należącą do DB Regio.
Podobnie jak w Berlinie, S-Bahn w Hamburgu jest ważnym elementem transportu publicznego w mieście, ze względu na gęstą sieć i dobre pokrycie regionu metropolitalnego. Nie posiada on natomiast większego znaczenia dla ruchu regionalnego, ponieważ jego sieć obejmuje praktycznie tylko obszar miasta.
System S-Bahn w Hamburgu składa się z sześciu linii (w tym dwóch – S11 i S2 – operujących tylko w godzinach szczytu)[2]:
| Linia | Trasa | Długość (km) |
Stacje | |
|---|---|---|---|---|
| S1 | Wedel – Blankenese – Altona – Jungfernstieg – Hauptbahnhof – Berliner Tor – Ohlsdorf – | (pierwsze trzy wagony:) – Hamburg Airport | 38,6 km | 26 |
| (ostatnie trzy wagony:) – Poppenbüttel | 41,8 km | 29 | ||
| S11 | Blankenese – Altona – Dammtor – Hauptbahnhof – Berliner Tor – Ohlsdorf – Poppenbüttel | 32,9 km | 23 | |
| S2 | Altona – Jungfernstieg – Hauptbahnhof – Berliner Tor – Billwerder-Moorfleet – Bergedorf | 22,3 km | 15 | |
| S21 | Elbgaustraße – Diebsteich – Dammtor – Hauptbahnhof – Berliner Tor – Billwerder-Moorfleet – Bergedorf – Aumühle | 35,8 km | 20 | |
| S3 | Pinneberg – Elbgaustraße – Diebsteich – Altona – Jungfernstieg – Hauptbahnhof – Hammerbrook – Harburg – Harburg Rathaus – Neugraben – Buxtehude – Stade | 75,3 km | 32 | |
| S31 | Altona – Dammtor – Hauptbahnhof – | (wieczorami i w innych porach małego natężenia ruchu:) – Berliner Tor | 7,3 km | 6 |
| – Hammerbrook – Harburg – Harburg Rathaus | 19,3 km | 10 | ||
| (w godzinach szczytu:) – Hammerbrook – Harburg – Harburg Rathaus – Neugraben | 28,6 km | 13 | ||
Aktualnie planowana jest budowa linii S4, która połączyć ma Hamburg z Bad Oldesloe na wschodzie i z Itzehoe oraz Kellinghusen za zachodzie. W roku 2016 rozpoczęły się wstępne prace. Oddanie linii do użytku nie jest jednak planowane przed rokiem 2027[3].
Rozważa się budowę linii S32, mającej charakter wariantowej odnogi linii S31. Celem budowy ma być lepsze skomunikowanie zachodnich części miasta (Lurup, Osdorf, północ dzielnicy Bahrenfeld), aktualnie obsługiwanych tylko przez autobusy[4].
S-Bahn w Hamburgu używa elektrycznych zespołów trakcyjnych następujących rodzajów[5]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
