Słupowe nagrobki szeklerskie – z węg. zwane Kopjafa (spolszcz. kopijnik) – "drewniana kopia", "drewniany słup"; lub fejfa – "drzewo głowowe", stanowią jeden z charakterystycznych elementów kultury Szeklerów, zamieszkujących obecnie rumuński Siedmiogród. Pierwotnie stawiane na szeklerskich grobach, obecnie spotykane są na całych Węgrzech w roli tradycyjnych, staromadziarskich pomników; jednym z takich pomników jest np. Pomnik Męczenników Katynia w Tatabánya.
W Polsce postawiono kilka takich słupów na grobach węgierskich bojowników lub ku czci osób zasłużonych dla Węgier. Spolszczona nazwa Kopjafa to kopijnik.
Szeklerskie nagrobki mają formę włóczni wbitej drzewcem w ziemię. Kształtem łudząco przypominają jakuckie koniowiązy, wykorzystywane również w rytuałach magicznych i pogrzebowych. Oznaczanie miejsca pochówku słupem drewnianym lub kamiennym było bardzo częste wśród tureckich ludów koczowniczych zamieszkujących stepy.
We wsiach w Siedmiogrodzie, przede wszystkim na terenie Szeklerszczyzny (Székelyföld), istniał zwyczaj stawiania drewnianych, słupowych nagrobków. Szczegóły kształtu i formy ornamentu różniły się zależnie od regionu, a nawet wsi. Pewne cechy budowy, opisujące wiek, płeć, status zmarłego pozostawały jednak zbliżone.
Nagrobek szeklerski składa się z trzech podstawowych elementów, tzw.:
Każdy z tych elementów był znaczący, informował o płci, wieku lub statusie zmarłego.
Wiek zmarłego określała wysokość, grubość i kolor słupa.
Przykłady męskich (a-c) i żeńskich (d-f) słupów szeklerskich.
Zobacz też Szeklerzy i rowasz.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
