Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia sztuki | |
Alma Mater | |
Profesura | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Ryszard Brykowski (ur. 8 stycznia 1931 w Kołomyi[1], zm. 5 sierpnia 2017[2]) – polski historyk sztuki, profesor nauk humanistycznych[1], specjalista w zakresie drewnianej architektury sakralnej, historii sztuki, inwentaryzacji i konserwacji zabytków[3].
Urodził się w Kołomyi, po 1945 osiadł w Radomiu, gdzie ukończył Liceum im. Jana Kochanowskiego[4]. Studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[1]. Po studiach wyjechał do Warszawy, gdzie wkrótce związał się z Instytutem Sztuki PAN, gdzie pracował przez ponad 45 lat[4]. W latach 1980–1982 był również wykładowcą przy Katedrze Sztuki Średniowiecznej Powszechnej (Katedra Historii Sztuki Europejskiej) KUL[5]. W 1994 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[3]. Był Honorowym Członkiem Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS[6].
W pracy naukowej zajmował się historią architektury drewnianej, inwentaryzacją i konserwacją zabytków, a także dziejami Pokucia i Huculszczyzny[1]. Był autorem cenionych publikacji dotyczących architektury sakralnej na ziemiach południowo-wschodnich Rzeczypospolitej[6], w tym architektury cerkiewnej[2].
Był twórcą i kierownikiem działającego przy Stowarzyszeniu „Wspólnota Polska” Ośrodka ds. Polskiego Dziedzictwa Kulturowego poza Granicami Kraju[4].
Przez wiele lat związany z harcerstwem. W latach 1945–1949, 1957–1961 i 1968 był członkiem ZHP, w 1981 współtworzył Niezależny Ruch Harcerski, w latach 1989–1993 był członkiem Rady Naczelnej ZHR[4][7].
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[6] (kwatera 5B-4-14)[8].
W związku z działalnością we „Wspólnocie Polskiej” odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski – „za wybitne zasługi dla Polonii na świecie, za promowanie Polski oraz działalność na rzecz krzewienia polskich tradycji i kultury”[9]. Ponadto otrzymał m.in. Złoty Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” i – z rąk Benedykta XVI – Order Świętego Grzegorza Wielkiego[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.