„Rycerz Niepokalanej”, nr lipiec-sierpień 2022 | |
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Adres |
ul. Maksymiliana Kolbego 5, 96-615 Teresin |
Wydawca |
Wydawnictwo Ojców Franciszkanów Niepokalanów |
Pierwszy numer | |
Redaktor naczelny |
O. Piotr Szczepański OFMConv |
Średni nakład |
80 tys. |
ISSN |
0208-8878 |
Strona internetowa |
Rycerz Niepokalanej – polski miesięcznik katolicki ukazujący się od stycznia 1922.
Założony przez o. Maksymiliana Marię Kolbego, który był jego pierwszym redaktorem (do marca 1939). Pierwszy numer czasopisma ukazał się w styczniu 1922, a według zapowiedzi o. Kolbego celem „Rycerza Niepokalanej” jest nie tylko pogłębić i umocnić wiarę, wskazać prawdziwą ascezę i zapoznać wiernych z mistyką chrześcijańska, ale także w myśl zasad „Milicji Niepokalanej”, starać się o nawrócenie katolików[1]. W pierwszym wydaniu miesięcznika ze stycznia 1922 o. Kolbe ogłosił patronem „Rycerza Niepokalanej” zmarłego w roku 1921 o. Wenantego Katarzyńca[2]. Od pierwszego numeru czasopisma są drukowane na jego łamach podziękowania kierowane do Najświętszej Marii Panny Niepokalanej[3]. W pierwszym numerze pisma przedstawiono zarys historii[4] oraz program stowarzyszenia Rycerstwo Niepokalanej[5].
Pierwszą okładkę zaprojektował br. Efrem, kapucyn[6].
Do października 1922 miesięcznik był wydawany w Krakowie (w konwencie oo. franciszkanów przy placu Wszystkich Świętych 5), później w Grodnie[7], a od 1927 w Niepokalanowie. Pierwszy numer pisma ukazał się w nakładzie 5 tys. egzemplarzy[8], w 1927 osiągnął nakład 70 tys. egz., w 1933 – 680 tys. egz. zaś w latach 1938–1939 wahał się w granicach 800 tysięcy. Już podczas wojny, w grudniu 1940, o. Maksymilian wyprosił u władz niemieckich zgodę na jednorazowe wydrukowanie „Rycerza” w nakładzie 120 tys. egzemplarzy.
Do 1936 redaktorem czasopisma był o. Justyn Nazim, a po powrocie z Japonii dyrektorem wydawnictwa w Niepokalanowie został ponownie o. Kolbe[9].
Okładki i treść wszystkich przedwojennych roczników dostępna jest w Internecie na stronie archiwum miesięcznika[10].
W 1952 pismo w Polsce przestało się ukazywać, gdyż komuniści zakazali jego działalności. To przymusowe milczenie trwało aż do 1981. Obecnie miesięcznik ukazuje się w nakładzie 80 tys. egzemplarzy[11].
W 1971 roku, po beatyfikacji o. Maksymiliana Kolbego, polscy franciszkanie rozpoczęli w Santa Severa pod Rzymem wydawanie „Rycerza Niepokalanej” dla Polaków mieszkających na emigracji. Ta polonijna wersja czasopisma ukazuje się regularnie do dzisiaj, pomimo że w 1981 r. wznowiono wydawanie „Rycerza Niepokalanej” w Niepokalanowie. Istnieje również japońska edycja tego miesięcznika. „Seibo no Kishi” (czyli „Rycerz Maryi-bez-grzechu”), założony został w 1930 roku w Nagasaki, dzięki staraniom o. Maksymiliana Kolbe i jego współpracowników[12]. Miesięcznik ten był pierwszym japońskim czasopismem katolickim. W 1935 wychodził w nakładzie 70 tys. egzemplarzy[13].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.