Rudolf Agricola (lub Rodolphus Agricola Phrisius) (ur. 17 lutego 1444 w Baflo zm. 27 października 1485 w Heidelbergu) – holenderski pisarz nowołaciński, filolog, poeta, tłumacz, muzyk, jeden z najważniejszych humanistów przed Erazmem z Rotterdamu.
Właściwe jego nazwisko brzmi Huysman (pisarz był synem mnicha benedyktyńskiego). Swoje gruntowne wykształcenie zdobywał w Erfurtcie (bakalaureat w 1458) i Louvain (magisterium w 1465). W latach sześćdziesiątych XV wieku odbywa podróże po Włoszech. W latach 1468(?)-1475 studiował prawo cywilne na Uniwersytecie w Pawii, a później udał się do Ferrary (1475-1479), gdzie stał się protegowanym księcia d’Este. W Ferrarze, był uczniem Theodora Gaza i uczestniczył w wykładach Battista Guariniego. W 1484 zdobył posadę profesora greki na Uniwersytecie w Heidelbergu.
Do najwybitniejszego dzieła Agricoli należy De inventione dialectica z 1479 (O rozumowaniu dialektycznym, który przez szereg lat był podręcznikiem logiki – pisarz dyskutuje w nim ze zwolennikami scholastyki, porusza kwestię ludzkiej i boskiej natury). Dzieła pisarza zapoczątkowały filologiczne studia tekstów objawionych. Agricola, oprócz greki, pod koniec życia zajął się również hebraistyką. Zmarł na febrę.
Peter Mack, Agricola, Rudolph (1444–85) (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-08].Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.