Herb rodziny Sabaudzkiej-Racconigi
Zamek Racconigi, w średniowieczu siedziba rodziny Sabaudzkiej-Racconigi

Rodzina Sabaudzka-Racconigi wł. Savoia-Racconigi była młodszą gałęzią dynastii Sabaudzkiej. Zapoczątkował ją Ludwik I wł. Lodovico I, (1413 – 1465), naturalny syn Ludwika Sabaudzkiego-Achaja wł. Ludovico di Savoia-Achaia. Rodzina Sabaudzka-Racconigi była oddana i lojalna wobec kolejnych książąt Sabaudii. Jednak, nie pogardzili sojuszem z sąsiednim markizatem Saluzzo w 1456. W kolejnych okresach byli znani jako wierni strażnicy ziem księstwa na południe od Turynu, zajmując stanowiska na dworze. Filip otrzymał tytuł hrabiego. Członkowie gałęzi Sabaudii-Racconigi, panowie tytularnego lenna, otrzymali aktem Karola Emanuela I drugie miejsce w linii sukcesji do korony, po gałęzi Sabaudzkiej-Nemours. Ród wygasł w 1605 roku wraz ze śmiercią ostatniego przedstawiciela rodziny po mieczu, Bernarda II wł. Bernardino II, który nie miał spadkobierców. Wcześniej zmarli, również bezpotomnie, jego bracia.

Panowie Savoia-Racconigi

Ludwik I wł. Ludovico I

Ludwik I Sabaudzki-Racconigi wł. Ludovico I di Savoia-Racconigi (ok. 1390 – 1459) był synem z nieprawego łoża Ludwika Sabaudzkiego-Achaja[1][2] i neapolitańskiej szlachcianki[2]. Ludwik Sabaudzki-Achaja wł. Ludovico di Savoia-Acaia, nie mając męskiego potomka z prawego łoża, legitymizował go[1][2]. Senior Pancalieri od 1407[1][2], Racconigi i Migliabruna(inne języki) od 23 lutego 1414[1][2], a Castel Raniero(inne języki) i Cavour od 1417[1][2]. Książę Amadeusz VIII ratyfikował akt dziedziczenia 27 lipca 1420 r.[a], a w 1443 r. jego następca Ludwik I Sabaudzki nadał Ludwikowi lenno składającego się z terenów Racconigi, Migliabruna(inne języki), Pancalieri, Osasco, Cavour[3] i ½ Castel Raniero(inne języki), oraz renty z gminy Villafranca[2]. Tytuły księcia Achaji i hrabiego Piemontu przeszły na księcia Sabaudii. Marszałek księcia od 1454 r[1][2].

Ożenił się 3 września 1412 z Alicją Montbel fr. Alice de Montbel(zm. po 11 stycznia 1464), córką Guiguesa Montbel fr. Guigues de Montbel, pana Entremont i jego żony Katarzyny Maubec fr. Catherine de Maubec[1][2]. Para miała sześcioro dzieci:

  • Franciszek (patrz niżej)
  • Maria (zm. po 24.10.1471, testament: 24.10.1471), wyszła za (kontrakt 12.10.1449) Amadeusza Aymone Seyssel i Aix fr. Amedee Aymone de Seyssel d'Aix hrabiego La Chambre i wicehrabiego Maurienne(inne języki) (zm. 1466), syna Jana Seyssel fr. Jean de Seysse pana Barjat (Barjac?) i La Rochette, marszałka Sabaudii[1][2]
  • Ludwik wł. Ludovico (zm. przed 1503), pan Osasio i Cavour z ½ Pancalieri i Castel Raniero(inne języki) (hołd w dniu 27 maja 1461), ożenił się w 1493 z Franciszką Saluzzo wł. Francesca di Saluzzo, córką Ugonino Saluzzo wł. Ugonino di Saluzzo pana Cardè, gubernatora Pinerolo i Małgorzaty La Palud fr. Marguerite de La Palud[1][2]
  • Alicja wł. Alisia (zm. po 11.1.1464), wyszła za (kontrakt: 8.3.1460) Innocentego wł. Innocenzo Fieschi pana Masserano (zm. 1492), syna Ludwika wł. Lodovico Fiesco harbiego Lavagna[1][2]
  • Barbara (zm. po 11.1.1464), wyszła za Galeazzo markiza Saluzzo wł. Galeazzo de 'Marchesi di Saluzzo współseniora Mulazzano i Farigliano[1][2]
  • Łucja wł. Lucia, wyszła za Conreno Roero Asti wł. Conreno Roero d'Asti pana Calosso[1][2]

Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) w 1434[4].

Franciszek wł. Francesco

Pan Racconigi i Migliabruna(inne języki) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(inne języki) o (hołd w dniu 27 marca 1461), gubernator Vercelli 1465–1467, ożenił się z Katarzyną Seyssel fr. Catherine de Seyssel, córką Jana fr. Jean Seyssel pana Barjat (Barjac?), marszałka Sabaudii, i Małgorzaty La Chambre fr. Marguerite de la Chambre[1][2]. Mieli troje dzieci:

Miał też jednego syna z nieprawego łoża: Bernarda wł. Bernardino (zm. po 13 maja 1497)[1][2] Zmarł przed 1.1.1503[1][2].

Klaudiusz wł. Claudio

Pan Racconigi i Migliabruna(inne języki) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(inne języki) (nadanie 21.12.1502), nadanie ½ Pancalieri z Sommariva 10.10.1505, marszałek generalny Sabaudii i Piemontu (1482/1483)[1][2].

Ożenił się z Hipolitą wł. Ippolita Borromeo (1.1.1464 – 1527), córką Jana hrabiego Arona, patrycjusza z Mediolanu i Marii Cleofe Pia Sabaudzkiej hrabianki Carpi w 1476 roku[1][2]. Mieli dwóch synów:

  • Bernard (patrz niżej)[1][2]
  • Antoni Ludwik (patrz niżej)[1][2]

Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) w 1518 lub 1519[5].

Bernard I wł. Bernardino I

Pan Racconigi i Migliabruna(inne języki) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(inne języki) (nadanie z 7.1.1521), gubernator Vercelli. Wprowadził uprawę morwy i hodowlę jedwabników. Ożenił się z Jolantą wł. Violante Adorno (zm. 25.12.1526), córką Jana wł. Giovanni pana Poviglio, patrycjusza z Genui i Eleonory Sanseverino harbiów z Cajazzo, pani Poviglio i współseniory Sale (+ 1521)[1][2]. Mieli pięcioro dzieci:

Ludwik II wł. Ludovico

Pan Racconigi i Migliabruna(inne języki) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(inne języki) (nadanie z 25.11.1526), wódz naczelny (Luogotenente) Turynu w 1536, kawaler Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana od 1570[1][2].

Filip wł. Filippo

Pan Racconigi i Migliabruna(inne języki) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(inne języki) (nadanie 16.5.1538), hrabia Pancalieri (nadanie 29.11.154)[1][2]. Podpisał, jako minister książęcy, w 1561 roku tak zwany pokój z Cavour, w którym Emanuel Filibert Sabaudzki, przyznawał Waldensom prawo do wyznawania publicznie i swobodnie ich kultu w granicach niektóre społeczności doliny Pellice(inne języki). W 1541 roku otrzymuje prawo do dziedziczenia tronu książęcego w przypadku wygaśnięcia głównej linii dyanstii i tym samym jego rodzina staje się młodszą gałęzią dynastii. Ponadto, brał udział w Bitwie pod Lepanto w 1571 roku. Ożenił się z Paula Paola Costa, córką Ludwika Antoniego wł. Luigi Antonio Mirandolo i Bony Villa z panów Rivalba, która wniosła mu w posagu Tegerone i Motturone[1][2]. Mieli dziesięcioro dzieci:

  • Bernard[1][2] (patrz niżej)
  • Jolanta wł. Violante[1][2]
  • Franciszek wł. Francesco (zginął w bitwie pod Lepanto 15 października 1571)[1][2]
  • Amadeusz Ludwik[1][2] (patrz niżej)
  • Filibert wł. Filiberto (zm. Saragossa 1585)[1][2]
  • Bona (zm. między 14 stycznia a 3 kwietnia 1590)[1][2]
  • Klaudia wł. Claudia (zm. Turyn 1617)[1][2]
  • Luiza wł. Luisa[1][2]
  • Oktawia wł. Ottavia (zm. po 24 marca 1589)[1][2]
  • Jan Chrzciciel[1][2] (patrz niżej)

Hrabia Filip miał kochankę Nidę Nucettti[2] lub ? Noceti[1], z którą miał córkę Weronikę[2] wł. Vronica lub Małgorzatę wł. Margherita[1], legitymizowaną 26 września 1603. Zmarła po 1605 r[1][2].

Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) w 1568[6].

Bernard II wł. Bernardino II

Hrabia Racconigi i Pancalieri od 1581 do 1602, nadano mu Tegerone 12.1.1582 razem z bratem, nadanie Cavour i Villafranca 13.2.1583, pan Barge od 1591, pan Motturone dal 1599, nadanie Tegerone 9.6.1598, ale zrezygnował w 1599[1][2]. Czas największego prestiżu rodziny. Bernard zwany "Monsignore(inne języki) z Racconigi" zajmował liczne stanowiska na dworze[1][2]. Był kapitanem Łuczników Straży Książęcej Karola Emanuela I[1][2] i brał udział we wsparciu Cesarza w walce przeciwko Turkom na Węgrzech. Wystąpił z inicjatywą rozbudowy przemysłu jedwabniczego na terenie Racconigi. Ożenił się 9 lutego 1577 z Izabelą Grillet Pommier fr. Isabelle Grillet de Pommier (zm. 1625), markizą La Cluse, wdową po Filipie fr. Philippe Montjouant, córką Mikołaja fr. Nicolas Grillet hrabiego Saint-Riquier i Marii Gondi[1][2]. Zmarł w 1605.

Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) w 25.3.1569[6].

Inni ważni przedstawiciele rodziny

Antoni Ludwik wł. Antonio Luigi (zm. 1.1552), młodszy brat Bernarda I, kawaler Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana od 1516, zrezygnował[1][2]. Kasztelan i kapitan w Villar Perosa w 1536, otrzymał nadanie Cavour 27.6.1538 (złożył hołd królowi Franccji 27.4.1541); wysuwał roszczenia do sukcesji po ojcu przeciwko swojemu bratu[1][2]. Dwukrotnie żonaty:

  • Joanna Ponteves fr. Giovanna de Pontevès (zm. po 25.5.1555), córka Tanneguy pana Cabanes i Joanny Villeneuve za panów Masse fr. Jeanne de Villeneuve dei Signori di Masse, wdowa po Lucjanie Grimaldi panu Monaco fr. Lucien de Monaco[1][2];
  • W 1549 z Florimonda Costa (zm. po 1553), córką Jakuba Antoniego wł. Giacomo Antonio pana Arignano i Bene[1][2].

Klaudiusz wł. Claudio, młodszy brat Ludwika II i Filipa (testament: 13.8.1569,śmierć po 1579), hrabia Pancalieri i pan Cavour i Caselle 1562/4.6.1579, oraz Somiglier del corpo(inne języki) księcia Sabaudii, Emanuela Filiberta[1][2]. Ożenił się po 1576 z Marią Gondi (1542/1543 – 2.1603), córką Antoniego wł. Antonio, patrycjusza z Florencji, wdową po Mikołaju Grillet Pommier hrabim Saint-Triver fr. Nicola Grillet de Pommier Conte di Saint-Trivier[1][2].

Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) nadany 14.8.1568 przez Emanuela Filiberta[6]
Kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) nadany w 1573 przez Emanuela Filiberta

Jan Chrzciciel wł. Giovanni Battista (1549 – Saragossa 10.5.1585), młodszy brat Bernarda II, beneficjent oratorium Św. Marii Santa Maria w Racconigi w 1562, opat San Benigno od 1581, Protonotariusz apostolski i ambasador w Rzymie w 1582[1][2], rezygnuje z kariery kościelnej w 1582; otrzymał nadanie Tegerone 12.1.1582, markiz Tegerone od 20.6.1583, markiz Chiusa od 20.7.1583, Somiglier del corpo(inne języki) od 1583[1][2]. Ożenił się z Benedyktą wł. Benedetta Spinola (zm. po 1589), córką Alfonsa wł. Alfonso markiza Garessio i patrycjusza z Genui[1][2].

Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) nadany w 1585 przez Karola Emanuela I[7]

Wygaśnięcie gałęzi

W 1605 roku Bernard II, ostatni przedstawiciel gałęzi Sabaudzkiej-Racconigi, zmarł[b]. bez spadkobierców. Wdowa Izabela Gillet wł. Isabella de Glillet zdecydowała się przekazać dziedzictwo księciu Karolowi Emanuelowi I, pozostawiając sobie na dożywotnie użytkowanie zamek Racconigi. W 1625 roku także zamek stał się własnością książąt. Dobra gałęzi Sabaudzkiej-Racconigi zostały przeznaczone dla książąt Carignano, kolejnej młodszej gałęzi domu Sabaudzkiego.

Drzewo genealogiczne[1][2]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik I
ok. 1390–1459
senior Racconigi, Migliabruna(inne języki), Pancalieri, Castel Raniero(inne języki) i Cavour
 
Alicja Montbel
zm.1464
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Amato Seyssel
zm. 1466
hrabia La Chambre, wicehraba Maurienne(inne języki)
 
Maria
zm. 1471
 
 
 
 
Łucja
 
Conreno Roero Asti
senior Calosso
 
Barbara
 
Galeazzo Saluzzo
współsenior Mulazzano i Farigliano
 
Alicja
 
Innocenty Fieschi
zm. 1492
senior Masserano
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Katarzyna Seyssel
 
Franciszek
zm. przed 1503
senior Racconigi, Migliabruna(inne języki) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(inne języki)
 
kochanka
 
 
 
 
 
 
 
Franciszka Saluzzo
 
Ludwik
zm. przed 1503
senior Osasio i Cavour z ½ Pancalieri i Castel Raniero(inne języki)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Maria
 
 
Klaudiusz
1521
senior Racconigi, Migliabruna(inne języki) i Castel Raniero(inne języki)
 
Hipolita Borromeo
zm. 1527
 
Hannibal
 
Bernard
zm. 1497
 
Jolanta Valperga
 
Jan Franciszek
zm. 1538
senior Osasio, Cavour i ½ Pancalieri
 
 
Antoni Ludwik
-po 1503
 
Jan Chrzciciel
-po 1503
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Goffredo San Martino
senior Rivarolo
 
 
Bernard I
1526
senior Racconigi, Migliabruna(inne języki) i Castel Raniero(inne języki)
 
Jolanta Adorno
1521
 
 
Antoni Ludwik
1552
senior Cavour
 
kochanka
 
Lionetta
zm. 1538
 
 
Żaklina Montbel
 
 
Leonetta Vilanova
 
 
kochanka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Goffredo Sabaudzki
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Joanna Ponteves
1555
 
Julian
po 1522
 
Aleramo Valperga
senior Cercenasco
 
Beatrycze
1602
 
Jakub
1538
 
Ludwik
1538
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Manfred Saluzzo
1450–1510
senior Cardè
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Florimonda Costa
-po 1553
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Karol Manfred
zm. 1577
hrabia Luserny
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik II
-po 1570
senior Racconigi, Migliabruna(inne języki) i Castel Raniero(inne języki)
 
Paula Costa Trinita
 
Filip
zm. 1581
senior Racconigi, Migliabruna(inne języki) i Castel Raniero(inne języki), hrabia Pancalieri, markiz Tegerone
 
Nida Nucetti[2] lub ? Noceti[1]
kochanka
 
Klaudiusz
- po 1579
hrabia Pancalieri, senior Cavour i Casselle
 
Maria Gondi
 
Karol
- po 1578
 
Franciszek
zm. 1544
 
Małgorzata Bolleris
zm. 1589
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Weronika[2] lub Małgorzata[1]
legitimizowana
 
Klemens Vivalda
- po 1605
baron Mombarcano
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Jolanta
 
Oktawian Henryk
hrabia Cremieu
 
 
Amadeusz Ludwik
zm. 1571
 
 
Bona
 
Klaudiusz Challant
1590
baron Fenis, Saint-Vincent i Villarsel
 
 
Luiza
 
Isnardo Roero
hrabia Sanfre
 
 
Jan Chrzciciel
1549–1585
markiz Tegerone, la Cluse
 
Bendykta Spinola
markiza Garressio
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Bernard II
zm. 1605
hrabia Racconigi i Pancalieri
 
Izabela Grillet Pommier,
zm. 1625
markiza la Cluse
 
Franciszek
zm. 1571
 
Filibert
zm. 1585
 
Oktawia Solari Moretta
 
Klaudia
zm. 1617
 
Besso I
książę Ferrero-Fieschi, markiz Masserano
 
Oktawia
 
Jan Franciszek Provana
zm. 1589
hrabia Beinette, senior Faule i Leyni
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bibliografia

  • Francesco Cognasso: I Savoia. Turyn: Editrice Corbaccio, 2002. ISBN 88-7972-135-6. (wł.).
  • R. P. Martinez: Guida al Castello di Racconigi Paravia. Turyn: 1997. (wł.).

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh Foudation of Medieval Genealogy (praca zbiorowa): SAVOY. [w:] Medieval Lands [on-line]. 2014-05-24. [dostęp 2016-08-04]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj Davide Shamà: SAVOIA (Savoia-Acaia). [w:] GENEALOGIE DELLE FAMIGLIE NOBILI ITALIANE [on-line]. [dostęp 2016-08-05]. (wł.).
  3. Palazzo in Cavour. (wł.).
  4. Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
  5. Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
  6. a b c Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
  7. Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).

Uwagi

  1. Sabadzcy-Racconigi jednak nigdy nie mieli prawa używać w nazwisku członu Achaja.
  2. Pochowany w kościele Sług Marii w Racconigi, szczątki jego i żony zostały przeniesione na rozkaz Wiktora Emanuela III do zamkowej kaplicy Racconigi.

Artykuły powiązane


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się