_1962_-_Production_photo._Robert_Aldrich,_Bette_Davis.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1953–1981 |
Robert Aldrich (ur. 9 sierpnia 1918 w Cranston, zm. 5 grudnia 1983 w Los Angeles) – amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy[1], który przeszedł do historii kina takimi filmami jak: Ostatnia walka Apacza (1954), Vera Cruz (1954), Ostatni zachód słońca (1961), Co się zdarzyło Baby Jane? (1962) i Parszywa dwunastka (1967).
Urodził się w Cranston (Rhode Island), jako syn Edwarda Burgessa Aldricha, czołowego wydawcy gazet i republikańskiego polityka z Rhode Island oraz Lory Lawson. Jego dziadkiem był Nelson Wilmarth Aldrich, milioner i wpływowy Amerykanin, senator. Jego ciotka Abby Greene Aldrich (Abby Aldrich Rockefeller) wyszła za Johna D. Rockefellera Jr. i była matką ich sześciorga dzieci. Był krewnym rodziny Rockefellerów. Aldrich uczęszczał do macierzystej uczelni ojca, Moses Brown School w Providence, gdzie wyróżniał się uprawiając piłkę nożną i lekkoatletykę oraz został wybrany przewodniczącym ostatniej klasy. Później podjął studia ekonomiczne na University of Virginia, który opuścił po 4 latach, bez uzyskania dyplomu w 1941 r. Mimo, że jego ojciec był znany z działalności wydawniczej i politycznej oraz angażował się w przedsięwzięcia bankowe i inwestycyjne Aldrich-Rockefeller, Aldrich zwrócił się do swojego wuja Winthropa Aldricha, który miał zainteresowania i znajomości filmowe w Hollywood, prosząc go o wprowadzenie do showbiznesu[2].
Był wnukiem senatora Nelsona W. Aldricha. Od 1941 r. pracował w wytwórni RKO Pictures. Zaczynał jako asystent takich reżyserów jak: Jean Renoir, William A. Wellman, Lewis Milestone, Joseph Losey czy Charles Chaplin. Jako samodzielny reżyser debiutował przy realizacji seriali telewizyjnych na początku lat 50. Swój pierwszy film, Big Leaguer, wyreżyserował w 1953 r.
Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał czworo dzieci. Został pochowany na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park (Hollywood Hills).
Zdobywca Srebrnego Lwa na 16. MFF w Wenecji za film Wielki nóż (1955) oraz Nagrody Pasinettiego na 17. MFF w Wenecji za film Atak (1956). Laureat Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego reżysera na 6. MFF w Berlinie za film Jesienne liście (1956).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
