Urodziła się w Turynie jako córka Adama Leviego i Adele Montalcini; jej rodzice byli Żydami sefardyjskimi[2]. Miała trójkę rodzeństwa: siostrę bliźniaczkę Paolę (malarkę)[3], siostrę Annę Marię[2] oraz brata Gina (inżyniera i architekta)[3]. Była niezamężna i bezdzietna.
W latach 1930–1936 studiowała medycynę na Uniwersytecie Turyńskim. Karierę akademicką, jako osobie pochodzenia żydowskiego, uniemożliwiły jej przyjęte przez faszystowskie władze przepisy prawa (Manifesto della razza). Utworzyła prowizoryczne i niejawne laboratorium we własnej sypialni, by kontynuować prace nad analizą wzrostu komórek nerwowych. Ponieważ nie mogła publikować artykułów we Włoszech, swoje prace wysyłała do redakcji czasopism naukowych w Szwajcarii i Belgii[4].
Prowadziła badania dotyczące wzrostu komórek nerwowych. Później zajęła się wzrostem unerwienia czuciowego w zarodkach kury, którym przeszczepiono mysi nowotwór. Odkryła tzw. czynnik wzrostu nerwu (NGF), pobudzający wzrost komórek nerwowych. W 1986, za odkrycia o istotnym znaczeniu dla zrozumienia mechanizmów regulujących wzrost komórek i narządów zarówno zwierząt oraz ludzi, otrzymała Nagrodę Nobla (wspólnie ze Stanleyem Cohenem). W 1987 wyróżniona National Medal of Science[5]. Była autorką publikacji naukowych, m.in. In Praise of Imperfection (1988).
1 sierpnia 2001 prezydent Carlo Azeglio Ciampi w uznaniu zasług mianował ją dożywotnim senatorem. Rita Levi-Montalcini zasiadała w Senacie XIV, a następnie XV i XVI kadencji, w trakcie której w 2012 zmarła[6].
↑Rita Levi Montalcini è morta, giornalettismo.com, 30 grudnia 2012 [zarchiwizowane 2014-10-16](wł.).
↑ abMarilyn BaileyM.B.OgilvieMarilyn BaileyM.B., Joy DorothyJ.D.HarveyJoy DorothyJ.D., The Biographical Dictionary of Women in Science: L-Z, Nowy Jork: Routledge, 2000, ISBN 978-0-415-92040-7 [dostęp 2022-03-05](ang.).brak strony (książka)
↑ abVivian B.V.B.MannVivian B.V.B., Gardens and ghettos. The art of Jewish life in Italy, Berkeley: University of California Press, 1989, ISBN 978-0-520-06824-7.brak strony (książka)
↑RachelR.SwabyRachelR., Upór i przekora. 52 kobiety, które odmieniły naukę i świat, Warszawa: Agora, 2017, s. 136–140, ISBN 978-83-268-2485-2.
↑The President's National Medal of Science: Recipient Details [online], nsf.gov [dostęp 2021-10-19](ang.).
↑Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana, quirinale.it, 7 stycznia 1987 [dostęp 2013-06-02](wł.).
↑Consegna della Croce di Grande Ufficiale della Legione d'onore all'On. Rita Levi Montalcini, ambafrance-it.org [zarchiwizowane 2012-01-18](wł.).
Bibliografia
BeataB.TarnowskaBeataB. (red.), Nagrody Nobla, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001.brak strony (książka)
MyriamM.MuhmMyriamM., Vage Hoffnung für Parkinson-Kranke – Überlegungen der Medizin-Nobelpreisträgerin Rita Levi Montalcini, „Süddeutsche Zeitung”, Nr 293, 22 grudnia 1986 [dostęp 2011-02-15] [zarchiwizowane 2011-09-28](niem.).brak strony (czasopismo)
BenedictB.CareyBenedictB., Dr. Rita Levi-Montalcini, a Revolutionary in the Study of the Brain, Dies at 103 [online], nytimes.com, 30 grudnia 2012 [dostęp 2012-12-30](ang.).
EmilyE.LangerEmilyE., Rita Levi-Montalcini, Nobel Prize-winning neuroscientist, dies at 103, washingtonpost.com, 30 grudnia 2012 [zarchiwizowane 2013-04-13](ang.).
