Richie Kotzen
|
| Data i miejsce urodzenia
|
3 lutego 1970
Reading
|
| Instrumenty
|
gitara elektryczna, gitara basowa, pianino, perkusja
|
| Gatunki
|
hard rock[1], blues-rock[1], rock instrumentalny[1], heavy metal[1], metal neoklasyczny[1]
|
| Zawód
|
gitarzysta, kompozytor, wokalista
|
| Aktywność
|
od 1988
|
| Powiązania
|
Greg Howe, Vertú, Guthrie Govan, Glenn Hughes
|
| Instrument
|
Richie Kotzen Signature Fender Stratocaster[2]
Richie Kotzen Signature Fender Telecaster[3]
|
| Zespoły
|
Poison (1991-1993)
Mr. Big (1999-2002)
Forty Deuce (od 2005)
The Winery Dogs (od 2012)
|
|
Multimedia w Wikimedia Commons
|
|
| Strona internetowa
|
Richie Kotzen (ur. 3 lutego 1970 w Reading[4]) – amerykański multiinstrumentalista (niemniej jednak jest najbardziej znany ze swojej gry na gitarze elektrycznej), kompozytor, wokalista oraz autor tekstów piosenek. Łączy w swej muzyce wpływy zarówno soulu, jazzu, bluesa, jak i hard rocka.
Muzyką zainteresował się już w dzieciństwie – od 5 roku życia gra na fortepianie, 2 lata później zainspirowany zespołem KISS rozpoczął naukę gry na gitarze elektrycznej. Gdy miał 12 lat, założył swój pierwszy zespół – Arthurs Museum, z którym koncertował w Pensylwanii, Delaware i New Jersey. W wieku 18 lat nagrał swój pierwszy album i pojawił się między innymi na okładce Guitar World Magazine, którego czytelnicy uznali Kotzena za jednego z 3 najlepszych nowych gitarzystów.
Wkrótce dołączył do glam rockowego zespołu Poison, z którym nagrał w 1993 album Native Tounge[5]. Mimo komercyjnego sukcesu został wyrzucony z zespołu z powodu romansu z byłą narzeczoną perkusisty. Kotzen poświęcił się wtedy karierze solowej.
W 1999 został zaproszony przez legendę jazzu Stanley Clarke’a do nagrania płyty z projektem Vertu. Pod koniec tego roku Richie dołączył również do hardrockowego zespołu Mr. Big[6]. W 2005 roku ukazała się płyta kolejnego zespołu z Kotzenem w składzie – Forty Deuce.
W 2006 roku otwierał japońską trasę The Rolling Stones.
W roku 2012 gitarzysta rozpoczął współpracę z Mikiem Portnoyem (Dream Theater) i Billym Sheehanem (Mr. Big), nazywając ową supergrupę The Winery Dogs[7]. Debiutancki album zespołu ukazał się w maju 2013 roku.
Dyskografia
Zobacz więcej w artykule The Winery Dogs, w sekcji Dyskografia.
- Solo
- (1989) Richie Kotzen
- (1990) Fever Dream
- (1991) Electric Joy
- (1994) Mother Head’s Family Reunion
- (1995) The Inner Galactic Fusion Experience
- (1996) Wave of Emotion
- (1996) Times Gonna Tell (EP)
- (1997) Something to Say
- (1998) What Is
- (1999) Break It All Down
- (1999) Bi-Polar Blues
- (2001) Slow
- (2003) Change
- (2003) Acoustic Cuts
- (2004) Get Up
- (2004) The Best of Richie Kotzen
- (2005) Ai Senshi Z×R (Muzyka z tej płyty została wykorzystana w popularnym anime Gundam)
- (2006) Into the Black
- (2006) Instrumental Collection: The Shrapnel Years
- (2007) Return of the Mother Head’s Family Reunion – Japonia i Europa; W USA nosi tytuł Go Faster
- (2008) Live in São Paulo
- (2009) Peace Sign
- (2011) 24 Hours
- (2014) The Essential
- (2015) Cannibals
- (2017) Salting Earth
- (2020) 50 for 50
- Arthurs Museum
- Poison
- Mr. Big
- (1999) Get Over It
- (2000) Deep Cuts
- (2001) Actual Size
- (2002) In Japan
- (2004) Influences & Connections – Vol. 1
- Forty Deuce
|
|
- Vertú
- Wilson Hawk
- Sass Jordan
- Pozostałe powiązania
- (1995) Tilt (z Gregiem Howe’em)
- (1996) Sticky Wicked (z TM Stevensem)
- (1996) Ground Zero (z TM Stevensem)
- (1997) Project (z Gregiem Howe’em)
- (1996) Only You (z TM Stevensem)
- (1999) Not So Innocent (z Jesse’s Powertrip)
- (2000) Mikazuki in Rock (z Mikazuki Tekkodan)
- (2000) Submarine (z Greggiem Bissonettem)
- (2003) All That I’d Be (ze Steve’em Saluto)
- (2004) Nowhere To Go (z Takayoshi Ohmura)
- (2006) Rough Beat (ze Steve’em Saluto)
- (2006) Avalon (z Richiem Zito)
- (2006) Erotic Cakes (z Guthrie Govan)
- (2007) Live For Tomorrow (z Marco Mendozą)
- Nagrania z różnymi artystami
- (1991) Bill & Ted's Bogus Journey: Music from the Motion Picture
- (1992) L.A. Blues Authority – „L.A. Blues Authority”
- (1992) The Guitars That Rule The World – Vol. 1
- (1994) L.A. Blues Authority Volume V: Cream Of The Crop
- (1996) Crossfire – (A Tribute to Stevie Ray Vaughan)
- (2000) Bat Head Soup: A Tribute to Ozzy
- (2001) Stone Cold Queen: A Tribute to Queen
- (2002) One Way Street: A Tribute To Aerosmith CD
- (2002) An All Star Lineup Performing The Songs Of Pink Floyd
- (2004) Spirit Lives On: The Music Of Jimi Hendrix Revisited Vol. 1
- (2005) Numbers From The Beast – An All Stars Salute To Iron Maiden
|
Filmografia
- Jason Becker: Not Dead Yet (2012, film dokumentalny, reżyseria: Jesse Vile)[8]
Przypisy
- ↑ a b c d e Heather Phares: Richie Kotzen Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-16]. (ang.).
- ↑ Richie Kotzen Guitar Rig Gear and Equipment. www.uberproaudio.com. [dostęp 2016-08-03]. (ang.).
- ↑ Richie Kotzen Fender Telecaster. fender.com. [dostęp 2016-08-03]. (ang.).
- ↑ Richie Kotzen. www.imdb.com. [dostęp 2016-06-16]. (ang.).
- ↑ Barry Weber: Poison Biography by Barry Weber. www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-16]. (ang.).
- ↑ Greg Prato: Mr. Big Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-16]. (ang.).
- ↑ James Christopher Monger: The Winery Dogs Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-16]. (ang.).
- ↑ Jason Becker: Not Dead Yet (2012). www.imdb.com. [dostęp 2016-05-28]. (ang.).
