ResponseEve, a responsive template by SiGa

Renald II

Renald II, miniatura z XIV w.
hrabia Geldrii, od 1339 książę Geldrii
Okres	od 1326 do 1343
Poprzednik	Renald I
Następca	Renald III
Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1295
Data śmierci	12 października 1343
Miejsce spoczynku	klasztor Graefenthal
Ojciec	Renald I
Matka	Małgorzata z Flandrii
Żona	Zofia Berthaut od do 1329
Dzieci	Małgorzata, Mechtylda, Elżbieta, Maria
Żona	Eleonora z Anglii od 1331
Dzieci	Renald III, Edward
Multimedia w Wikimedia Commons

Renald II zwany Czarnym (ur. ok. 1295 r., zm. 12 października 1343 r. w Arnhem) – hrabia Geldrii i Zutphen od 1326 r., w 1339 r. wyniesiony do rangi księcia Geldrii.

Życiorys

Renald był najstarszym synem hrabiego Geldrii Renalda I. Jego matką była druga żona Ottona, Małgorzata, córka hrabiego Flandrii Gwidona z Dampierre. Jego ojciec bardzo zadłużył księstwo, w efekcie czego Renald wystąpił przeciwko niemu i w 1318 r. uwięził go, obejmując faktyczne rządy w hrabstwach Geldrii i Zutphen jako regent. Ojciec zmarł w niewoli w 1326 r. i wtedy Renald przyjął tytuły hrabiowskie. Prowadził liczne waśnie z sąsiednimi władcami, które przyniosły mu różne nabytki terytorialne.

Jeszcze za życia ojca poślubił Zofię Berthout. Co prawda nie pochodziła ona z rodziny książęcej, ale jej ojciec, Floris Berthout, pan Mechelen, był niezwykle zamożnym człowiekiem, u którego ojciec Renalda zastawił liczne hrabiowskie dobra. Po śmierci Zofii w 1329 r. Renald po raz drugi ożenił się (24 października 1331 r.), z Eleonorą, siostrą króla Anglii Edwarda III.

Poprzez to małżeństwo Renald związał się politycznie ze stronnictwem angielskim w dobie wojny stuletniej. Wspierał Edwarda III w walkach z Francją zbrojnie i pieniężnie, w jego imieniu negocjował z miastami flamandzkimi. Wszedł w bliskie stosunki z cesarzem Ludwikiem IV Bawarskim (m.in. uczestniczył w jego wyprawie do Rzymu). Ich efektem było podniesienie Renalda przez cesarza Ludwika 13 marca 1339 r., podczas obrad Reichstagu we Frankfurcie do rangi księcia Rzeszy (odtąd on i jego dziedzice tytułowali się książętami Geldrii i hrabiami Zutphen).

Znaczenie Renalda rosło także dzięki cesarskim nadaniom dóbr i urzędów. Bił własną monetę, pod jego rządami rozkwitał także handel i geldryjskie miasta. Zreorganizował administrację i aparat podatkowy.

Renald pozostawił po sobie spore długi – spowodowane przede wszystkim splendorem, jakim zaczął się otaczać po otrzymaniu rangi księcia oraz wydatkami związanymi z wojną przeciwko Francji. Został pochowany w klasztorze Graefenthal.

Rodzina

Z małżeństwa z Zofią Berthaut pochodziły cztery córki:

• Małgorzata, dziedziczka Mechelen (sprzedała to miasto hrabiom Flandrii), zaręczona z synem księcia Jülich Wilhelma I Gerardem, zmarła przed wyjściem za mąż,
• Mechtylda, żona hrabiego Kleve Jana, a następnie Jana z Chatillon, hrabiego Blois,
• Elżbieta, ksieni w klasztorze Graefenthal,
• Maria, żona księcia Jülich Wilhelma II (brata Gerarda, narzeczonego jej siostry; jej syn Wilhelm odziedziczył Geldrię po śmierci obu braci Marii).

Z małżeństwa z Eleonorą angielską pochodziło dwóch synów:

• Renald III, następca ojca jako książę Geldrii,
• Edward, następca Renalda III (którego pokonał i uwięził) jako książę Geldrii.

Bibliografia

• Heinrich Neu: Geldern, Grafen und Herzöge von. W: Neue Deutsche Biographie. T. 6. Berlin: Duncker & Humblot, 1964, s. 171. [dostęp 2016-03-13].
• Karl Theodor Wenzelburger: Reinald I. (Reynald), Graf von Geldern und Zutfen. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 27. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1888, s. 725–726. [dostęp 2016-03-13].
• Rainald II. der Schwarze, Graf von Geldern (1320-1339), Herzog von Geldern (1339-1343). [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2016-03-13].
• Reinald II. Herzog v.Geldern Graf v.Zütphen. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2016-03-13].
• H.G.A. Obreen: Reinald II, graaf. W: Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek. T. 2. Leiden: A. W. Sijthoff's Uitgevers-Maatschappij, 1912, s. 1187–1188. [dostęp 2016-03-13].