| Religia | Pew Research Center, 2010[1][2] | Operation World, 2010[3] | CIA, 2016[4] |
|---|---|---|---|
| Muzułmanie | 96,4% | 91,0% | 96,1% |
| Chrześcijanie | 3,6% | 6,4% | 3,6% |
| Katolicyzm | 3,5% | 6,0% | – |
| Protestantyzm | 0,2% | 0,4%[a] | – |
| Religie afrykańskie | 0% | 2,2% | 0,3% |
| Brak religii | 0% | 0,1% | 0% |
Religia w Senegalu – zdominowana jest przez wyznawców islamu, którzy stanowią ponad 90% społeczeństwa. Największą mniejszość religijną stanowią katolicy. Senegal słynie z tolerancji religijnej[5].
Konstytucja Senegalu gwarantuje wolność w praktykowaniu dowolnej religii i określa państwo świeckim. Prawo Senegalu wymaga aby każda grupa religijna była zarejestrowana jako organizacja[5].
Islam dotarł do Senegalu i regionu rzeki Senegal w XI wieku. W ówczesnym czasie region ten był zamieszkiwany przez grupę etniczną Tukulor, która jako pierwsza była poddana islamizacji[6].
Większość muzułmanów w Senegalu związana jest z przywódcami religijnymi, którzy należą do bractw religijnych sufi oraz tarika. Ich zwolennicy są zobowiązani przestrzegać reguły i zasady etyki ustalone przez założyciela. Największe bractwa to: tidżanijja, muridijja, kadirijja i lahinija (Layene). Dwa pierwsze są najbardziej rozpowszechnione. Rozwój tidżanijji w Senegalu stanowi zasługę głównie trzech postaci: Al-Hadżego Malika Si (1854-1922), Abdulaje'a Niassa (1840-1922) oraz jego syna Ibrahima Niassa (1900-1975), przywódcy bractwa na obszarze Afryki Zachodniej[6].
Założycielem sufickiego bractwa muridijja był szajch Amadu Bamba, który głosił koncepcję „pokojowego dżihadu”. Po dziś dzień jest on wspominany jako przywódca mistyczny, a jeszcze częściej jako symbol oporu wobec francuskiej westernizacji, obrońca islamu i godności Afrykańczyków[7].
W całym kraju działają szkoły koraniczne dla dzieci nazywane daara. Wielu muzułmanów praktykuje synkretyczny islam, wymieszany z tradycyjnymi wierzeniami plemiennymi[8].
Kościół katolicki jako pierwszy ustanowił misję w Senegalu. Portugalscy odkrywcy dotarli tutaj już w XV wieku. Pierwsza diecezja Kościoła katolickiego została ustanowiona w 1514 roku. Na początku XIX wieku przybyły francuskie zakonnice z zakonu St. Joseph of Cluny. Kościół katolicki używał trzech metod w celu nawracania Senegalczyków. Wpierw budował szkoły aby promować edukację, następnie szpitale i przychodnie w których ludzie otrzymywali darmową pomoc medyczną, wreszcie dawał nowe możliwości zarabiania poprzez rozwój rolnictwa[8].
Pierwszą misją protestancką w 1863 roku była Paris Evangelical Missionary Society. Kolejne przybywały w XX wieku[8].
Zdecydowana większość chrześcijan w Senegalu to katolicy. Inne nazwy obejmują: Kościół Nowoapostolski, zielonoświątkowców, luteran i prezbiterian. Wspólnoty te mają od kilku do kilkunastu tysięcy wiernych. Inne mniejsze grupy to m.in.: Świadkowie Jehowy (1,4 tys. głosicieli)[9], baptyści, metodyści i adwentyści dnia siódmego[10]. Mniejszość chrześcijańska znajduje się głównie w miastach na zachodzie i południu[5]. Najwięcej chrześcijan występuje w plemieniu Sererów (co piąty Serer jest chrześcijaninem)[11].
Animiści w Senegalu wierzą w Istotę Najwyższą, siły natury i w duchy przodków. Ludzie w kłopotach często udają się do szamanów i składają ofiary by zaspokoić gniew duchów[8]. Wyznawców religii plemiennych spotkać można głównie na wschodzie i południu kraju[5].
W Senegalu obecni są także wyznawcy bahaizmu (28,5 tys.)[12].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.