Ratno
Ilustracja
Nadanie prawa magdeburskiego
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Powierzchnia

5,32 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


8489
1783 os./km²

Nr kierunkowy

3366

Kod pocztowy

44100

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Ratno”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Ratno”
Ziemia51°39′N 24°32′E/51,650000 24,533333

Ratno (ukr. Ратне) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie i siedziba administracyjna rejonu ratnieńskiego obwodu wołyńskiego, nad Prypecią. 8489 mieszkańców (2001)[1], przemysł drzewny.

Było miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[2], położonym w pierwszej połowie XVII wieku w starostwie niegrodowym ratneńskim w ziemi chełmskiej[3].

Historia

Król polski i węgierski Władysław III przeniósł miasto Ratno w ziemi ruskiej na prawo miejskie magdeburskie. Dokument z 28 września 1440 r., wystawiony został w Budzie.

W okresie I Rzeczypospolitej w ziemi chełmskiej (prowincja małopolska, województwo ruskie); do początku XVI wieku miasto powiatowe.

Do 1945 miasto w Polsce w województwie wołyńskim. Miasto było siedzibą wiejskiej gminy Górniki. Przed II wojną światową w niewielkiej odległości od Ratna znajdował się chutor Borki.

Podczas okupacji hitlerowskiej, na wiosnę 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2500 osób. W sierpniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w lesie Prochód. Sprawcami zbrodni było Gestapo i SD w asyście niemieckiej żandarmerii oraz ukraińska policja[4].

Obecnie w skład miejscowości wchodzą dawne przedmieścia: Podzamcze, Pólkowo i Zanotycze.

Urodzeni

  • Eliasz Rajzman - urodził się 8 lipca 1909 w Ratnie, polski poeta pochodzenia żydowskiego.

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu wołyńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
  3. Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 152.
  4. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1457.

Linki zewnętrzne


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się