| Data i miejsce urodzenia |
31 sierpnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 maja 1971 |
| Minister zdrowia i opieki społecznej | |
| Okres |
od 13 listopada 1956[1] |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Rajmund Barański (ur. 31 sierpnia 1894 w Raciążu, zm. 22 maja 1971 w Warszawie) – polski lekarz, oficer i polityk, minister zdrowia oraz minister zdrowia i opieki społecznej w latach 1956–1961.
Syn Walentego i Julianny. W 1917 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Kijowskiego, specjalizował się w pediatrii. W 1936 uzyskał stopień doktora medycyny, a w 1951 profesora nadzwyczajnego nauk medycznych. Po studiach wcielony do armii rosyjskiej, w której służył do maja 1918, w 1918 pracował w Klinice Pediatrycznej Uniwersytetu Kijowskiego. W grudniu 1918 wrócił do Polski i wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie był lekarzem wojskowym, zdemobilizowany w 1922. Rozpoczął wtedy pracę w Klinice Dziecięcej Uniwersytetu Warszawskiego, w której pracował do 1950 (w latach 1942–1945 pełniący obowiązki dyrektora). Na stopień kapitana rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 17. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy[3].
W 1950 został profesorem kontraktowym Akademii Medycznej w Warszawie, a od 1951 jej profesor nadzwyczajny. Od 1948 do 1951 kierownik Państwowego Instytutu Matki i Dziecka. W latach 1956–1961 minister zdrowia, a następnie minister zdrowia i opieki społecznej.
W 1949 został członkiem Państwowej Rady Zdrowia i wiceprezesem Naukowego Towarzystwa Lekarskiego. Od 1951 do 1954 roku przewodniczący Rady Naukowej Państwowego Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie. Członek Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia.
Zmarł w Warszawie i został pochowany na warszawskich Powązkach (kw. O-V-28)[4].
.jpg)
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.