Rafik al-Hariri
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1944
Sydon

Data i miejsce śmierci

14 lutego 2005
Bejrut

43. Premier Republiki Libanu
Okres

od 31 października 1992
do 2 grudnia 1998

Poprzednik

Raszid as-Sulh

Następca

Salim al-Huss

45. Premier Republiki Libanu
Okres

od 23 października 2000
do 21 października 2004

Poprzednik

Salim al-Huss

Następca

Umar Karami

Odznaczenia
Wielka Wstęga Narodowego Orderu Cedru (Liban) Komandor Narodowego Orderu Cedru (Liban) Nagroda Króla Fajsala (Arabia Saudyjska) Krzyż Wielki Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Order of Diplomatic Service Merit (Korea Południowa) Order Tronu kl. spec. (Maroko) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy (1951-2001)

Rafik Baha ad-Din al-Hariri (arab. رفيق بهاء الدين الحريري, transk. Rafīq Bahā’ ad-Dīn al-Ħarīrī, ur. 1 listopada 1944 w Sydonie, zm. 14 lutego 2005 w Bejrucie) – polityk libański, multimilioner, przedsiębiorca budowlany, były premier Libanu.

Życiorys

Studiował ekonomię na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie. W latach 70. dorobił się dużego majątku jako przedsiębiorca w Arabii Saudyjskiej – w 1978 otrzymał obywatelstwo Arabii Saudyjskiej i był specjalnym wysłannikiem tego kraju w rodzinnym Libanie. Był uważany za przyjaciela króla Arabii Saudyjskiej – Fahda.

Wielokrotnie brał udział w negocjacjach na temat opanowania napiętej sytuacji wewnętrznej w Libanie, m.in. układach w Ta’if (październik 1989). 22 października 1992 prezydent Elias Hrawi powierzył mu funkcję premiera; al-Hariri powołał gabinet złożony w połowie z chrześcijan, w połowie z muzułmanów, z silnymi wpływami syryjskimi. Sprawował funkcję premiera do 1998. Ponownie kierował rządem w latach 2000-2004.

Finansował studia zagraniczne kilku tysięcy Libańczyków, pracował także nad zniesieniem podziałów społecznych; rozpoczął w Libanie wiele inwestycji.

Pod naciskami syryjskimi zrezygnował z funkcji premiera w październiku 2004 i został zastąpiony przez Umara Karamiego. Pół roku później zginął w zamachu bombowym w Bejrucie 14 lutego 2005 roku[1].

Rodzina

Był żonaty z Nazik Hariri i miał z nią pięcioro dzieci: czterech synów – Bahę, Sada, Ajmana i Fahda oraz córkę – Hind. Jego siostra, Bahijja, jest działaczką społeczną i deputowaną Zgromadzenia Narodowego.

Zobacz też

Przypisy

  1. Hariri, Al- Rafik, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-15].

Bibliografia

  • Strona oficjalna Rafiqa Haririego. rhariri.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-07)].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się