Państwo | |
---|---|
Prowincja | |
Prefektura | |
Powierzchnia |
896 km² |
Populacja (1999) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
0537 |
Kod pocztowy |
273100 |
Tablice rejestracyjne |
鲁H |
Położenie na mapie Szantungu | |
Położenie na mapie Chin | |
35°35′33″N 116°58′50″E/35,592500 116,980556 | |
Strona internetowa |
Qufu (chiń. 曲阜; pinyin Qūfù) – miasto na prawach powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, w prefekturze miejskiej Jining. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 627 832[1].
Miasto jest legendarnym miejscem urodzenia Konfucjusza. W Okresie Wiosen i Jesieni było stolicą państwa Lu. Zachowane tu zabytki – Świątynia i Las Konfucjusza oraz Rezydencja Rodu Kong – zostały w 1994 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Świątynia Konfucjusza (Kong Miao, 孔庙) powstała pierwotnie jako skromny pawilon pamięci, jednak – głównie w czasach dynastii Ming i Qing – rozbudowano ją w kompleks rozmiarów jednej piątej centrum miasta. Centralną budowlą kompleksu jest tzw. Pawilon Dacheng, ostatnio przebudowany w 1724 roku. Wzniesiono go z kamienia specjalnie importowanego z gór Xishan, a rzeźbione kolumny wspierają dach pokryty szkliwionymi, żółtymi dachówkami. Dawniej odprawiano tu rytuały w dzień urodzin Konfucjusza. Wykonywano tu wówczas taniec na cześć wielkiego mędrca przy akompaniamencie bębnów i przy śpiewach w świetle pochodni. W miejscowym muzeum wystawiono instrumenty muzyczne, wykorzystawane podczas tej uroczystości.
Przy północnym krańcu świątyni stoi pawilon Shengji Dian. Znajdują się tu pochodzące z końca XVI wieku rzeźbione kamienie ze scenami z życia Konfucjusza. Są one kopiami jeszcze starszych tablic.
Na terenie kompleksu świątynnego znajduje się ponadto przeszło tysiąc stel z inskrypcjami z okresu od dynastii Han, aż po dynastię Qing.
Rezydencja Konfucjusza (Kong Fu, 孔府) została wzniesiona w XVI wieku i była później kilkakrotnie rozbudowywana. Składa się na nią labirynt sal i pawilonów. Jest to najbardziej okazała siedziba magnacka w Chinach, należąca niegdyś do potomków wielkiego mędrca. Z wizytą przyjeżdżali tu często nawet sami cesarze. Właśnie dzięki ochronie cesarskiego dworu przetrwały tu stare meble, ceramika i rękodzieła, z których niektóre wystawiono w gablotach.
Na wschód od głównej bramy rezydencji wznosi się, tzw. "Wieża Schronienia", gdzie członkowie rodu Kong mogli się ukrywać w czasie powstań chłopskich. W skład kompleksu wchodzą ponadto gabinety, pokoje gościnne, biblioteki, małe świątynie i apartamenty dla osób z bocznych gałęzi rodu. Rezydencja zamieszkana była aż do 1948 roku, kiedy to ostatni z żyjących tu potomków Konfucjusza Kong Decheng uciekł na Tajwan.
Las Konfucjański (Kong Lin, 孔林) zwany też Cmentarzem Konfucjusza, położony w odległości około 2 km na północ od rezydencji, jest największym sztucznym parkiem i najlepiej zachowanym starym cmentarzem w Chinach. Jego powierzchnia wynosi 200 ha, a otaczający go mur ma długość ok. 10 km. Pochowano tu zarówno samego Konfucjusza, jak i jego potomków (prawo do pochowania w tym miejscu przysługuje członkom rodu Kong do dzisiaj). Sam grób wielkiego mistrza jest prostym ogrodzonym kopcem porośniętym trawą, przed którym stoi stela z okresu dynastii Ming. Prowadzi do niego droga, wzdłuż której ustawiono kamienne posągi panter, gryfów i nienaturalnej wielkości strażników. Na całym obszarze parku znajdują się ponadto liczne świątynie i pawilony, a także rzeźby, zdobione tablice i kamienie nagrobne.
Mauzoleum Shaohao (Shaohao Ling, 少昊陵) znajduje się około 4 km na północny wschód od Qufu. Jest to grobowiec w kształcie piramidy, w którym pochowany miałby być Shaohao – jeden z pięciu legendarnych cesarzy, rządzących Chinami 4 tysiące lat temu. Grobowiec wykonany jest z kamiennych bloków, a jego wysokość wynosi 6 metrów. Na szczycie znajduje się mała świątynia. Według niektórych historyków grobowiec stoi na miejscu antycznej stolicy Shaohao, ale nie ma na to dowodów.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.