Psusennes II – faraon, władca starożytnego Egiptu z XXI dynastii[1], panował prawdopodobnie w latach 960-946 p.n.e.[potrzebny przypis] lub w latach 967-941 p.n.e. (datowanie Aidana Dodsona(inne języki) z 2012 roku)[1].
Był synem Pinodżema II i królowej Isetemachbit IV lub, według oceny K. Kitchena, synem Siamona. W czasie jego panowania w Tanis, w Tebach władzę sprawował arcykapłan Amona imieniem Psusennes. Istnieje hipoteza identyfikująca obie te postaci jako jednego władcę, sprawującego władzę królewską w Tanis i kapłańską w Tebach. W czasie jego panowania jednym z najbardziej wpływowych dostojników w państwie był Szeszonk, nomarcha Herakleopolis i jeden z wodzów armii, pod naciskiem którego Psusennes zgodził się wydać za mąż swoją córkę - Maatkare II za syna Szeszonka, późniejszego Osorkona I. Pod jak dużym wpływem Szeszonka był Psusennes II, świadczy tekst dekretu, wyryty na steli z Abydos, w którym Psusennes zwraca się do wyroczni Amona z pytaniem o ustanowienie kultu pośmiertnego Nimlota - ojca Szeszonka. Według hieroglificznego tekstu Amon z zachwytem zezwala na kult Nimlota, wychwalając Szeszonka za ten pomysł. Koszty całego przedsięwzięcia mają pokryć po połowie Szeszonk i Psusennes. Zapewne wszystkie te działania ze strony Szeszonka zmierzały ku jednemu celowi - objęciu władzy. Tak też się stało, bowiem po śmierci Psusennesa władzę rzeczywiście objął Szeszonk, zasiadając na tronie jako Król Górnego i Dolnego Egiptu Szeszonk I, dając tym samym początek XXII dynastii libijskiej.
Tytulatura
| Królewski Protokół |
| prenomen lub imię tronowe: |
|
|
| trl.: Tit-cheperu-Re Setepen-Re |
tłum.: Jeden-z-przejawów-Re
Wybrany-przez-Re |
| nomen lub imię rodowe: |
|
|
| trl.: Paseba-chai-en-niut MeriAmon |
tłum.: Gwiazda-która-ukazała-się-miastu
Ukochany-przez-Amona |
Przypisy
- ↑ a b Richard J.R.J. Long Richard J.R.J., The Excavations at Mut al-Kharab II: The Third Intermediate Period in the Western Desert of Egypt, Oxbow Books, 3 grudnia 2021, s. 8, ISBN 978-1-78925-716-8 [dostęp 2023-06-29] (ang.).
Bibliografia
- NicolasN. Grimal NicolasN., Dzieje starożytnego Egiptu, AdamA. Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .brak strony (książka)
- BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .brak strony (książka)
- Schneider Th. – Leksykon faraonów, PWN, Kraków-Warszawa 2001, ISBN 83-01-13479-8.
- Jacq Ch. – Podróż po Egipcie faraonów, Świat Książki, Warszawa 2004, ISBN 83-7391-131-6 Nr 4380.
- Jacq Ch. – Sekrety Egiptu faraonów, Świat Książki, Warszawa 2006, ISBN 83-7391-760-8 Nr 5023.
Od okresu predynastycznego do Pierwszego Przejściowego (przed ok. 3150–2133)
| Okres | |
|---|
Predynastyczny
(przed ok. 3150) | |
|---|
Wczesnodynastyczny
(ok. 3150–2686) | |
|---|
Stare Państwo
(ok. 2686–2181) | |
|---|
1. Przejściowy
(ok. 2181–2133) | | VII |
- Neferkare (młodszy)
- Neferkare Nebi
- Dżedkare Szemai
- Neferkare Chendu
- Merienhor Neferkamin
- Nikare
- Neferkare Tereru
- Neferkahor
|
|---|
| VIII |
- Uadżkare Pepisonbe
- Neferkamin Anu
- Kakare Ibi
- Neferkare
- Neferkauhor Kapuibi
- Neferirkare
|
|---|
| IX |
- Meribre Cheti I
- Neferkare Nebkaure
- Cheti II
- Setut
|
|---|
| X |
- Merihathor
- Neferkare
- Uachare Cheti III
- Merikare
- Nebkaure Cheti IV
|
|---|
|
|---|
Średnie Państwo i Drugi Okres Przejściowy (ok. 2133–1567)
Nowe Państwo i Trzeci Okres Przejściowy (ok. 1567–730)
Od Epoki Późnej do panowania rzymskiego (od 730)
