Przeminęło z wiatrem
Gone with the Wind
Ilustracja
Plakat filmu
Gatunek

melodramat

Data premiery

15 grudnia 1939
styczeń 1963[1] (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

221 min
234–238 min (z uwerturą, przerwą, antraktem i muzyką końcową)

Reżyseria

Victor Fleming
Niewymienieni:
George Cukor
Sam Wood

Scenariusz

Sidney Howard

Główne role

Vivien Leigh
Clark Gable
Leslie Howard
Olivia de Havilland
Hattie McDaniel

Muzyka

Max Steiner

Zdjęcia

Ernest Haller
Ray Rennahan[2]

Scenografia

Lyle Wheeler
William Cameron Menzies

Kostiumy

Walter Plunkett

Montaż

Hal C. Kern
James E. Newcom

Produkcja

David O. Selznick

Wytwórnia

Selznick International Pictures
Metro-Goldwyn-Mayer

Dystrybucja

Loew’s Incorporated

Budżet

3 977 000 USD

Przychody brutto

402 352 579 USD

Kontynuacja

Scarlett

Nagrody
8 Oscarów
Amerykański Film Narodowy (National Film Registry)
Strona internetowa
Trailer

Przeminęło z wiatrem (ang. Gone with the Wind) – amerykański melodramat filmowy z 1939 roku produkcji Davida O. Selznicka, w reżyserii Victora Fleminga, George’a Cukora i Sama Wooda, ze scenariuszem Sidneya Howarda stworzonym na podstawie powieści Margaret Mitchell. Główne role w filmie zagrali Vivien Leigh i Clark Gable. Zdjęcia kręcono w Kalifornii.

W roku 1989 został jednym z pierwszych 25 filmów wprowadzonych do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych jako „znaczących kulturowo, historycznie bądź estetycznie”[3].

Fabuła

Fabuła filmu jest osadzona w czasach wojny secesyjnej i jest przedstawiana z pozycji pięknej Scarlett O’Hary, córki plantatora z Południa, Geralda O’Hary. Przegrana wojna wystawia na ciężką próbę przyzwyczajoną do wygód Scarlett. Na tym tle rozgrywa się historia wielkiej miłości Rhetta Butlera do pięknej Scarlett.

Obsada

  • Vivien LeighKatie Scarlett O’Hara−Hamilton−Kennedy−Butler, główna bohaterka
  • Clark GableRhett Butler, trzeci mąż Scarlett
  • Cammie King – Eugenia Victoria „Bonnie Blue” Butler, córka Rhetta i Scarlett
  • Hattie McDaniel – Mammy, służąca Scarlett, zakupiona przez jej babcię, która wychowała też Ellen Robillard
  • Thomas Mitchell – Gerald O’Hara, ojciec Scarlett, „Suellen” i „Carreen”
  • Barbara O’Neil – Ellen O’Hara z d. Robillard, matka Scarlett, „Suellen” i „Carreen”
  • Evelyn Keyes – Susan Elinor „Suellen” O’Hara, siostra Scarlett i „Carreen”
  • Ann Rutherford – Caroline Irene „Carreen” O’Hara, siostra Scarlett i „Suellen”
  • Leslie HowardAshley Wilkes, silne zauroczenie Scarlett
  • Olivia de HavillandMelanie Wilkes z d. Hamilton, żona Ashleya i siostra Charlesa, męża Scarlett
  • Alicia Rhett – India Wilkes, siostra Ashleya
  • Howard Hickman – John Wilkes, Ojciec Ashleya oraz Indii
  • Mickey Kuhn – Beau Wilkes, syn Ashleya i Melanie
  • Rand Brooks – Charles Hamilton, pierwszy mąż Scarlett i brat Melanie Wilkes
  • Laura Hope Crews – Sarah Jane „Pittypat” Hamilton, ciotka Melanie i Charlesa
  • Carroll Nye – Frank Kennedy, były narzeczony „Suellen” i drugi mąż Scarlett
  • Jane Darwell – Dolly Merriwether, jedna z wdów z Atlanty
  • Mary Anderson – Maybelle Picard z d. Merriwether, córka Dolly i żona Rene
  • Ona Munson – Belle Watling, kierowniczka domu publicznego
  • Oscar Polk – Pork, pierwszy niewolnik Geralda O’Hara i mąż Dilcey
  • Butterfly McQueen – Prissy, córka Porka i Dilcey
  • Fred Crane – Brent Tarleton, narzeczony „Carreen” O’Hara, wielbiciel Scarlett i brat Stuarta
  • George Reeves – Stuart Tarleton, były adorator Indii Wilkes, wielbiciel Scarlett i brat Brenta
  • Victor Jory – Jonas Wilkerson, jankeski nadzorca Tary sprzed wojny
  • Everett Brown – Duży Sam, brygadzista w Tarze przed wojną
  • Eddie Anderson – „wujek” Peter, kierowca i niewolnik ciotki „Pittypat”, który pomagał jej w wychowywaniu Melanie i Charlesa
  • Harry Davenport – Dr Meade, lekarz żołnierzy konfederacji w Atlancie
  • Leona Roberts – Pani Meade, żona doktora i pielęgniarka
  • Jackie Moran – Phil Meade, młodszy syn doktorstwa Meade, zginął w bitwie o Atlantę
  • Ward Bond – Tom, jankeski kapitan, zastrzelony przez Scarlett
  • Isabel Jewell – Emmie Wilkerson z d. Slattery, uboga sąsiadka domów O’Hara i Wilkes
  • Marcella Martin – Cathleen Calvert, młoda przyjaciółka Scarlett

Produkcja

Scenariusz filmu został oparty na powieści Przeminęło z wiatrem Margaret Mitchell, do której prawa zakupił, za 50 tys. dolarów, producent David O. Selznick[4]. Zdjęcia do filmu rozpoczęto 10 grudnia 1938 roku sceną pożaru Atlanty, a ukończono 11 listopada 1939[5]. Premiera filmu odbyła się w Atlancie 15 grudnia 1939 roku[6]. Jest to jeden z najsłynniejszych filmów w technikolorze[7].

Film zarobił na świecie ponad 400 mln dolarów amerykańskich, z czego połowę w Stanach Zjednoczonych[8]. Według strony internetowej Box Office Mojo film ten do dziś pozostaje najbardziej dochodowym filmem w USA, jeśli brać pod uwagę inflację – przychód wyniósłby dzisiaj 1,8 mld dolarów (dla porównania, lider rankingu pod względem wartości bezwzględnej Gwiezdne wojny: część VII – Przebudzenie Mocy, według tych danych osiągnął przychód ponad 930 mln; stan na 10 stycznia 2020)[9]. Po polskiej premierze w 1963 roku miał 7 719 000 widzów[10], jako najbardziej udany film roku[11]. Do 1989 roku zostało sprzedanych łącznie 12 mln biletów kinowych[12].

Nagrody

Oscary

Podczas 12. ceremonii wręczenia Oscarów film zdobył 9 Oscarów spośród 14 nominacji (w 13 kategoriach):

Nagroda Wynik Laureat
Najlepszy film wygrana Przeminęło z wiatrem
Najlepszy reżyser wygrana Victor Fleming
Najlepszy aktor nominacja Clark Gable
(Oscara zdobył Robert Donat za rolę w filmie Żegnaj Chips)
Najlepsza aktorka wygrana Vivien Leigh
Oscar za najlepszy scenariusz adaptowany wygrana Sidney Howard (nagroda przyznana pośmiertnie)
Najlepsza aktorka drugoplanowa wygrana Hattie McDaniel
Najlepsza aktorka drugoplanowa nominacja Olivia de Havilland
Najlepsze zdjęcia (kolor) wygrana Ernest Haller, Ray Rennahan
Najlepszy montaż wygrana Hal C. Kern, James E. Newcom
Najlepsza muzyka nominacja Max Steiner
(Oscara zdobył Herbert Stothart za muzykę do filmu Czarnoksiężnik z Oz)
Najlepsze efekty specjalne nominacja Jack Cosgrove, Fred Albin, Arthur Johns
Najlepsza scenografia wygrana Lyle Wheeler
Nagroda za osiągnięcie techniczne wygrana R.D. Musgrave – pionierskie użycie sprzętu przy produkcji filmu (nagroda specjalna)
Nagroda honorowa William Cameron Menzies – wybitne osiągnięcie w użyciu koloru dla podkreślenia nastroju w filmie
Najlepszy dźwięk nominacja Thomas T. Moulton

People’s Choice

1989 wygrana Kryształowa Statuetka Ulubiony film wszech czasów

Amerykański Instytut Filmowy

rok typ nagroda kategoria
1998 wygrana Lista 100 najlepszych amerykańskich filmów wszech czasów 004. miejsce
2002 wygrana Lista 100 najlepszych amerykańskich melodramatów wszech czasów 002. miejsce
2005 wygrana Lista 25 najlepszych filmowych ścieżek muzycznych wszech czasów 02. miejsce Max Steiner
2005 wygrana Lista 100 najlepszych kwestii filmowych wszech czasów 001. miejsce

Clark Gable-jako Rhett Butler: „Frankly, my dear, I don’t give a damn.”

2005 wygrana Lista 100 najlepszych kwestii filmowych wszech czasów 031. miejsce

Vivien Leigh – jako Scarlett O’Hara: „After all, tomorrow is another day!”

2005 wygrana Lista 100 najlepszych kwestii filmowych wszech czasów 059. miejsce Vivien Leigh – jako Scarlett O’Hara: „As God is my witness, I’ll never be hungry again.”
2006 wygrana Lista 100 najbardziej inspirujących filmów wszech czasów 043. miejsce
2007 wygrana Lista 100 najlepszych amerykańskich filmów wszech czasów 006. miejsce
2008 wygrana Lista 10 najlepszych filmów w 10 klasycznych gatunkach filmowych Film epicki – 04. miejsce

Satelity

  • 2009 wygrana Najlepsze wydanie DVD za wydanie dwupłytowej edycji z okazji 70-lecia filmu, Najlepsze wydanie DVD filmu dla młodych widzów za wydanie dwupłytowej specjalnej edycji z okazji 70-lecia filmu
  • 2009 nominacja Najlepsze wydanie DVD klasyków kina za wydanie dwupłytowej edycji z okazji 70-lecia filmu

Stowarzyszenie Nowojorskich Krytyków Filmowych (NYFCC)

1939 Najlepsza aktorkaVivien Leigh (wygrana)

Tytuł filmu ze zwiastuna

Przypisy

  1. „25 stycznia (1963) Byliśmy z Tomkiem na Przeminęło z wiatrem w kinie „Moskwa”. Strasznie długi i banalny film.” (Mieczysław Jastrun. Dziennik: 1955–1981. Literackie (2002). ISBN 978-83-08-03283-1. s. 1005.).
  2. Gone With the Wind (1939) – Cast & Crew w bazie AllMovie (ang.).
  3. Chris Hicks: REGISTRY LETS NEGLECTED `SUNRISE' SHINE IN SPOTLIGHT AT LAST, FAN SAYS. Deseret News, 1989-09-24. [dostęp 2023-11-11]. (ang.).
  4. Shannon Hicks, Gone With the Wind producer David O. Selznick paid a fine of $5,000 for violating the Motion Picture Production Code banning the use of profanities when he refused to rewrite the line [online], newtownbee.com [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  5. Gone with the Wind (1939) – Notes [online], TCM database, 2010 [zarchiwizowane z adresu 2011-09-17].
  6. Bernstein recounts the segregated Atlanta premiere of 'Gone With the Wind' | Emory University | Atlanta GA [online], news.emory.edu [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  7. Barbara Flueckiger Zürich Timeline of Historical Film Colors 2012 https://filmcolors.org/galleries/gone-with-the-wind-1939/
  8. Gone with the Wind. Box Office Mojo. [dostęp 2010-02-21]. (ang.).
  9. Top Lifetime Adjusted Grosses. Box Office Mojo. [dostęp 2020-01-10]. (ang.).
  10. Stanisław Janicki, Irena Nowak-Zaorska. Film polski od A do Z. Wydaw-a Artystyczne i Filmowe (1977). OCLC 4133410. s. 152.
  11. Aleksander Wallis. Atlas kultury Polski: 1946-1980. Eco (1994). ISBN 978-83-900472-6-3. s. 297.
  12. Marek Sadowski. Przeminęło z wiatrem. „Rzeczpospolita”, 26 lutego 2009.

Linki zewnętrzne

  • Przeminęło z wiatrem w bazie IMDb (ang.)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się