Prypeć
Ilustracja
Prypeć niedaleko Mozyrza
Kontynent

Europa

Państwo

 Białoruś
 Ukraina

Rzeka
Długość 775 km
Powierzchnia zlewni

121 000 km²

Średni przepływ

460 m³/s przy ujściu

Źródło
Miejsce okolice wsi Smolary Rogowe
Wysokość

167,9 m n.p.m.

Współrzędne

51°19′59,8″N 23°47′25,7″E/51,333291 23,790475

Ujście
Recypient Dniepr
Miejsce

Zbiornik Kijowski

Wysokość

103 m n.p.m.

Współrzędne

51°11′30″N 30°28′55″E/51,191667 30,481944

Mapa
Mapa rzeki
Rzeki Białorusi i ich dorzecza oraz wododział bałtycko-czarnomorski
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w lewym dolnym rogu znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”

Prypeć[1] (ukr. Прип’ять Prypjať, biał. Прыпяць Prypiać, ros. Припять Pripiať) – rzeka na Ukrainie i Białorusi, prawy dopływ Dniepru, o długości 775 km i powierzchni dorzecza 121 000 km². W górnym i środkowym biegu rzeka przepływa przez Polesie. Uchodzi do Zbiornika Kijowskiego. Dopływami Prypeci są m.in.: Turia, Stochód, Styr, Horyń, Stwiga, Uborć, Sławeczna, Żałoń, (prawe), Pina, Jasiołda, Bobryk Pierwszy, Słucz (lewe).

Główne miasta położone nad Prypecią to: Pińsk, Mozyrz, Czarnobyl i Prypeć. Naturalny bieg Prypeci charakteryzował się licznymi rozlewiskami, meandrami, rozdzielaniem koryta i łączeniem z odnogami innych rzek. Odcinek Prypeci przed Pińskiem znany był także jako Strumień.

Historia

Górna Prypeć na Polesiu Wołyńskim

Rzeka Prypeć w całej swojej długości znajdowała się w I Rzeczypospolitej do 1793 roku. Następnie jej odcinek został utracony na rzecz Rosji w 1795 roku. Polska administracja powróciła nad Prypeć (tylko nad górny bieg rzeki) w roku 1918 i utrzymywała tam swoją władzę do września 1939 roku. W okresie międzywojennym na wodach Prypeci działała polska Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej. Po kampanii wrześniowej obszar ten został włączony w skład Związku Sowieckiego, a na wodach Prypeci zaczęła działać sowiecka Flotylla Pińska.

26 kwietnia 1986 rzeka została silnie skażona promieniotwórczo w dolnym biegu w wyniku awarii reaktora w Czarnobylu.

Zobacz też

Przypisy

  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 348. ISBN 978-83-254-1988-2.

Linki zewnętrzne


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się