| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Data założenia |
4 lutego 1970 | ||
| Prawa miejskie |
1979 | ||
| Populacja (2024) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 4499 | ||
| Kod pocztowy |
255614 | ||
| Tablice rejestracyjne |
AI | ||
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 51°24′20″N 30°03′25″E/51,405556 30,056944
| |||
| Strona internetowa | |||
Prypeć (ukr. Прип'ять, Prypjať; ros. Припять, Pripiať) – wyludnione miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie wyszogrodzkim; leży na prawym brzegu Prypeci, na północny zachód od Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej; miasto zamknięte, założone w 1970, w 1986 ewakuowane po awarii w elektrowni jądrowej.
Miasto zostało założone 4 lutego 1970 r. jako osiedle dla pracowników Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej w odległości około czterech kilometrów od samej elektrowni. 27 kwietnia 1986 r., dzień po katastrofie w Czarnobylu, zapadła decyzja o (w pierwotnych zamiarach czasowej) ewakuacji miasta. Około 50 tysięcy mieszkańców do wieczora musiało opuścić swoje domy. Od godziny 14:00 do 16:30 przebiegła właściwa ewakuacja. Dwie godziny później oddziały milicji ponownie przeszukały miasto, odnajdując 20 osób, które miały zamiar uniknąć wyjazdu. Dla pracowników elektrowni i ich rodzin w latach 1986–1988 zbudowano nowe miasto Sławutycz.
Obecnie miasto Prypeć jest niemalże skansenem ostatnich lat epoki radzieckiej. W opuszczonych budynkach znaleźć można rzeczy pozostawione przez jego byłych mieszkańców. W niektórych miejscach zobaczyć można przygotowania do Święta Pracy, które miało być obchodzone 1 maja 1986 roku (cztery dni po ewakuacji miasta)[potrzebny przypis].
Od czasu ewakuacji miasto było regularnie plądrowane przez szabrowników. Obecnie stanowi ono atrakcję turystyczną. Prypeć ulega dewastacji zarówno z winy turystów, jak i poszukiwaczy złomu[1].
W kwietniu 2020 roku w okolicach miasta doszło do pożaru lasu[2][3].
Od 24 lutego do 31 marca 2022 roku wojska rosyjskie w trakcie działań wojennych na Ukrainie, zajmowały teren strefy, w tym miasto Prypeć[4][5].
Dziś powszechnie uważa się, że niepotrzebnie przesiedlono na stałe ludność miasta i okolicznych wsi. Przeprowadzona w dzień po awarii reaktora pierwsza ewakuacja 49 360 osób z miasta Prypeć oraz 254 osób z pobliskiego Janowa miała uzasadnienie, gdyż w tym dniu istniała możliwość przebicia się stopionego rdzenia do dolnych pomieszczeń, w których mogła znajdować się woda, przez co wybuch pary wodnej mógł skazić miasto. Ówczesne władze nakazały ewakuować ludność z terenów skażonych cezem-137 na poziomie powyżej 37 kBq/m². Zalecenie to było niczym nieuzasadnione, gdyż takie skażenie generuje dawkę promieniowania 0,2 mSv/h, czyli ponad dziesięciokrotnie mniejszą niż średnia dawka pochodząca od naturalnych źródeł promieniowania. Jeszcze do końca lat 90.[6] na skutek decyzji polityczno-administracyjnych ewakuowano i przesiedlano ludność – często wbrew opiniom specjalistów[7]. 20 lat po katastrofie maksymalna moc dawki rejestrowana w Prypeci była mniejsza niż wartość tła naturalnego występującego w wielu miejscach na świecie, np. w wielu rejonach Iranu, Finlandii, Szwecji, Francji czy Hiszpanii[7].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
