diakon równy apostołom | |
Jan Ewangelista i Prochor (rosyjska ikona). | |
Data i miejsce urodzenia |
w I wieku |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
w I/II wieku |
Czczony przez | |
Wspomnienie |
28 lipca (kat), |
Prochor, scs. Apostoł Prochor, diakon, – postać biblijna, diakon, święty Kościoła katolickiego, ormiańskiego, koptyjskiego i prawosławnego.
Żył w I wieku, a źródłem informacji o tej postaci jest Pismo Święte, gdzie wymieniony jest jako trzeci w grupie wybranych do wspomagania w posłudze apostołom Jezusa Chrystusa obok Szczepana (Stefana), Filipa, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelity z Antiochii[1]. Prochor jako jeden z cieszących się dobrą sławą, pełnych ducha mądrości[2] zgodnie z tradycją uważany jest za jednego z pierwszych diakonów, po tym, jak apostołowie modląc się włożyli na nich ręce[3].
W pięć stuleci później Acta Joannis zrobiły z Prochora ucznia św. Łukasza. Do martyrologiów trafił za sprawą św. Ado, który przypisał mu męczeńską śmierć w Antiochii. Inni badacze przypisywali mu też biskupstwo Nikomedii oraz że był uczniem Piotra Apostoła i towarzyszem podróży misyjnych Jana Ewangelisty.
W synaksarionach Prochor wymieniany jest 28 lipca i 30 czerwca w grupie siedemdziesięciu dwóch uczniów Pańskich.
Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 28 lipca.
Kościoły wschodnie, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego, wspominają Świętego:
W ikonografii Wschodu św. Prochor przeważnie przedstawiany jest jako mężczyzna w średnim wieku z kasztanową, niedługą brodą. Ubrany jest w liturgiczne szaty biskupie, w dłoni trzyma Ewangelię. Niekiedy ukazywany jest w stroju typowym dla apostołów.
Imię Prochor pochodzi z greki od imienia Próchoros. Łacińskim odpowiednikiem jest Prochorus, a w Polsce imię to nosił jeden z pierwszych biskupów krakowskich.
Dz 6,1-6 – Biblia Tysiąclecia
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.