Prawo głosowe, prawo fonetyczne[1] – reguła definiująca rozwój dźwięków danego języka, pewnej jego odmiany bądź grupy języków. Dźwięki danego języka mogą przechodzić w inne dźwięki, przy czym zmiana ta jest regularna i występuje we wszystkich wyrazach i formach wyrazów tego języka, wykazujących takie samo bądź podobne otoczenie dźwiękowe[1]. Dla przykładu praindoeuropejska spółgłoska labiowelarna [*kʷ] przeszła w pragreckie [*t], jeśli znajdowała się przed samogłoską przednią, i jest w języku starogreckim zachowana jako τ, [t], por.: praindoeuropejskie *penkʷe > starogreckie πέντε, ['pεntε], 'pięć' lub praindoeuropejskie *kʷis > starogreckie τίς [tıs], 'kto'.

Koncepcja prawa głosowego zakłada bezwyjątkowość zmiany, a wszystkie ewentualne odstępstwa w zachowanym stadium badanego języka należy uznać za umotywowane działaniem analogii językowej[2] lub zróżnicowaniem dialektalnym[3].

Przykłady praw głosowych

Przypisy

  1. a b Polański 1999 ↓, s. 457.
  2. Polański 1999 ↓, s. 76.
  3. Juan Antonio Alvarez-Pedrosa, Phonetic Law, „Encyclopedia of Ancient Greek Language and Linguistics”, 2013, DOI: 10.1163/2214-448x_eagll_com_00000279 (ang.).

Bibliografia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się