Postgenderyzm – ruch społeczny, polityczny i kulturalny, którego członkowie postulują dobrowolną eliminację płci społecznej (gender) i zacieranie różnic płci biologicznej poprzez stosowanie zaawansowanej biotechnologii, wspomaganej technologiami reprodukcyjnymi[1]. Za twórcę terminu postgenderyzm we współczesnym rozumieniu uważa się kanadyjski futurolog George Dvorsky[2].
Postgenderści uważają, że obecność ról płciowych, stratyfikacji społecznej i poznawczo-fizycznych różnic wynikających z płci ogranicza jednostkę, a co za tym idzie całe społeczeństwa. Postgenderyści sądzą, że gdyby istniała możliwość reprodukcji wspomaganej technologicznie, seks z powodów reprodukcyjnych przestałby być potrzebny; gdyby post-genderowi ludzie mieli możliwość – zgodnie ze swoją wolą – zarówno zajść w ciążę, jak i być ojcem dziecka, zaowocowałoby to eliminacją sztywno określonych płci w społeczeństwie[1].
Postgenderyzm jako fenomen kulturowy ma korzenie w feminizmie, maskulinizmie, jak też w androgynii i ruchach: metroseksualnym/technoseksualnym i transgenderycznym. Jednak to dzięki filozofii transhumanistycznej postgenderyści zobaczyli możliwości zmian morfologicznych u członków gatunku ludzkiego, zwłaszcza pod względem reprodukcji. W tym sensie jest pochodną transhumanizmu, posthumanizmu i futurologii[1].
Pracą, która znacząco wpłynęła na takie postrzeganie przyszłych możliwości był esej feministki socjalistycznej Donny Haraway, A Cyborg Manifesto: Science, Technology, and Socialist-Feminism in the Late Twentieth Century (Manifest Cyborga: Nauka, technologia i socjalistyczny feminizm pod koniec XX wieku). W pracy tej Haraway proponuje, żeby kobiety tylko wówczas były wolne od ich biologicznych ograniczeń, kiedy mogą się obyć bez obowiązków reprodukcyjnych[3]. Można to interpretować jako przekonanie, że kobiety osiągną prawdziwe wyzwolenie dopiero kiedy staną się organizmami postbiologicznymi czy postgenderowymi[1]. Jednak Haraway publicznie stwierdziła, że użycie przez nią słowa „post-gender” było źle zrozumiane[4]. Dlatego za twórcę terminu postgenderyzm w rozumieniu transhumanistycznym można uważać George’a Dvorsky’ego[2] i jego esej „Postgenderism: Beyond the Gender Binary”, napisany wraz z socjologiem, dr Jamesem Hughesem[1].
Nie wszyscy postgenderyści są zwolennikami androgynii, chociaż większość uważa, że „mieszanie” cech męskich i kobiecych jest pożądane, a szczególnie tworzenie jednostek androgynicznych, które przejawiają najlepsze z cech męskich i kobiecych, w sensie fizycznych i psychologicznych zdolności i skłonności. Czym te cechy dokładnie są, jest przedmiotem dyskusji i przypuszczeń[1].
Postgenderyzm nie zajmuje się jedynie fizyczną płcią i cechami jej przypisywanymi. Jego celem jest wyeliminowanie lub przekroczenie identyfikacji płciowej. W tradycyjnym modelu płciowym osoba jest mężczyzną albo kobietą (niezależnie od genitaliów), natomiast w postgenderyzmie nie jest ani mężczyzną, ani kobietą, ani inną przypisywaną rolą płciową. Wobec tego jednostka w społeczeństwie nie jest ograniczona do roli płciowej, a jest po prostu przedstawicielem ludzkości, którego (o ile w ogóle) określają jego działania.
W zakresie przyszłych wspomaganych technologii reprodukcyjnych uważa się, że reprodukcja może zachodzić z pominięciem tradycyjnych metod, tzn. stosunku płciowego, a nawet sztucznego zapłodnienia. Postępy w klonowaniu ludzi, partenogenezie i konstruowaniu sztucznej macicy mogą znacząco poszerzyć możliwości ludzkiej reprodukcji[1].
Uważa się też, że posthumanistyczna przestrzeń będzie bardziej wirtualna niż rzeczywista. Jednostki mogą być przetransferowanymi umysłami (uploaded minds) żyjącymi jako dane w superkomputerach lub całkowicie pogrążone (immersion) w wirtualnej rzeczywistości. Postgenderyści utrzymują, że taki rodzaj istnienia nie ma związku z płcią (gender), pozwalając jednostkom na kształtowanie swojego wirtualnego wyglądu i płciowości wedle życzenia[1].
Postgenderyści uważają, że społeczeństwo pozbawione płci (gender) nie oznacza braku jednostek zainteresowanych płcią i ludzką seksualnością. Związki seksualne i intymność międzyludzka mogą i będą istnieć w postgenderowej przyszłości, jednak mogą przybrać inne formy[1]. Postgenderyzm jednak nie zajmuje się bezpośrednio fizycznymi czynnościami płci biologicznej czy seksualnością.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.