| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce |
Wzgórze Prackie |
| Projektant |
Josef Fanta |
| Data budowy |
1910–1912 |
| Data odsłonięcia |
1923 |
Położenie na mapie Czech  | |
 49°07′42″N 16°45′45″E/49,128333 16,762500
| |
Pomnik Pokoju[1] (czes. Mohyla míru, niem. Grabhügel des Friedens) – monument upamiętniający poległych podczas bitwy pod Austerlitz, znajdujący się na Wzgórzu Prackim[2] (Pracký kopec, Pratzeberg), kilometr od morawskiej wsi Prace.
Na wzgórzu podczas bitwy znajdował się sztab wojsk sprzymierzonych przeciw Napoleonowi – Rosjan i Austriaków[3]. Inicjatorem budowy pomnika, wiek po krwawej bitwie, był Alois Slovák, ksiądz i pedagog z Brna. Autorem projektu był znany[4] czeski architekt Josef Fanta, a sfinansowały go państwa, których żołnierze zginęli w bitwie – Francja, Austria oraz Rosja. Budowa rozpoczęła się w 1910 i trwała dwa lata; planowano jej otwarcie w 1914, ale wskutek wybuchu I wojny światowej oficjalne otwarcie nastąpiło dopiero w 1923. W 1925 pomnik uzyskał status muzeum.
W pobliżu pomnika działa niewielkie muzeum, w którym można obejrzeć znaleziska z pola walki oraz makiety bitwy.
W sierpniu przy pomniku odbywają się tzw. Dni Napoleońskie, a w grudniu rekonstrukcja historyczna bitwy pod Austerlitz.
Pomnik wybudowano w secesyjnym stylu, ale 26-metrowa konstrukcja przypomina starosłowiańskie kopce. Wieńczy ją 10-metrowy starochrześcijański krzyż, spoczywający na wyobrażeniu kuli ziemskiej. Po bokach znajdują się 4 rzeźby z tarczami herbowymi, reprezentującymi Austrię, Rosję, Francję (przedstawioną już jako Republikę) oraz Morawy. Ich autorem jest rzeźbiarz Čeňek Vosmík. Pod krzyżem wmontowano 4 tablice z napisami, które zastąpiły oryginalne z motywem hymnu Dies irae. Przy wejściu umieszczono także kolejne tablice pamiątkowe w czterech językach (po czesku, niemiecku, rosyjsku i francusku).
Wewnątrz pomnika umieszczono kaplicę o wymiarach 10 na 10 metrów z ołtarzem z marmuru oraz karner z kośćmi poległych żołnierzy, znalezionymi podczas budowy. Kaplica charakteryzuje się znakomitą akustyką.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
