Czeskie ambasady na świecie

Polityka zagraniczna Czech – polityka zagraniczna prowadzona przez władze Czech.

Czechy utrzymują stosunki dyplomatyczne z 191 krajami, z czego połowa krajowa posiada stałe ambasady w stolicy kraju – Pradze[1]. Czechy są pełnymi członkami ONZ, NATO i Unii Europejskiej.

Do aksamitnej rewolucji polityka Czechosłowacji była spójna z polityką ZSRR. Od czasów rewolucji i późniejszego uzgodnienia pokojowego rozpadu Czechosłowacji, głównym celem polityki Czech stała się integracja z państwami zachodnioeuropejskimi. Cel został zrealizowany, bowiem Czesi przystąpili do NATO w 1999, a do Unii Europejskiej w 2004, gdzie w 2009 objęli Prezydencję Rady Unii Europejskiej.

Cele czeskiej polityki zagranicznej

Głównymi celami czeskiej polityki zagranicznej są:

  • umacnianie bezpieczeństwa państwa czeskiego, analizowanie zagrożeń i przeciwdziałanie im
  • promowanie interesów gospodarczych i handlowych za granicą, w tym bezpieczeństwa energetycznego
  • kształtowanie pozytywnego wizerunku i postrzegania Republiki za granicą
  • prowadzenie dobrych stosunków z krajami sąsiadującymi i wzmocnienie współpracy regionalnej
  • wspieranie dobrze funkcjonującej, silnej politycznie i ekonomicznie Unii Europejskiej
  • utrzymanie i wzmacnianie współpracy z NATO
  • promowanie poszanowania praw człowieka i demokracji na świecie
  • wzmacnianie współpracy z Europą Wschodnią i Południowo-Wschodnią

W obszarze polityki bezpieczeństwa i obrony:

Misja dyplomatyczna

Misja dyplomatyczna Czech dzieli się na:

Ambasady

Ambasady reprezentują państwo czeskie w państwach przyjmujących i wykonują swoje zadania w ramach polityki zagranicznej Czech. Ambasady wykonują następujące zadania:

  • nawiązują i rozwijają kontakty z organami państwowymi, instytucjami, organizacjami, przedstawicielami życia publicznego i obywatelami, a także organizacjami międzynarodowymi i instytucjami w państwie przyjmującym
  • zapewniają aktywność konsulatów na danym rejonie
  • proponują, przygotowują i bezpiecznie przeprowadzają oficjalne wizyty państwowe, a także biorą udział w ich negocjacjach
  • nabywają, przetwarzają i oceniają informacje dotyczące krajowej i zagranicznej sytuacji politycznej i kulturalnej danego państwa ze szczególnym uwzględnieniem relacji z państwem czeskim i przekazują te informacje do Ministerstwa Spraw Zagranicznych Czech
  • informują Ministerstwo Spraw Zagranicznych o głównych sposobach promocji Czech w państwie przyjmującym
  • poszukują odpowiednich form i środków do rozpowszechniania informacji i promowania Czech
  • postępują zgodnie z umowami międzynarodowymi, do których zobowiązane są Czechy i państwo przyjmujące, a także proponują sposoby regulacji kontaktów z państwem przyjmującym
  • utrzymują kontakt z czeskimi organizacjami zagranicznymi
  • współpracują z Centrami Czeskimi
  • pomagają w nawiązywaniu i rozwijaniu kontaktów pomiędzy czeskimi partnerami a partnerami z kraju przyjmującego
  • zarządzają majątkiem Republiki, który jest im powierzony[3]

Konsulaty generalne

Konsulaty generalne reprezentują Czechy na terenie danego państwa przyjmującego. Sprawowane funkcje wynikają z Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych oraz innych traktatów konsularnych i porozumień zawartych pomiędzy Republiką Czeską a państwem przyjmującym. Władze konsularne prowadzone są przez Departament konsularny Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W sprawach politycznych, gospodarczych, kulturalnych, edukacyjnych i innych, które nie wchodzą w zakres działalności konsulatu, urząd postępuje z wytycznymi MSZ i właściwej misji dyplomatycznej[3].

Stałe przedstawicielstwa i delegacje

Stałe przedstawicielstwa i delegacje reprezentują państwo czeskie w międzynarodowych organizacjach pozarządowych i/lub grupach integrujących różne państwa i utrzymują niezbędne stosunki pomiędzy państwem a daną organizacją. Funkcje misji dyplomatycznych wynikają z międzynarodowych porozumień, na podstawie których Czechy są członkiem danej organizacji. Stałe przedstawicielstwo jest prowadzone przez określony departament MSZ. Takie rozwiązanie pomaga delegacjom czeskim w negocjacjach, informowaniu MSZ i innych organów RCz o aktywności danej organizacji, rozprowadzaniu odpowiedniej dokumentacji i literatury skupiającej się na jej działalności i utrzymywaniu stosunków z obywatelami czeskimi zatrudnionymi w danej organizacji. Czechy posiadają następujące stałe przedstawicielstwa:

Czeskie Centra

Czeskie Centra reprezentują Czechy za granicą szczególnie w obszarach kultury, handlu i turystyki. Nie mają statusu dyplomatycznego i są prowadzone przez administrację Czeskich Centrów[3].

Konsulaty honorowe

Konsulaty honorowe pełnią podobne funkcje jak konsulaty generalne i są prowadzone przez konsulów honorowych, jednak nie posiadają statusu dyplomatycznego i pracownicy nie są zatrudniani przez MSZ. Ustanowienie władz konsularnych jest określone specjalną, oficjalną regulacją. Honorowy konsul wykonuje swoje obowiązki w oparciu o Status Honorowego Urzędnika Konsularnego i Instrukcje Wykonywania Funkcji Konsularnych przez Konsula Honorowego. Konsul honorowy przestrzega te same zasady prowadzenia urzędu jak konsul generalny[3].

Inne

Czeskie Biuro Edukacji i Kultury w Tajpej jest jedyną tego typu organizacją prowadzoną przez państwo czeskie. Jego powstanie było umotywowane brakiem stosunków dyplomatycznych pomiędzy Republiką a Tajwanem, a w konsekwencji brakiem możliwości ustanowienia ambasady w Tajwanie. W przeciwieństwie do ambasad, Biuro zajmuje się głównie sprawami związanymi z kulturą i gospodarką. Państwo czeskie zakłada urzędy konsularne w zależności od obecnych potrzeb, czego przykładem może być Konsulat Honorowy w Marsylii czy Konsulat honorowy w Salt Lake City, który został powołany z okazji Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2002. W niektórych przypadkach nowe oddziały ambasad są tworzone, aby oddzielić biura urzędów na danym terenie (np. oddziały ambasad w Bonn czy Salonikach)[3].

Biuro Reprezentatywne w Ramallah to urząd, które reprezentuje Republikę Czeską w Palestynie[3].

Członkostwo w organizacjach międzynarodowych

Republika Czeska jest członkiem: ONZ, Światowej Organizacji Handlu, Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Międzynarodowej Agencji Energii, NATO, Unii Europejskiej i Międzynarodowej Komisji Wielorybnictwa.

Przystąpienie do Unii Europejskiej

Państwo czeskie stało się członkiem Unii Europejskiej 1 maja 2004 wraz z innymi dziewięcioma państwami kandydującymi. Referendum, które się odbyło w czerwcu 2003, pokazało, że 77% Czechów popiera pomysł wstąpienia państwa do UE. Kształt traktatu akcesyjnego został ustalony w Kopenhadze w 2002, po czym w 2003 Václav Klaus i Stanislav Gross podpisali go w Atenach[4].

Przystąpienie do NATO

Po upadku Związku Radzieckiego i Układu Warszawskiego Czechy zdecydowały o rozpoczęciu negocjacji w związku z przystąpieniem do NATO. 10 stycznia 1994 przedstawiono państwom kandydującym propozycje współpracy w ramach Partnerstwa dla Pokoju, co prezydenci państw zaakceptowali 12 stycznia tego samego roku[5]. W 1997 Czechy były pierwszym państwem, które pomyślnie przeszło pierwszy etap przygotowań do przystąpienia do NATO. Na szczycie w Madrycie zaproponowano m.in. Czechom przystąpienie do Sojuszu, co spowodowało, że państwo rozpoczęło negocjacje w tej sprawie. 16 grudnia 1997 ministrowie spraw zagranicznych państw NATO podpisali Protokoły Akcesyjne m.in. dla Czech. Izba Poselska czeskiego parlamentu zatwierdziła przystąpienie Czech do NATO 15 kwietnia 1998, a senat uczynił to 30 kwietnia. 12 marca 1999 Republika stała się oficjalnym członkiem NATO[6].

Przystąpienie do ONZ

Czechosłowacja była jednym z 51 członków założycielskich ONZ w 1945, natomiast Czechy zostały przyjęte do Organizacji 1 stycznia 1993 r. Karta Narodów Zjednoczonych została sporządzona i podpisana przez 50 państw w czasie Konferencji Narodów Zjednoczonych, która odbyła się w San Francisco od 25 kwietnia do 26 kwietnia 1945. Kartę podpisał czechosłowacki minister spraw zagranicznych – Jan Masaryk[7].

Międzynarodowe konflikty

Czeskie stosunki z Liechtensteinem były utrzymywane w latach 1938–1939, jednak konfiskata majątku rodziny książęcej Liechtensteinu i trzydziestu innych obywateli na podstawie Dekretów Beneša w 1945 przez Czechosłowację spowodowała długoletnie zerwanie relacji dyplomatycznych. W wyniku konfliktu Liechtenstein nie uznał niepodległości ani Czech, ani Słowacji do 2009[8].

W lipcu 2009 Książę Liechtensteinu ogłosił, że rezygnuje z roszczeń do nieruchomości położonych w państwie czeskim, które stały się powodem konfliktu, i po obustronnym uznaniu niepodległości, 13 lipca 2009 państwa zawiązały stosunki dyplomatyczne.

Rozmieszczenie amerykańskiego Systemu Obrony Antybalistycznej

W lutym 2007 USA rozpoczęło oficjalne negocjacje z Czechami i Polską na temat rozmieszczenia tarczy antyrakietowej w tych krajach[9]. Rząd Czech wyraził zgodę (przy czym 67% Czechów sprzeciwiło się temu pomysłowi, a około 22% poparło) na umieszczenie radaru obrony przeciwrakietowej na terytorium Czech, przy czym główna baza przechwytującą miała zostać zbudowana w Polsce. Według USA głównym celem rozmieszczenia elementów tarczy antyrakietowej na terenie Czech była ochrona innych elementów Systemu Obrony Antybalistycznej przed pociskami długiego zasięgu Iranu i Korei Północnej, jednak zdaniem Mirka Topolánka głównym celem była chęć uniknięcia wpływu Rosji na USA i wzmocnienia więzi z USA[10].

W czerwcu 2011 czeski minister obrony Alexandr Vondra oświadczył, że tarcza antyrakietowa nie powstanie na terenie Czech. Centrum wczesnego ostrzegania miało być strukturą, która miała zastąpić tarczę antyrakietową, jednak według Vondry USA zmieniło plany i chciało zaangażować cały system do struktur NATO. Centrum, które miało przetwarzać dane na potrzeby amerykańskiej tarczy, nie zostało wybudowane[11].

Europa

Państwo Rozpoczęcie formalnych stosunków dyplomatycznych Uwagi
 Albania Jedynym wspólnym działaniem wielonarodowych sił zbrojnych Układu Warszawskiego była inwazja na Czechosłowację w 1968. Wszystkie państwa z wyjątkiem Ludowej Republiki Albanii i Rumuńskiej Republiki Ludowej uczestniczyły w inwazji. Albania formalnie wystąpiła z Układu Warszawskiego w 1968[12].
 Austria Oba kraje są pełnymi członkami Unii Europejskiej. Państwa dzielą 362 km wspólnej granicy[15], którą można przekroczyć bez ograniczeń dzięki strefie Schengen.
 Belgia Oba państwa są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.
 Białoruś 1993 Oba kraje są pełnymi członkami Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
  • Czechy posiadają ambasadę w Mińsku[23].
  • Białoruś posiada ambasadę w Pradze[24].
 Bośnia i Hercegowina 8 kwietnia 1993 Czechy uznały niepodległość Bośni i Hercegowiny 8 lutego 1992. Stosunki dyplomatyczne pomiędzy obydwoma państwami rozpoczęły się 8 kwietnia 1993. Oba kraje są pełnymi członkami Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie i Rady Europy.
  • Czechy posiadają ambasadę w Sarajewie[25].
  • Bośnia i Hercegowina posiada ambasadę w Czechach[26].
 Bułgaria 27 września 1920

Stosunki dyplomatyczne pomiędzy Bułgarią i Czechosłowacją rozpoczęły się 27 września 1920, zostały zerwane 1 czerwca 1939 i ponownie rozpoczęte 10 października 1945. 23 grudnia 1992 Bułgaria uznała niepodległość Czech i rozpoczęła współpracę dyplomatyczną, zakładając ambasadę 1 stycznia 1993.

  • Czechy posiadają ambasadę w Sofii[27] oraz konsulat honorowy w Warnie i konsulat w Burgasie[28]
  • Bułgaria posiada ambasadę i konsulat honorowy w Pradze[29].
 Cypr lata 60. Oba kraje są pełnymi członkami Unii Europejskiej.
 Chorwacja Oba państwa są pełnymi członkami Rada Europy.
 Dania Oba państwa są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.
  • Czechy posiadają ambasadę w Kopenhadze[36] i honorowy konsulat w Hojbjerg[37].
  • Dania posiada ambasadę w Pradze[38].
 Estonia lata 20. Oba kraję są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej. Estonia i Czechosłowacja rozpoczęły formalne stosunki dyplomatyczne 9 września 1991 r, natomiast 1 stycznia 1993 została rozpoczęta współpraca pomiędzy Czechami i Estonią.
 Finlandia 1 stycznia 1993 Finlandia uznała niepodległość Czech 1 stycznia 1993. Oba kraje są pełnymi członkami Unii Europejskiej.
 Francja Pierwsza umowa dyplomatyczną pomiędzy Czechami i Francją jest datowana na średniowiecze. Francja jest pierwszym krajem, która uznała niepodległość Czechosłowacji 28 października 1918 r. Oba państwa traktat o sojuszu 25 stycznia 1924[45]. Oba kraje są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.
 Holandia 13 listopada 1919 Oba kraje są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.
 Irlandia 1929 Oba kraje są pełnymi członkami Unii Europejskiej i Rady Europy.
  • Czechy posiadają ambasadę w Dublinie[52].
  • Irlandia posiada ambasadę w Pradze[53].
 Islandia 1 stycznia 1993 Oba państwa są pełnymi członkami NATO, Rady Europy i Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
  • Czechy nie posiadają ambasady na terytorium Islandii i są reprezentowane w Islandii przez konsulat honorowy w Reykjavíku[54].
  • Islandia nie posiada ambasady na terytorium Czech i jest reprezentowana w Czechach przez swoją ambasadę w Wiedniu[55] i przez honorowy konsulat w Pradze.
 Kosowo 21 maja 2008 Czechy uznały niepodległość Kosowa 21 maja 2008.
 Liechtenstein 13 lipca 2009 Oba kraje rozpoczęły współpracę w 2009 r.
 Litwa 5 stycznia 1922 Oba kraje przywróciły stosunki dyplomatyczne 9 września 1991. Litwa uznała niepodległość Czech po rozpadzie Czechosłowacji 5 stycznia 1992, a relacje dyplomatyczne rozpoczęto następnego dnia. Oba kraje są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.
  • Czechy posiadają ambasadę w Wilnie[57].
  • Litwa posiada ambasadę w Pradze[58] i konsulat honorowy w Brnie[59].
 Luksemburg Oba kraje są pełnymi członkami Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie i NATO.
 Łotwa 9 września 1991 Czechosłowacja uznała niepodległość Łotwy 5 stycznia 1922 r. Oba kraje są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.
  • Czechy posiadają ambasadę w Rydze[62].
  • Łotwa posiada ambasadę w Pradze[63].
 Malta Oba kraje są pełnymi członkami Unii Europejskiej.
  • Czechy są reprezentowane w Malcie przez ambasadę w Rzymie[64] i konsulat honorowy w Naxxarze[65].
  • Malta jest reprezentowana w Czechach przez ambasadora, którego siedziba znajduje się przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Valettcie[66].
 Niemcy Oba kraje dzielą 646 km wspólnej granicy[15].
 Polska 1 stycznia 1993[70] Oba kraje są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej. Państwa dzielą 658 km wspólnej granicy, którą można przekroczyć bez ograniczeń dzięki strefie Schengen[15].
 Rosja
 Rumunia 6 kwietnia 1994 Po rozpadzie Czechosłowacji państwa rozpoczęły wzajemną współpracę dyplomatyczną 18 grudnia 1992 r. Oba kraje są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.
 Serbia 1918
 Słowacja 1 stycznia 1993 Oba kraje są pełnoprawnymi członkami NATO i Unii Europejskiej. Przed 1918 r. oba państwa były częścią Austro-Węgier, a pomiędzy 1918 i 1 stycznia 1993 były częścią Czechosłowacji. Państwa dzielą 215 km wspólnej granicy, którą można przekroczyć bez ograniczeń dzięki strefie Schengen[15].
 Ukraina W czasie dwudziestolecia międzywojennego Obwód zakarpacki był częścią Czechosłowacji[87].
 Węgry 1 stycznia 1993 Przed 1918 r. oba państwa były częścią Austro-Węgier. Oba kraje są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.
 Wielka Brytania Królowa Elżbieta II udała się z wizytą państwową do Czech w marcu 1996[93].
 Włochy Oba kraje są pełnymi członkami NATO i Unii Europejskiej.

Azja

Państwo Rozpoczęcie formalnych stosunków dyplomatycznych Uwagi
 Armenia 30 marca 1992
 Azerbejdżan Oba kraje są pełnymi członkami Rady Europy i Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Czechy uznały niepodległość Azerbejdżanu 8 stycznia 1992.
  • Czechy posiadają ambasadę w Baku[102].
  • Azerbejdżan posiada ambasadę w Pradze, otwartą 15 sierpnia 2007[103].
 Chiny 6 października 1949[104]
 Gruzja 1 stycznia 1993
 Indie
 Iran 30 kwietnia 1929
 Irak 1993 Czechy były częścią Wielonarodowych sił zbrojnych w Iraku pomiędzy 2003 i 4 grudnia 2008.
 Izrael 3 lipca 1948 Rząd Czechosłowacji uznał niepodległość Izraela 5 dni po jego Deklaracji niepodległości, czyli 19 maja 1948. Relacje dyplomatyczne pomiędzy państwami nawiązano 3 lipca 1948. Czechosłowacja wspierała Izrael samolotami wojskowymi i bronią przez kilka miesięcy, jednak kolejny czechosłowacki rząd zaprzestał dostarczać broń i samoloty do Izraela, w wyniku czego stosunki dyplomatyczne zostały zerwane. W tym czasie państwo rozpowszechniało anty-izraelską propagandę jak inne państwa bloku wschodniego. Po aksamitnej rewolucji stosunki dyplomatyczne zostały ponownie nawiązane.

W grudniu 2008 czeskie siły zbrojne zamierzały przeprowadzić szkolenia w pustynnych warunkach do nachodzącej misji w Afganistanie. Żaden kraj nie wyraził na to zgody, z wyjątkiem Izraela, który uzasadnił decyzję jako okazję do odwdzięczenia się Czechom za przeszkolenie izraelskich pilotów w początkowej fazie istnienia państwa[117].

 Japonia 1919 Pierwszym japońskim Pełnomocnikiem w Czechosłowacji był Harukazu Nagaoka[121]. Relacje japońsko – czeskie zostały zerwane w 1939 i ponownie nawiązane do 1957[122][123].
 Kazachstan
 Malezja Po nawiązaniu stosunków z ZSRR w 1968 Malezja rozwinęła stosunki dyplomatyczne z Czechami i innymi wschodnio-europejskimi krajami[131].
 Mongolia 1992 Po rozpadzie Czechosłowacji Mongolia nawiązała stosunki dyplomatyczne z Czechami.
  • Ambasada Czech w Ułan Bator została ponownie otwarta w 1999[135].
  • Mongolia posiada ambasadę w Pradze[136].
 Filipiny Obecne czesko – filipińskie stosunki dyplomatyczne mają swoje korzenie w przyjaźni filipińskiego bohatera narodowego Josa Rizala i Ferdynanda Blumentritta. Rizal odwiedził Blumentritta w Litomierzycach w 1887. Według Sekretarza Spraw Zagranicznych Alberta del Rosario przyjaźń pomiędzy mężczyznami zapoczątkowała obecne relacje dyplomatyczne pomiędzy państwami[137].
 Pakistan 27 września 1950 20 września 2008 czeski ambasador Ivo Žďárek zginął w zamachu bombowym przy Hotelu Marriott w Islamabadzie[141].
 Korea Południowa 22 marca 1990[145] Nawiązanie relacji dyplomatycznych pomiędzy Czechami a Koreą Południową odbyło się 22 marca 1990.
  • Czechy posiadają ambasadę w Seulu od 1991[146].
  • Korea posiada ambasadę w Pradze od 1990[147].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Polityka zagraniczna Czech w 2011 r. Krótki zarys. mzv.cz. [dostęp 2015-07-22]. (ang.).
  2. ↑ Prezentacja multimedialna MSZ Welcome to the Czech Republic (polityka zagraniczna – slajdy 16 – 25). mzv.cz. [dostęp 2015-07-25]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h Zagraniczne misje dyplomatyczne Czech. mzv.cz. [dostęp 2015-07-23]. (cz.).
  4. ↑ Od integracji do rozróżniania się: 10 lat Czech w UE. dgap.org. [dostęp 2015-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  5. ↑ Polska droga do NATO. msz.gov. [dostęp 2015-07-26]. (pol.).
  6. ↑ Czechy i NATO. natoaktual.cz. [dostęp 2015-07-26]. (pol.).
  7. ↑ Czechy i ONZ. mzv.cz. [dostęp 2015-07-26]. (cz.).
  8. ↑ Liechtenstein uznał istnienie Czech. swiat.nesweek.pl. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  9. ↑ Pamiętnik Europy:Obrona natyrakietowa. news.bbc.co.uk. [dostęp 2015-07-26]. (ang.).
  10. ↑ Przemówienie Mirka Topolánka w czasie 18. kongresu ODS. web.archive.org. [dostęp 2015-07-26]. (cz.).
  11. ↑ W Czechach nie będzie tarczy antyrakietowej. tvp.info. [dostęp 2015-07-26]. (ang.).
  12. ↑ Podpisanie przez państwa komunistyczne Układu Warszawskiego. news.bbc.co.uk. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  13. ↑ Ambasada Czech w Albanii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  14. ↑ Ambasada Albanii w Czechach. ambasadat.gov.al. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  15. ↑ a b c d Prezentacja multimedialna MSZ Welcome to the Czech Republic (długość granic – slajd 84.). mzv.cz. [dostęp 2015-07-25]. (ang.).
  16. ↑ Ambasada Czech w Austrii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  17. ↑ Konsulaty honorowe Czech w Austrii. embassy.goaobroad.com. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-19)]. (ang.).
  18. ↑ Ambasada Austrii w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  19. ↑ Konsulaty honorowe Austrii w Czechach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).
  20. ↑ Ambasada Czech w Belgii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  21. ↑ Konsulaty honorowe Czech w Belgii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  22. ↑ Ambasada Belgii w Czechach. countries.diplomatie.belgium.be. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-11)]. (ang.).
  23. ↑ Ambasada Belgii w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (cz.).
  24. ↑ Ambasada Białorusi w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  25. ↑ Ambasada Czech w Bośni i Hercegowinie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  26. ↑ Ambasada Bośni i Hercegowiny w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  27. ↑ Ambasada Czech w Bułgarii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  28. ↑ Konsulaty Czech w Bułgarii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  29. ↑ Ambasada Bułgarii w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  30. ↑ Ambasada Czech w Cyprze. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  31. ↑ Konsulat honorowy Czech w Cyprze. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  32. ↑ Ambasada Cypru w Czechach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).
  33. ↑ Ambasada Czech w Chorwacji. mzv.cz. [dostęp 2015-07-16]. (ang.).
  34. ↑ Konsulaty honorowe Czech w Chorwacji. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  35. ↑ Ambasada Chorwacji w Czechach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).
  36. ↑ Ambasada Czech w Danii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  37. ↑ Konsulat honorowy Czech w Danii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  38. ↑ Ambasada Danii w Czechach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  39. ↑ Ambasada Czech w Estonii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  40. ↑ Konsulat honorowy Czech w Estonii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-22)]. (ang.).
  41. ↑ Ambasada Estonii w Czechach. estemb.cz. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (ang.).
  42. ↑ Ambasada Czech w Finlandii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  43. ↑ Konsulat Czech w Finlandii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  44. ↑ Ambasada Finlandii w Czechach. finland.cz. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  45. ↑ Traktaty Ligi Narodów. T. 23. s. 164–169.
  46. ↑ Ambasada Czech we Francji. mzv.cz. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  47. ↑ Konsulaty honorowe Czech we Francji. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-16)]. (ang.).
  48. ↑ Ambasada Francji w Czechach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  49. ↑ Ambasada Czech w Holandii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  50. ↑ Konsulat honorowy Czech w Holandii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  51. ↑ Ambasada Holandii w Czechach. czechrepublic.nlembassy.org. [dostęp 2015-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-04)]. (ang.).
  52. ↑ Ambasada Czech w Irlandii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  53. ↑ Ambasada Irlandii w Czechach. dfa.ie. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  54. ↑ Konsulat honorowy Czech w Islandii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  55. ↑ Ambasada Islandii w Wiedniu. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  56. ↑ Otwarcie ambasady Czech w Kosowie. zpravy.idnes.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  57. ↑ Ambasada Czech na Litwie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  58. ↑ Ambasada Litwy w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  59. ↑ Konsulat honorowy Litwy w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  60. ↑ Ambasada Czech w Luksemburgu. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  61. ↑ Ambasada Luksemburga w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  62. ↑ Ambasada Czech na Łotwie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  63. ↑ Ambasada Łotwy w Czechach. mfa.gov.pl. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  64. ↑ Ambasada Malty w Rzymie. foreignaffairs.gov.mt. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  65. ↑ Konsulat honorowy w Malcie. czech-malta.com. [dostęp 2015-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  66. ↑ Ambasada Malty w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  67. ↑ Ambasada Czech w Berlinie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  68. ↑ Konsulaty generalne i honorowe Czech w Niemczech. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  69. ↑ Ambasada Niemiec w Pradze. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  70. ↑ Nawiązanie współpracy dyplomatycznej pomiędzy Czechami a Polską. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  71. ↑ Ambasada Czech w Warszawie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  72. ↑ Konsulaty honorowe Czech w Polsce. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  73. ↑ Ambasada Polski w Pradze. praga.mzs.gov.pl. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  74. ↑ Konsulat generalny Polski w Czechach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  75. ↑ Ambasada Czech w Moskwie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  76. ↑ Konsulaty generalne i honorowe Czech w Rosji. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  77. ↑ Ambasada Rosji w Pradze. russianembassy.biz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  78. ↑ Konsulat generalny w Brnie. russianembassy.biz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  79. ↑ Konsulat generalny w Karlowych Warach. russianembassy.biz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  80. ↑ Konsulat honorowy w Ostrawie. russianembassy.biz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  81. ↑ Ambasada Czech w Rumunii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  82. ↑ Ambasada Rumunii w Czechach. praga.nae.ro. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  83. ↑ Ambasada Czech w Serbii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  84. ↑ Ambasada Serbii w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  85. ↑ Ambasada Czech na Słowacji. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  86. ↑ Ambasada Słowacji w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  87. ↑ Serhy Yekelchyk: Ukraina: Narodziny nowoczesnego społeczeństwa. Oxford University Press, 2007, s. 128–130. ISBN 978-0-19-530546-3.
  88. ↑ Ambasada Czech na Ukrainie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  89. ↑ Konsulaty generalne i honorowy Czech na Ukrainie. russianembassy.biz. [dostęp 2015-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  90. ↑ Ambasada Ukrainy w Czechach i konsulat w Brnie. mfa.gov.ua. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  91. ↑ Ambasada Czech na Węgrzech. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  92. ↑ Ambasada Węgier w Pradze. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  93. ↑ Zewnętrzne wizyty państwowe Elżbiety II od 1952. royal.gov.uk. [dostęp 2015-07-27]. (ang.).
  94. ↑ Ambasada Czech w Londynie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  95. ↑ Konsulaty honorowe Czech w Wielkiej Brytanii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  96. ↑ Ambasada Wielkiej Brytanii w Pradze. gov.uk. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  97. ↑ Ambasada Czech w Rzymie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-22]. (ang.).
  98. ↑ Konsulaty honorowe Czech we Włoszech. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-12)]. (ang.).
  99. ↑ Ambasada Włoch w Czechach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  100. ↑ Ambasada Czech w Armenii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  101. ↑ Ambasada Armenii w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  102. ↑ Ambasada Czech w Azerbejdżanie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  103. ↑ Ambasada Azerbjedżanu w Czechach. azembassy.cz. [dostęp 2015-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-26)]. (ang.).
  104. ↑ Początek relacji dyplomatycznych pomiędzy Chinami i Czechami. mfa.gov.cn. [dostęp 2015-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)]. (ang.).
  105. ↑ Ambasada Czech w Chinach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  106. ↑ Konsulaty generalne Czech w Chinach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  107. ↑ Ambasada Chin w Czechach. chinaembassy.cz. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  108. ↑ Ambasada Czech w Gruzji. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  109. ↑ Ambasada Gruzji w Czechach. embassypages.com. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  110. ↑ Ambasada Czech w Indiach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  111. ↑ Konsulaty honorowe Czech w Indiach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  112. ↑ Ambasada Indii w Czechach. embassypages.com. [dostęp 2015-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-01)]. (ang.).
  113. ↑ Ambasada Czech w Iranie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  114. ↑ Ambasada Iranu w Czechach. embassypages.com. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  115. ↑ Ambasada Czech w Iraku. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  116. ↑ Ambasada Iraku w Czechach. embassypages.com. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  117. ↑ Ćwiczenia Czeskich żołnierzy w Izraelu. ceskenoviny.cz. [dostęp 2015-07-31]. (cz.).
  118. ↑ Ambasada Czech w Izraelu. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  119. ↑ Konsulaty honorowe Czech w Izraelu. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-11)]. (ang.).
  120. ↑ Ambasada Izraela w Czechach. embassypages.com. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  121. ↑ Rozpoczęcie relacji dyplomatycznych pomiędzy Czechosłowacją i Japonią. mzv.cz. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  122. ↑ Relacje dyplomatyczne pomiędzy Czechosłowacją i Japonią. mzv.cz. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  123. ↑ II wojna światowa. mzv.cz. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  124. ↑ Ambasada Japonii w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  125. ↑ Konsulat honorowy Czech w Japonii. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-22)]. (ang.).
  126. ↑ Ambasada Japonii w Czechach. embassypages.com. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  127. ↑ Ambasada Czech w Kazachstanie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  128. ↑ Konsulat honorowy Czech w Kazachstanie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)]. (ang.).
  129. ↑ Ambasada Kazachstanu w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  130. ↑ Konsulat honorowy Kazachstanu w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  131. ↑ Christoph Marcinkowski, Constance Chevallier, Ruhanas Harun: Malezja i Unia Europejska: Perspektywy na XXI w.. LIT Verlag Münster, 2011, s. 40-. ISBN 978-3-643-80085-5.
  132. ↑ Ambasada Czech w Malezji. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  133. ↑ Konsulat honorowy Czech w Malezji. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-14)]. (ang.).
  134. ↑ Ambasada Malezji w Czechach. kln.gov.my. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  135. ↑ Ambasada Czech w Mongolii. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  136. ↑ Ambasada Mongolii w Czechach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  137. ↑ Początek relacji czesko – filipińskich. interaksyon.com. [dostęp 2015-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)]. (ang.).
  138. ↑ Ambasada Czech na Filipinach. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  139. ↑ Konsulaty honorowe Czech na Filipinach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-24)]. (ang.).
  140. ↑ Ambasada Filipin w Czechach. embassypages.com. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  141. ↑ Śmierć czeskiego ambasadora. edition.cnn.com. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  142. ↑ Ambasada Czech w Pakistanie. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  143. ↑ Konsulaty Pakistanu w Czechach. embassy.goabroad.com. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  144. ↑ Ambasada Pakistanu w Czechach. mofa.gov.pk. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  145. ↑ Informacje o Czechach na stronie koreańskiego MSZ. mofa.go.kr. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  146. ↑ Ambasada Czech w Korei Południowej. mzv.cz. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  147. ↑ Ambasada Korei Południowej w Czechach. cze.mfo.go.kr. [dostęp 2015-07-30]. (cz.).
Ustrój i polityka Czech
Ustrój
Organy władzy
parlament
wykonawcza
sądownicza
Finanse i kontrola
Samorząd
Dyplomacja
Polityka zagraniczna państw Europy
Państwa
Terytoria zależne,
autonomiczne,
nieuznawane
  • Gibraltar
  • Guernsey
  • Jersey
  • Wyspa Man
  • Wyspy Owcze
  • Naddniestrze
Pozostałe
podmioty
prawa
międzynarodowego
  • Unia Europejska
  • Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników św. Jana z Jerozolimy z Rodos i z Malty
  1. ↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 108 ze 193 państw członkowskich ONZ

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się