Pokój paryski 1763
Ilustracja
Ameryka Północna w 1750, przed wojną siedmioletnią; posiadłości:
  •      brytyjskie

  •      francuskie

  •      hiszpańskie

Data

10 lutego 1763

Miejsce

Paryż

Wynik

koniec wojny siedmioletniej (1756-1763)

Strony traktatu
 Wielka Brytania
 Królestwo Prus
 Portugalia
 Królestwo Francji
 Hiszpania
 Monarchia Habsburgów
 Imperium Rosyjskie
Przywódcy
John Russell César Gabriel de Choiseul-Praslin
Jerónimo Grimaldi

Pokój paryski – traktat pokojowy podpisany w Paryżu 10 lutego 1763 przez Wielką Brytanię, Francję i Hiszpanię. Traktat ten, razem z traktatem podpisanym 15 lutego w Hubertusburgu przez Prusy, Austrię i Saksonię, zakończył wojnę siedmioletnią (1756-1763).

Traktat potwierdził druzgocące zwycięstwo Wielkiej Brytanii nad Francją i Hiszpanią[1]. Postanowienia traktatu potwierdziły zajęcie przez Wielką Brytanię większości terytoriów imperium kolonialnego Francji, stworzonego w XVII i XVIII wieku. Zwycięstwo Wielkiej Brytanii polegało też na korzystnej zamianie Florydy (otrzymali ją Brytyjczycy) na Hawanę i udział w rozbiorze Luizjany, co doprowadziło do usunięcia hiszpańskiego rywala ze wschodniego wybrzeża Ameryki Północnej i utworzenia wielkiej kolonii. W ten sposób kolonialne imperium brytyjskie objęło posiadłości pozaeuropejskie i władztwo mórz, co stało się podstawą supremacji Wielkiej Brytanii w skali globalnej[2][3]

Postanowienia dotyczące Ameryki Północnej

Francja utraciła niemal wszystkie swoje posiadłości w Ameryce Północnej.

  • Wielka Brytania przejęła tzw. Nową Francję, z wyjątkiem niewielkiego archipelagu Saint Pierre i Miquelon.
  • Pozostałą część francuskiego imperium kolonialnego w Ameryce Północnej – Luizjanę, podzielono między Wielką Brytanię a Hiszpanię. Hiszpania przejęła część kolonii na zachód od Missisipi oraz port Nowy Orlean, zaś Wielka Brytania uzyskała resztę Luizjany.
  • Hiszpania oddała na rzecz Brytyjczyków Florydę.

Postanowienia dotyczące Karaibów

Postanowienia dotyczące Afryki

Postanowienia dotyczące Europy

Postanowienia dotyczące Indii

  • W Indiach Francja musiała oddać wszystkie miasta i twierdze zajęte po 1749.

Przypisy

  1. Historia uczy nas, że niemal zawsze dochodziło do konfrontacji pomiędzy mocarstwem starym a nowym. Wystarczy przypomnieć chociażby rywalizację pomiędzy Francją i Wielką Brytanią, która znalazła jedno ze swoich rozstrzygnięć na polach bitew XVIII-wiecznej wojny siedmioletniej https://web.archive.org/web/20160306104626/http://www.konserwatyzm.pl/artykul/2431/klotnie-w-chimerykanskiej-rodzinie Stanisław A. Niewiński Kłótnie w „chimerykańskiej” rodzinie.
  2. „Wojna 7-letnia dała Anglii absolutną przewagę na morzu, jej flota dominowała na Oceanach Atlantyckim i Indyjskim (…) Powstało pierwsze kolonialne imperium brytyjskie obejmujące bezgraniczne posiadłości europejskie i władztwo mórz. Zasada równowagi sił w stosunkach europejskich, zapewniła Anglii hegemonię w świecie(..) godziła przede wszystkim we Francję – pokonanego, lecz zawsze jeszcze groźnego przeciwnika i rywala na szlakach morskich” Z.Libiszowska: Thomas Jefferson. Ossolineum, 1984 s. 25.
  3. https://web.archive.org/web/20200218105719/http://wesulm.bravehost.com/history/sp_armada.htm Wes’s Spanish Armada Page: History, Highlights, Myths, and Muddles Top 10 myths and muddles about the Spanish Armada.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się