Plagi egipskie (hebr.מכות מצרים, Makot Micrajim), plagi biblijne lub dziesięć plag (hebr. עשר המכות, Eser Ha-Makot) – dziesięć klęsk sprowadzonych na Egipt przez Boga Jahwe, opisanych w biblijnejKsiędze Wyjścia, w rozdziałach 7–12. Miały one skłonić faraonaRamzesa II, by zgodził się na opuszczenie jego państwa przez Izraelitów[1][2].
Rodzaj i kolejność
Charakter poszczególnych plag oraz ich następstwo według Biblii[3]:
(Wj 7,14–25) przemiana wody Nilu w krew (דָם „dam”)
(Wj 7,26–8,11) żaby (צְּפַרְדֵּים „cfardeim”, w innych wersjach przypuszcza się, iż to były gady)
(Wj 10,21–29) ciemność (חוֹשֶך „choszech”), stąd „egipskie ciemności”
(Wj 11,1–12,36) śmierć pierworodnych (מַכַּת בְּכוֹרוֹת „makat bechorot”).
Przypisy
↑GrzegorzG.SzamockiGrzegorzG., Znaczenie cudów w Biblii, „Studia Gdańskie”, 21, 2007, s. 52-53.
↑TomaszT.KoszarekTomaszT., Plagi jako anty-kreacja. Odwrócony porządek stwarzania w kapłańskim opisie znaków egipskich, [w:] RomanR.Pindel, SylwesterS.Jędrzejewski (red.), Wokół oddziaływania tekstu biblijnego, Kraków: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II. Wydawnictwo Naukowe, 2016, s. 9-34, DOI: 10.15633/9788374385169.02, ISBN 978-83-7438-515-2.
↑GrzegorzG.SzamockiGrzegorzG., „Palec to Boży” (Wj 8,15ab). Dlaczego palec a nie ręka?, „Studia Gdańskie”, 15-16, 2002–2003, s. 5.
Zobacz kolekcję cytatówPlagi egipskie w Wikicytatach
Zobacz hasła plagi egipskie i plaga egipska w Wikisłowniku