Piwo miodowe – styl piwa, odmiana piwa specjalnego, powstałego w wyniku dodania miodu do brzeczki piwnej przed lub w trakcie fermentacji, jednak w Polsce to najczęściej lager, do którego miodu (a także jego aromatu) dodaje się jako dodatku dopiero przed rozlewem (po fermentacji) podobnie jak soku. W klasycznym piwie miodowym pozwala to na jednoczesne poddanie fermentacji zarówno brzeczki piwnej, jak i miodu. Efektem jest jednolity piwny smak o miodowej tonacji ze słodyczą na niskim lub umiarkowanym poziomie. Piwa, do których miód lub pochodne miodu dodawane do gotowego produktu (po fermentacji), nie są klasycznymi piwami miodowymi lecz piwami z dodatkiem miodu (dotyczy to większości sprzedanych w Polsce piw o nazwie „miodowe”), te drugie często charakteryzują się agresywnym aromatem i silną słodkością.
Piwo miodowe jest najczęściej produkowane przez browary restauracyjne i małe browary regionalne. Charakteryzuje się słodkim miodowym smakiem i aromatem oraz naturalnym zmętnieniem.
Przed jego spożyciem wskazane jest delikatne odwracanie butelki lub równie delikatne koliste poruszanie naczyniem w którym się znajduje, aby miodowy osad wymieszał się z resztą piwa.
W niektórych pasiekach produkowany jest napój alkoholowy o nazwie piwo miodowe. W odróżnieniu od tradycyjnego piwa do jego produkcji nie używa się jednak słodu. Nazwa piwo w przypadku tego napoju jest pewnym nadużyciem. Do wytworzenia piwa wykorzystywany jest bowiem miód. Prawidłowa nazwa tego trunku powinna brzmieć więc napój z miodu sfermentowany. Piwowarzy uważają, że piwo miodowe robione wyłącznie z brzeczki miodowej jest substytutem piwa.
Napój ten ma niewielką zawartość alkoholu, charakterystyczny słodko-kwaśny smak i cytrusowy aromat.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.