Pisma szczepowe – pisma używane w państwach, które powstały na gruzach cesarstwa rzymskiego.
Tę niezbyt prawidłową nazwę wymyślił jeszcze Jean Mabillon. Mianem pism szczepowych określa się używane w monarchii frankońskiej pismo merowińskie, pismo longobardzkie stosowane w Italii, pismo wizygockie rozpowszechnione w Hiszpanii i Afryce Północnej, pismo iroszkockie [zob. półuncjała], oraz pismo rzymskiej Kurii Rzymskiej, tzw. kuriałę papieską. Wszystkie wywodzą się z pisanej kaligraficznie rzymskiej kursywy minuskulnej, charakteryzują się dużą liczbą ligatur, są trudno czytelne z racji specyficznych przekształceń liter. Przed degeneracją uchroniła się minuskuła merowińska dzięki przyjęciu jej przez kancelarię cesarską Karola Wielkiego.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.