Fermiony |
| ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Bozony |
| ||||||||
Inne |
| ||||||||
Hipotetyczne |
|
Hadrony |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Inne | |||||
Hipotetyczne |
|
Elektrony i dziury |
|
---|---|
Fonony i pokrewne | |
Separacja spinowo-ładunkowa | |
Odpowiedniki cz. elementarnych |
|
Inne |
Mezon π (pion) – najlżejszy mezon, o zerowym spinie. Występuje w trzech odmianach π0, π+ i π−, które razem z cząstkami K, η tworzą nonet.
Charakterystyka:
Gdzie:
Rozpad naładowanych mezonów π odbywa się w oddziaływaniach słabych, prawie zawsze według schematu π+ → μ+νμ (powstaje antymion i neutrino mionowe), ale też np.
Ujemne piony rozpadają się analogicznie, np. π− → μ−νμ[1].
Przyczyna rozpadu pionu głównie na miony, a nie elektrony, jest związana z mniejszą różnicą mas i rosnącą z masą różnicą między chiralnością a skrętnością.
Natomiast rozpad obojętnego pionu – za pośrednictwem oddziaływań elektromagnetycznych – następuje najczęściej (ok. 98,8%) na fotony według schematu π0 → γγ, niekiedy (ok. 1,2%) π0 → e+e− lub inaczej[1].
Po raz pierwszy mezony pi pojawiły się w teorii Hideki Yukawy oddziaływań wewnątrzjądrowych – za ich pomocą opisywał on oddziaływania międzynukleonowe (proton-neutron, proton-proton, neutron-neutron) jako wymianę mezonów π, zgodnie z reakcjami:
Najbardziej precyzyjną metodą wyznaczania masy mezonu π− jest badanie promieniowania charakterystycznego atomów π−-mezonowych (mezoatomów π− – atomów egzotycznych zawierających zamiast jednego elektronu mezon π−).
Dane pochodzą z biuletynu PDG.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.