Paweł Argiejew
Павел Владимирович Аргеев
15 zwycięstw
ilustracja
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1887
Jałta

Data i miejsce śmierci

30 października 1922
okolice Trutnova

Przebieg służby
Lata służby

1910–1918

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armée française
Armée de l’air
Carskie Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Późniejsza praca

lotnictwo cywilne

Odznaczenia
Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja)

Paweł Władimirowicz Argiejew, Paul d'Argueeff (ros. Павел Владимирович Аргеев, ur. 17 lutego?/1 marca 1887 w Jałcie, zm. 30 października 1922 w okolicy Trutnova) – rosyjski i francuski lotnik narodowości rosyjskiej, pilot wojskowy, as myśliwski okresu I wojny światowej lotnictwa rosyjskiego i francuskiego z 15 potwierdzonymi zwycięstwami.

Życiorys

Urodził się 1 marca 1887 w Jałcie w rodzinie wojskowej – ojciec i dziadek byli oficerammi armii rosyjskiej[1]. Wybrał również karierę wojskową i po ukończeniu Akademii Wojskowej w Odessie w 1907 roku wstąpił w stopniu chorążego do piechoty[1]. Od 1911 roku służył w 29 Pułku Piechoty w Czernihowie jako specjalista do spraw uzbrojenia[1]. 12 grudnia 1912 awansował na stopień porucznika[1]. Wybuch pierwszej wojny światowej zastał go we Francji, gdzie pracował w rosyjskiej misji wojskowej do spraw uzbrojenia[1]. Podjął starania powrotu do kraju, lecz rosyjskie władze wojskowe pozostawiły go na dotychczasowym stanowisku[1] (według innych publikacji, przed wojną wystąpił z armii rosyjskiej i wyemigrował do Francji). Chcąc czynnie walczyć, Argiejew wystąpił o nadanie mu obywatelstwa francuskiego, po czym na ochotnika wstąpił do armii francuskiej[1]. Przyjął wówczas formę nazwiska łatwiejszą dla Francuzów: Paul d′Argueeff[1].

Już 12 września 1914 został wysłany na front w składzie 331. Pułku Piechoty w stopniu porucznika, a 23 września został po raz pierwszy ranny[1]. Służył następnie jako dowódca kompanii w 131. Pułku Piechoty[1]. 5 listopada został awansowany na kapitana. Za zasługi, 9 stycznia 1915 został odznaczony orderem Croix de Guerre (Krzyż Wojenny) z dwiema palmami[1]. 17 kwietnia został ponownie ranny, lecz nie zszedł z placu boju, za co między innymi 7 maja 1915 został odznaczony Legią Honorową[1]. 15 maja został jednak poważnie ranny w obie nogi, po czym uznano go za niezdolnego do służby w piechocie[1]. Argiejew wówczas poprosił o przeniesienie do lotnictwa, chociaż w następstwie rany chodził później z laską[1]. Jego prośbę uwzględniono i po szkoleniu, 30 stycznia 1916 uzyskał licencję pilota wojskowego (brevet nr 2573), a po ukończeniu kursu pilota myśliwskiego, 1 czerwca 1916 został przydzielony do eskadry N.48, latającej na samolotach Nieuport[1].

Początkowa służba Argiejewa w lotnictwie francuskim nie trwała jednak długo, gdyż w lipcu zgłosił się do grupy pilotów wysłanych przez rząd francuski do Rosji w ramach pomocy wojskowej[2]. Tam zgłosił chęć powrotu do armii rosyjskiej i 22 października został przyjęty do armii w stopniu sztabskapitana, a następnie 2 listopada został przydzielony do 19. Eskadry (Awiaotriadu), dowodzonej przez Aleksandra Kazakowa[2]. Latał tam na myśliwcu Nieuport 17[2].

10 stycznia 1917 odniósł pierwsze potwierdzone zestrzelenie niemieckiego samolotu rozpoznawczego Albatros, a 27 lutego drugie (Albatros C.III)[3]. W kwietniu jego eskadra walczyła na froncie rumuńskim, a później na Ukrainie. Argiejew odniósł w Rosji sześć uznanych oficjalnie zwycięstw powietrznych, z tego dwa zespołowo z Kazakowem (wszystkie nad samolotami rozpoznawczo-bombowymi kategorii C)[3]. Ostatnie zwycięstwo nad Rumplerem C.I odniósł w czerwcu 1917 roku[a]. Po rewolucji bolszewickiej w Rosji, gdy ponadto armia rosyjska rozpadła się, Argiejew postanowił opuścić kraj[2].

Argiejew zdołał dotrzeć do Francji w maju 1918 i od razu zgłosił się do lotnictwa francuskiego[2]. 25 maja przydzielono go do eskadry SPA 124, z międzynarodowym składem osobowym, latającej na myśliwcach SPAD S.XIII, należącej do dywizjonu GC 21[2]. Na skutek nieznajomości nowego myśliwca, Argiejew został zestrzelony 1 czerwca, lecz zdołał awaryjnie wylądować[2]. Następnie jednak do końca czerwca zestrzelił cztery samoloty niemieckie[3]. Po przerwie w lataniu spowodowanej leczeniem, 27 września zestrzelił myśliwiec Fokker D.VII, następnego dnia dwa samoloty rozpoznawcze, a kolejne dwa 5 i 30 października[3]. Razem, odnosząc 9 oficjalnie uznanych zwycięstw we Francji, podniósł swoje konto zestrzeleń do 15 samolotów (daty zwycięstw podawane w różnych publikacjach różnią się jednak między sobą)[3]. Ponadto, odniósł prawdopodobnie kilka zwycięstw oficjalnie nieuwzględnionych[3]. Jak wspominali jego koledzy, Argiejew najchętniej latał i polował samotnie[3].

Podczas służby w lotnictwie uzyskał francuski Krzyż Wojenny z 8 palmami oraz kilka odznaczeń rosyjskich, w tym Order św. Jerzego IV klasy z Mieczami, Order Świętego Włodzimierza IV klasy z Mieczami i Order Świętej Anny II, III i IV klasy[4]. Argiejew był drugim pod względem liczby zwycięstw rosyjskim asem I wojny, po Kazakowie (do drugiego miejsca pretenduje też Wasyl Janczenko).

Po wojnie, Argiejew pozostał na emigracji we Francji. We wrześniu 1922 znalazł zatrudnienie jako pilot w przedsiębiorstwie lotniczym Companie France-Roumanie, prowadzącym loty komunikacyjne między Warszawą a Pragą[4]. Już jednak 30 października 1922 podczas lotu utracił orientację w złych warunkach atmosferycznych i chmurach i rozbił się samolotem o górę w okolicy Trutnova w Czechosłowacji, ponosząc śmierć[4].

Zobacz też

Uwagi

  1. Bączkowski 2002 ↓ podaje na s.58 – 20 czerwca, a na s.59 – 8 czerwca.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Bączkowski 2002 ↓, s. 57.
  2. a b c d e f g Bączkowski 2002 ↓, s. 58.
  3. a b c d e f g Bączkowski 2002 ↓, s. 58-59.
  4. a b c Bączkowski 2002 ↓, s. 59.

Bibliografia

  • Wiesław Bączkowski. Paweł Władymirowicz Argiejew. „Lotnictwo Wojskowe”. 5/2002. V (26), s. 57-59, wrzesień – październik 2022. Magnum-X. ISSN 1505-1196. 

Linki zewnętrzne

  • Pavel Argeyev (ang.)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się