| Data i miejsce urodzenia |
25 kwietnia 1953 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
językoznawca, słowacysta, dialektolog |
| Narodowość |
słowacka |
| Alma Mater |
Pavol Žigo (ur. 25 kwietnia 1953 w Łuczeńcu[1]) – słowacki językoznawca. Specjalizuje się w dialektologii, językoznawstwie porównawczym oraz w problematyce pochodzenia i rozwoju słowackiego języka literackiego[2][1].
W latach 1972–1977 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie, w latach 1975–1976 na Tbiliskim Uniwersytecie Państwowym (język słowacki – język rosyjski – język gruziński)[1]. W 1980 r. uzyskał „mały doktorat” (PhDr.), w 1984 r. uzyskał stopień kandydata nauk, a w 1988 r. został mianowany docentem[1]. W 1998 r. otrzymał profesurę[1]. W 1977 r.[1] został zatrudniony w Katedrze Języka Słowackiego na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego[2][1].
Zajmował się wieloma projektami międzynarodowymi; na swoim koncie ma liczne pobyty studyjne, badawcze i dydaktyczne za granicą (Gruzja, Rosja, Austria, Węgry)[2][1]. Autor artykułów językoznawczych i monografii[2][3]. Polożyl zasługi na polu dialektologii słowiańskiej w ramach grantu koordynowanego przez Międzynarodowy Komitet Slawistów (projekt Słowiański atlas językowy[2]). Pracował także nad projektami Dejiny spisovnej slovenčiny, Princípy stavby vývinu a fungovania jazyka i Kategória času v jazyku[2].
Jest członkiem Komisji Dialektologicznej przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów, Słowackiego Towarzystwa Językoznawczego przy Słowackiej Akademii Nauk (pełnił funkcję wiceprzewodniczącego; również jako członek jego komitetu); był członkiem agencji grantowej VEGA[2]. Czlonek Słowackiej Komisji Onomastycznej[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.