 Paulina Biron, księżna von Hohenzollern-Hechingen | |
 Herb Biron | |
| księżna Hohenzollern-Hechingen | |
| Okres |
od 2 listopada 1810 |
|---|---|
| Jako żona | |
| księżna żagańska | |
| Okres |
od 1839 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Konstantyn; |
Luise Pauline Maria Biron von Sagan und Kurland (ur. 9 lutego lub 19 lutego 1782[1] w Jełgawie[2] lub w Vircavie[3], zm. 8 stycznia 1845 w Wiedniu[1]) – księżniczka Kurlandii i Semigalii, księżna żagańska, a przez małżeństwo – księżna Hohenzollern-Hechingen; siostra Wilhelminy, Doroty i Joanny.
Paulina była drugą córką Piotra Birona, księcia Kurlandii i Semigalii (1724–1800) z jego małżeństwa z Dorotą von Medem (1761–1821)[4][5].
W 1800 r. wyszła za mąż w Pradze za księcia Fryderyka (1776–1838) następcę tronu księstwa Hohenzollern-Hechingen[1]. Z małżeństwa narodził się syn Konstantyn (1801–1869). Książęca para jedynie z rzadka mieszkała razem[6]. Krótko przed zamążpójściem Pauliny zmarł jej ojciec (styczeń 1800), a ta otrzymała w spadku po nim dobra w Skale, Bytnicę oraz Czerwieńsk wraz z Nietkowem[3]. Czerwieńsk włączono do majątku Hohenzollernów[3]. Po ślubie młoda para mieszkała około roku w Pałacu Kurlandzkim w Berlinie. W 1805 rozstali się ostatecznie, choć bez formalnego rozwodu.
8 grudnia tego samego roku ze związku z mężem swojej siostry Wilhelminy księciem Julesem Armandem Louisem Rohan-Guéméné (1768-1836)[7] urodziła w Paryżu nieślubną córkę Marię Wilson von Steinach[8]. W następstwie tego, jej pierworodny syn Konstantyn został z nią rozdzielony[potrzebny przypis]. Maria w 1829 roku w Ratibořicach wyszła za grafa Fabiana zu Dohna-Schlodien (1802–1871) burgrabiego ze Starej Koperni i Chichów, w l. 1847–1863 landrata powiatu Sagan[9]. Para doczekała się czworga dzieci a ich potomkowie żyją współcześnie w Hamburgu[10].
Podobnie jak jej siostry, także Paulina wywołała skandal podczas kongresu wiedeńskiego swoim romansem z generałem grafem Ludwikiem von Wallmoden-Gimborn, wujem brytyjskiego króla Jerzego II[potrzebny przypis]. Znajomość ta upamiętniona została przez architektów przypałacowego parku w Żaganiu w nazwie jednego z punktów widokowych Parku Górnego (niem. Kammerau) – Placu Wallmoden[11].
Po śmierci Wilhelminy (zm. 1839) została księżną żagańską; otrzymała w spadku także dobra nachodzkie[3][12]. Ok. 1845 część swoich dóbr (Nietków) przekazała synowi Konstantynowi[13], który obrał sobie pałac w Nietkowie jako rezydencję[3]. Wcześniej oficjalnie zrzekła się na jego rzecz księstwa żagańskiego[1]. Ostatecznie między 1844[5][4] a 1846[12] po kilkuletnim okresie konfliktów i pertraktacji[3] Paulina sprzedała dobra żagańskie młodszej siostrze Dorocie[14].
Ostatnie lata życia spędziła razem z siostrą Joanną w Wiedniu[15]. Została pochowana w mauzoleum Bironów w kościele łaski w Żaganiu[3].
Z małżeństwa z Fryderykiem von Hohenzollern-Hechingen miała syna:
Ze swojego nieformalnego związku z Ludwikiem Wiktorem księciem de Rohan-Guéméné, von Montbazon i Bouillon miała córkę[16]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
