Patrice Trovoada
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1962
Libreville

Premier Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Okres

od 29 listopada 2014
do 3 grudnia 2018

Przynależność polityczna

Niezależna Akcja Demokratyczna (ADI)

Poprzednik

Gabriel Costa

Następca

Jorge Bom Jesus

Premier Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Okres

od 14 sierpnia 2010
do 12 grudnia 2012

Przynależność polityczna

Niezależna Akcja Demokratyczna (ADI)

Poprzednik

Joaquim Rafael Branco

Następca

Gabriel Costa

Premier Wysp Świętego Tomasza i Księżęcej
Okres

od 14 lutego 2008
do 22 czerwca 2008

Przynależność polityczna

Niezależna Akcja Demokratyczna (ADI)

Poprzednik

Tomé Vera Cruz

Następca

Joaquim Rafael Branco

Minister Spraw Zagranicznych
Okres

od 26 września 2001
do 4 lutego 2002

Poprzednik

Joaquim Rafael Branco

Następca

Mateus Meira Rita

Premier Wysp Świętego Tomasza i Księżęcej
Okres

od 11 listopada 2022

Przynależność polityczna

Niezależna Akcja Demokratyczna (ADI)

Poprzednik

Jorge Bom Jesus

Patrice Emery Trovoada (ur. 18 marca 1962 w Libreville) – polityk, minister spraw zagranicznych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w latach 2001–2002, czterokrotny premier (2008, 2010–2012, 2014–2018 i od 2022)[1][2].

Życiorys

Patrice Trovoada urodził się w 1962 w Libreville w Gabonie. Jest synem Miguela Trovoady, byłego premiera i prezydenta Wysp Świętego Tomasza w latach 1991–2001[3].

Od 26 września 2001[4] do 4 lutego 2002 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych[5]. Był także doradcą prezydenta Fradique’a de Menezesa do maja 2005, kiedy został odwołany ze względu na oskarżenia o wykorzystywaniu zajmowanego stanowiska dla własnych korzyści[6].

Trovoada jest sekretarzem generalnym Niezależnej Akcji Demokratycznej (ADI, Acção Democrática Independente)[7]. Wziął udział w wyborach prezydenckich 30 lipca 2006, jednak został pokonany przez prezydenta de Menezesa. Trovoada był głównym kandydatem opozycji i zdobył 38,8% głosów poparcia[8][9].

W dniu 14 lutego 2008, po rezygnacji z urzędu Tomé Vera Cruz, został mianowany przez prezydenta de Menezesa nowym szefem rządu. Tego samego dnia przedstawił skład swojego gabinetu i został oficjalnie zaprzysiężony[10][7]. 4 marca 2008 udał się z wizytą do Gabonu[7].

W tym samym roku 20 maja, z inicjatywy opozycyjnego Ruchu na rzecz Wyzwolenia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej-Partii Socjaldemokratycznej (MLSTP/PSD), parlament przegłosował wotum nieufności wobec gabinetu Trovoady, głosami 30 za i 23 przeciw oraz dwóch wstrzymujących się[3]. Trzy tygodnie później 11 czerwca 2008 prezydent de Menezes desygnował na stanowisko szefa rządu Joaquima Rafaela Branco[11], który objął urząd 22 czerwca 2008[12].

1 sierpnia 2010 pozostająca w opozycji Niezależna Akcja Demokratyczna (ADI) odniosła zwycięstwo w wyborach parlamentarnych, zdobywając 26 spośród 55 mandatów w parlamencie[13]. 13 sierpnia 2010 prezydent Fradique de Menezes desygnował go, jako lidera największej partii politycznej, na stanowisko nowego szefa rządu[14]. 14 sierpnia 2010 zaprzysiężony został mniejszościowy rząd Trovoady, składający się z 9 ministrów i jednego sekretarza stanu (7 członków ADI oraz trzy osoby spoza tej partii)[15].

28 listopada 2012 trzy partie opozycyjne, dysponujące w sumie większością 29 głosów w parlamencie, uchwaliły wotum nieufności wobec mniejszościowego rządu Trovoady i przystąpiły do rozmów koalicyjnych. 10 grudnia 2012 prezydent Manuel Pinto da Costa desygnował Gabriela Costę na stanowiska nowego premiera[16][17], a nowy rząd popierany przez trzy dotąd opozycyjne partie zaprzysiężony został 12 grudnia 2012[18]. W dniu 29 listopada 2014 roku został po raz trzeci wybrany na stanowisko premiera[19].

Przypisy

  1. https://www.rulers.org/2022-11.html
  2. Countries: Sa. rulers.org. [dostęp 2018-12-05].
  3. a b Sao Tome government falls after losing confidence vote. World News Journal/Reuters, 21 maja 2008. [dostęp 2010-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-27)]. (ang.).
  4. September 2001. rulers.org. [dostęp 2010-08-08]. (ang.).
  5. February 2002. rulers.org. [dostęp 2010-08-08]. (ang.).
  6. SAO TOME AND PRINCIPE: Oil minister resigns as controversy dogs award of second offshore block. irinnews.org, 18 maja 2005. [dostęp 2010-08-08]. (ang.).
  7. a b c Le Premier ministre santoméen arrive à Libreville [online], xinhuanet.com, 5 marca 2008 [dostęp 2010-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-05] (fr.).
  8. Fradique de Menezes re-elected as president of Sao Tome and Principe with 60.03 pct of vote. MacauHub, 1 sierpnia 2006. [dostęp 2010-08-08].
  9. Elections in São Tomé and Príncipe. African Elections Database. [dostęp 2010-08-08]. (ang.).
  10. Timeline: Sao Tome and Principe. BBC News, 3 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-08]. (ang.).
  11. Rafael Branco é o novo primeiro-ministro de S.Tomé e Príncipe [online], Africanidade, 12 czerwca 2008 [dostęp 2010-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-18] (port.).
  12. Rafael Branco é o novo PM de São Tomé. BBC ParaAfrica, 23 czerwca 2008. [dostęp 2010-08-08]. (port.).
  13. Sao Tome opposition wins poll, seeks coalition gov’t. Reuters, 2 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-08]. (ang.).
  14. Opposition leader named PM in Sao Tome [online], NewsMeat.com, 13 sierpnia 2010 [dostęp 2010-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-27] (ang.).
  15. New Sao Tome government sworn in [online], News352, 14 sierpnia 2010 [dostęp 2010-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-16] (ang.).
  16. November 2012. rulers.org. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  17. President da Costa appoints Gabriel Costa as new Prime Minister [online], politicsabroad.com, 11 grudnia 2012 [dostęp 2012-12-30] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-03] (ang.).
  18. December 2012. rulers.org. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  19. São Tomé and Príncipe. worldstatesmen.org. [dostęp 2016-06-09]. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się