park narodowy | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia | |
Powierzchnia |
1148 km² |
Położenie na mapie Nepalu | |
27°58′21,25″N 86°39′39,02″E/27,972570 86,660840 | |
Strona internetowa |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
przyrodniczy |
Spełniane kryterium |
VII |
Numer ref. |
120 |
Region[b] |
Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1979 |
Park Narodowy Sagarmatha – park narodowy położony w północno-wschodnim Nepalu, w paśmie Wielkich Himalajów, w górnym zlewisku rzeki Dudh Kosi.
Utworzony został w 1976, a w 1979 wpisano go na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Zajmuje obszar 1148 km². Prawie cała powierzchnia Parku położona jest powyżej 3000 m n.p.m. Znajdują się na jego terenie trzy ośmiotysięczniki: Mount Everest, Lhotse i Czo Oju.
W parku występuje flora charakterystyczna dla stref wysokogórskich. Najniższa strefa to strefa subalpejska rozciągająca się pomiędzy 3000 a 4000 m n.p.m. W jej dolnym piętrze rosną drzewostany złożone głównie z sosny himalajskiej z domieszką dębu oraz jałowca, który często przybiera formy drzewiaste. W wyższych partiach pojawia się drzewostan jodłowy z domieszką brzozy i charakterystycznych dla Himalajów drzewiastych różaneczników. Powyżej 4000 m n.p.m. rozpoczyna się strefa alpejska. Rosną tu głównie krzewy różaneczników, berberysów, irg i jałowca oraz byliny – różne gatunki traw, astry, goryczka i maki. Ze wzrostem wysokości szata roślinna staje się coraz bardziej uboga. Całkowicie zanika na granicy wiecznych śniegów, która w Himalajach znajduje się na wysokości około 5600 m n.p.m.
Ostry klimat i ciężkie warunki bytowe nie zachęcają zwierząt do życia w tak surowym środowisku. Mimo to spotkać tu można przedstawicieli rodziny krętorogich - gorale, kozły serau, tary himalajskie. Te ostatnie podobne do naszych kozic, mogą występować na wysokości ponad 4000 m n.p.m.
W lasach Sagarmath żyją dwa gatunki z rodziny jeleniowatych: piżmowiec syberyjski i mundżak indyjski, najbardziej prymitywni przedstawiciele tej rodziny. Mniejsze ssaki reprezentuje szczekuszka, zając, łasica i ryjówka.
W Parku występuje około 30 gatunków ptaków. Najbardziej charakterystycznym dla Himalajów jest bażant himalajski. Sporadycznie spotkać można również niedźwiedzia himalajskiego oraz wilka.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.