Palatynat Zweibrücken (niem. Pfalz-Zweibrücken w skrócie Zweibrücken) – księstwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego, stolicą którego było miasto Zweibrücken.
Niegdyś hrabstwo państwa niemieckiego, położone w palatynacie bawarskim, na lewym brzegu Renu. Pierwsza wzmianka o Zweibrücken pochodzi z 1170. Hrabstwo powstało około roku 1182 przez podział Hrabstwa Saarbrücken. Po śmierci ostatniego hrabiego Eberharda hrabstwo to przypadło elektorowi Palatynatu Reńskiego Ruprechtowi II. Księstwo Palatynatu-Zweibrücken stało się ponownie jako odrębną całością w 1444. Książę Stefan Wittelsbach podzielił wtedy Palatynat-Simmern–Zweibrücken na dwie części, starszy syn Fryderyk otrzymał Palatynat-Simmern, zaś młodszy Ludwik Palatynat-Zweibrücken i Hrabstwo Veldenz. Po śmierci księcia Jana I Wittelsbacha w 1604 roku dokonano podziału księstwa na trzy części.
Podział ten przetrwał do 1681, kiedy wszystkie trzy części zostały połączone w jedno księstwo. Wtedy też księstwo zostało połączone z Królestwem Szwecji poprzez osobę króla Karola X Gustawa, będącego jednocześnie księciem Zweibrücken. Unia personalna rozpadła się w 1718 roku po śmierci króla Karola II Wittelsbacha, panującego w Szwecji jako Karol XII.
W latach 1714–1719 na terenie księstwa przebywał Stanisław Leszczyński, były król Polski, sojusznik króla Szwecji. Decyzją Karola XII Leszczyński legitymował się statusem księcia z upoważnienia (fr. prince par délégation). W czasie swych rządów Leszczyński wzniósł rezydencję podmiejską Tschifflik.
Na mocy postanowień pokoju lunewilskiego w 1801 zostało odstąpione Francji. Po Kongresie Wiedeńskim zostało zwrócone królowi Bawarii Maksymilianowi I Józefowi Wittelsbachowi.
Walramiden
połączenie z Palatynatem Zweibrücken-Landsberg
połączenie z Palatynatem Zweibrücken-Veldenz
połączenie z Palatynatem-Zweibrücken
francuska okupacja
połączenie z Królestwem Bawarii
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.