Order Montesy, Order Najświętszej Maryi Panny z Montesy, daw. Zakon z Montesa – założony został w 1319 roku przez króla AragoniiJakuba II, początkowo jako zakon rycerski, później nadawany przez władców hiszpańskich jako order za zasługi dla korony lub państwa.
Celem króla było niedopuszczenie do przejęcia majątku templariuszy przez obce zakony i uzyskanie kontroli nad tym majątkiem.
Siedzibą nowego zakonu był dawny zamek templariuszy w gminie Montesa. Zakon przyjął regułę Kalatrawy i znajdował się pod duchowym przewodnictwem opactwa cysterskiego Santas Creus w Katalonii. Jego reguła została zatwierdzona przez papieża już w 1317 roku, ale faktycznie zakon został zorganizowany w 2 lata później. Pierwszymi jego członkami było 10 rycerzy z zakonu Kalatrawy na czele z mistrzem, również wywodzącym się z Kalatrawy.
Zakon z Montesy rozwijał się szybko. W 1317 roku do zakonu przeszli rycerze z zakonu mercedariuszy, a w 1400 roku przyłączony został zakon św. Jerzego z Alfamy.
Rycerze noszą biały strój zakonny (płaszcz) z czerwonym prostym krzyżem.
Symbolem zakonu do 1400 roku był krzyż Kalatrawy w kolorze czarnym, później wzbogacony w czerwony krzyż grecki zakonu z Alfamy.
Orden de Caballería de Montesa. ordenesmilitares.es. [dostęp 2020-01-125]. (hiszp.).zły zapis daty dostępu
Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: Główna Księgarnia Wojskowa, Drukarnia Narodowa, 1939, s. 362-363.
Stanisław Łoza, Stanisław Bieńkowski: Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne. Co wiedzieć o nich należy. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1928, s. 10, 50
J. K. Wietz, Piotr Bohman: Rys Historyczny Zgromadzeń Zakonnych. T. III: Zakony Rycerskie i Ordery Państw. Warszawa: Drukarnia Księzy Pijarów, 1849, s. 98-99.