| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Ołeksandr Anatolijowycz Zawarow | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
170 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Ołeksandr Anatolijowycz Zawarow, ukr. Олександр Анатолійович Заваров, ros. Александр Анатольевич Заваров, Aleksandr Anatoljewicz Zawarow (ur. 26 kwietnia 1961 w Ługańsku) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika, były reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.
Wychowanek szkółki piłkarskiej Zoria Ługańsk (trener Borys Fomiczow), w której rozpoczął karierę w 1977 roku. W 1980 roku odbywał dwa lata służbę wojskową w SKA Rostów nad Donem. Rok jeszcze grał w Zorii, a w 1983 roku został zawodnikiem Dynama Kijów, prowadzonego wówczas przez Walerego Łobanowskiego. Przez cały czas był kluczowym zawodnikiem drużyny z Kijowa. Z klubem tym zdobył dwa razy mistrzostwo ZSRR, dwa razy puchar ZSRR oraz Puchar Zdobywców Pucharów; w meczu finałowym Dynamo pokonało Atlético Madryt 3:0, a Zawarow strzelił pierwszego gola.
W 1989 roku został zawodnikiem Juventusu. Z klubem tym zdobył Puchar UEFA w sezonie 1989/90. W Serie A zagrał 60 razy, zdobył 7 goli. Jego następnym klubem było AS Nancy-Lorraine. W Ligue 1 zagrał 133 spotkania, strzelił 23 gole. Karierę piłkarską zakończył w CO Saint-Dizier[1].
7 sierpnia 1985 zadebiutował w reprezentacji ZSRR w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Rumunią. Ogółem rozegrał 41 meczów, strzelił 6 goli. Jako gracz drużyny radzieckiej uczestniczył na dwóch Mundialach (1986 i 1990).
Karierę trenerską rozpoczął jako grający trener CO Saint-Dizier, którego szkoleniowcem był do 2003 roku. Po pobycie we Francji objął stanowisko trenera oraz dyrektora sportowego w szwajcarskim FC Wil (właścicielem klubu był wówczas Ihor Biełanow). Z tym klubem zdobył puchar Szwajcarii w 2004 roku. Następnie przez niecały rok (zresztą bez sukcesów) był trenerem Żenis Astana z Kazachstanu. W 2005 roku został szkoleniowcem Metalista Charków, a jeszcze w listopadzie tego samego roku objął stanowisko trenera Arsenału Kijów. W styczniu 2010 został zwolniony z tej funkcji[2]. W listopadzie 2012 został wyznaczony na pełniącego obowiązki głównego trenera reprezentacji Ukrainy[3], z którą wygrał 1:0 z Bułgarią.
|
|
|
|
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
