Noto – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Syrakuzy. Według danych z roku 2008 gminę zamieszkiwało 23 548 osób. Późnobarokowe centrum miasta jest wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Noto.
W miejscowości jest stacja kolejowa Noto.
Historia
Pierwsza osada założona przez Sykulów i nosiła nazwę Netum lub Neetum. Ruiny starożytnego Netum (Noto Antica) znajdują się 8 km na północ od dzisiejszego miasta Noto. W traktacie po porażce z Republiką Rzymską Neetum jest wspomniane jako miasto podległe tyranowi Syrakuz Hieronowi II[1].
W 1091 Roger I zajął miasto, które było ostatnim[2] arabskim punktem oporu.
Po całkowitym zniszczeniu przez trzęsienie ziemi w 1693 roku – odbudowane w nowym miejscu od podstaw, ok. 12 km na południe od dotychczasowej lokalizacji.
Wskutek błędów konstrukcyjnych popełnionych podczas renowacji katedry – w 1996 r. zawalił się dach kościoła katedralnego. Z powodu późnej pory nocnej, w środku nikogo nie było i nikt nie ucierpiał.
Zdjęcia
-
Historyczne centrum miasta
-
Palazzo Ducezio
-
Kościół Karola Boromeusza
-
Katedra św. Mikołaja w Noto po odbudowie
Przypisy
- ↑ Christopher Gravett, Adam Hook: Dictionary Of Greek And Roman Geography. T. II. Londyn: Walton And Maberly & John Murray, 1857, s. 422.
- ↑ MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 353, ISBN 83-85719-85-7 .
Linki zewnętrzne
- Źródło danych: Istituto Nazionale di Statistica
| Kulturowe |
- Sztuka naskalna w Val Camonica
- Kościół i klasztor dominikański Santa Maria delle Grazie z Ostatnią Wieczerzą Leonarda da Vinci w Mediolanie
- Zespół zabytkowy Rzymu, dobra Stolicy Apostolskiej leżące na terenie Rzymu, korzystające z prawa eksterytorialności i bazylika św. Pawła za Murami
- Zespół zabytkowy we Florencji
- Wenecja wraz z laguną
- Piazza del Duomo w Pizie
- Zespół zabytkowy San Gimignano
- I Sassi w Materze
- Vicenza – miasto i wille palladiańskie w regionie Veneto
- Zespół zabytkowy w Sienie
- Zespół zabytkowy w Neapolu
- Miasto przemysłowe Crespi d’Adda
- Renesansowe miasto Ferrara i delta Padu
- Castel del Monte
- Trulli w Alberobello
- Zabytki wczesnochrześcijańskie w Rawennie
- Zespół zabytkowy w Pienzy
- Pałac królewski z XVIII w. w Casercie wraz z parkiem, akweduktem Vanvitelli i zespołem San Leucio
- Rezydencje królewskie dynastii sabaudzkiej
- Ogród botaniczny w Padwie
- Katedra, Torre Civica i Piazza Grande w Modenie
- Zespoły archeologiczne – Pompeje, Herkulanum i Torre Annunziata (oficjalna nazwa wpisana na listę światowego dziedzictwa)
- Villa Romana del Casale
- Su Nuraxi w Barumini
- Portovenere, Cinque Terre i wyspy (Palmaria, Tino i Tinetto)
- Costiera Amalfitana
- Strefa archeologiczna w Agrigento
- Strefa archeologiczna wraz z Bazyliką Patriarchów w Akwilei
- Park Narodowy Cilento, Vallo di Diano i Alburni oraz stanowiska archeologiczne Paestum i Velia oraz Certosa di Padula
- Zespół zabytkowy w Urbino
- Willa Hadriana w Tivoli
- Asyż, bazylika franciszkańska i inne zabytki franciszkańskie (Erem w Carceri)
- Miasto Werona
- Villa d’Este w Tivoli
- Miasta późnego baroku w dolinie Noto
- Sacri Monti w Piemoncie i Lombardii
- Etruskie nekropolie w Cerveteri i Tarkwinii
- Val d’Orcia
- Syrakuzy i skalna nekropolia w Pantalica
- Genua: Le Strade Nuove i system pałaców Rolli
- Mantua i Sabbioneta
- Linie kolei retyckiej przez przełęcze Albula i Bernina
- Longobardowie we Włoszech. Ośrodki władzy, 568 – 774 n.e.
- Prehistoryczne osady na palach
- Wille i ogrody Medyceuszy w Toskanii
- Krajobraz winnic Piemontu: Langhe-Roero i Monferrato
|
|---|
| Przyrodnicze |
|
|---|
- ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Niemcami, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią i Ukrainą
36°53′N 15°05′E/36,883333 15,083333
