| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
malarka, pisarka |
Ninel Kameraz-Kos (ur. 29 sierpnia 1937 w Moskwie, zm. 4 czerwca 2011 w Warszawie) – polska malarka, badaczka religii i obyczajów Żydów polskich, wieloletnia pracowniczka Działu Dokumentacji Zabytków Żydowskiego Instytutu Historycznego. Honorowa obywatelka miasta Tykocina.
Urodziła się w Moskwie w rodzinie żydowskiej, jako córka działacza komunistycznego i aktywisty społecznego Chaskiela Kameraza (1903–1971)[1] i jego żony Bejli (1905–1968)[2]. Na cześć Włodzimierza Lenina otrzymała imię, będące ananimem jego pseudonimu[3]. Absolwentka Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Brała udział w Dniach Judaizmu, zorganizowanych przez ojców werbistów w Pieniężnie w kwietniu 1986[4].
Zmarła 4 czerwca 2011 w Warszawie. Została pochowana trzy dni później na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2)[5].
Hanna Krall poświęciła jej rozdział w swojej książce Dowody na istnienie (rozdział Drzewo, część 3; Poznań 1995, Wydawnictwo a5, s. 41–42).
Była żoną fizyka, filozofa i poety Bohdana Kosa (ur. 1941), z którym miała dwóch synów: reżysera teatralnego Łukasza (ur. 1970) i rabina Mateusza (ur. 1972)[6].
Ninel Kameraz-Kos publikowała na temat kultury i tradycji polskich Żydów. Jej najważniejsze dzieło to książka Święta i obyczaje żydowskie, mająca do 2008 roku dziewięć wydań.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.