Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach:
Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Amerykański plakat autorstwa Ellswortha Younga ukazujący niemieckie okrucieństwa w BelgiiArtystyczna wizja egzekucji przez Niemców mieszkańców belgijskiego BlegnyZniszczone przez Niemców belgijskie LeuvenZburzony Kalisz (1914)
W sierpniu i wrześniu 1914 w ciągu trzech tygodni ofiarą zbrodni padło kilka tysięcy cywili oskarżonych o ukrywanie franc-tireur (wolnych strzelców). Plutony egzekucyjne rozstrzeliwały bezzwłocznie, bez procesu niewinnych ludzi. Ponadto dwadzieścia tysięcy domów zostało zniszczonych, między innymi w Visé[1] 600 domów i 1100 w Dinant.
Niemcy stosowali prawo wojenne, według którego udział cywili w działaniach wojennych jest nielegalny i może być dowolnie karany[13].
Franc-tireurs
Irlandzcy historycy John Horne i Alan Kramer (autorzy German Atrocities wydanego w Dublinie w 2001), przebadali archiwa zarówno belgijskie, francuskie, jak i niemieckie i doszli do wniosku, że Niemcy byli przekonani o czynnym udziale wolnych strzelców w sierpniu 1914. Horne i Kramer próbowali zrozumieć, jakie mogły być przyczyny błędnego przekonania Niemców:
konserwatyzm niemieckich polityków i wojskowych nieufnych wobec powstań ludowych
niejasne odczucie, że opór armii belgijskiej, którego się nie spodziewali, był bezprawny i działał na korzyść Francji
panika, w której pruskie oddziały strzelały do siebie nawzajem (fakt ukrywany przez niemiecki sztab główny).
Marc Bloch w swoim Apologie pour l’histoire pisał:
Wiele belgijskich domów jest wyposażonych w wąskie otwory w fasadach, które mają ułatwić tynkarzom ustawienie rusztowania. W tych niewinnych otworach żołnierze niemieccy, w 1914, nigdy by nie widzieli tylu luk, przygotowanych dla strzelców, gdyby ich wyobraźnia przez długi czas nie była manipulowana strachem przed partyzantami.
Francuska kontrofensywa
Te zbrodnie mogą również wynikać z faktu, że Niemcy szczególnie źle odczuli fakt, że Belgia nie zaakceptowała niemieckiego ultimatum (pozwolić przejść niemieckim wojskom przez Belgię w celu zaatakowania Francji, z ominięciem systemu Séré de Rivières’a wzdłuż granicy francusko-niemieckiej) oraz pozwoliła armii francuskiej kontratakować na terytorium Belgii.
Pozycja Belgii opierała się o traktat XVIII artykułów oraz traktat XXIV artykułów, w których sygnatariusze gwarantowali jej neutralność oraz niepodległość. Na mocy owych traktatów Belgia musiała odmówić przemaszerowania armii niemieckiej przez swoje terytorium, a Francja i Wielka Brytania mogły, a nawet musiały interweniować w razie pogwałcenia neutralności lub niepodległości Belgii.
Według Niemców Belgia zawarła sojusz z Francją i Wielką Brytanią, tym samym unieważniając swoją niepodległość i jednocześnie przygotowała się do obrony. Axel Tixhon, profesor historii powszechnej uniwersytetu w Namur, twierdzi, że wojska niemieckie świadomie przygotowały zbiorowe masakry oraz otrzymały rozkaz, aby je wykonać. Zważywszy na liczbę tych zbrodni oraz fakt, że zostały popełnione przez różne oddziały niemieckie, można wyciągnąć wniosek, że zostały wydane polecenia, aby sterroryzować ludność belgijską.
Przypisy
↑Visé, 1ère ville martyre, se souviendra de la Grande Guerre ce 4 août [online], www.rtbf.be [dostęp 2018-08-25](fr.).
↑Maison du Souvenir – Le drame d’août 1914 à Heure le Romain [online], www.maisondusouvenir.be [dostęp 2018-08-25].
↑Jean Schmitz et Dom Robert Nieuwland, op. cit. s. 184–187.
↑Villes et villages martyrs – WW1 – Secrétariat Général – Fédération Wallonie-Bruxelles [online], www.commemorer14-18.be [dostęp 2018-08-25](fr.).
↑Les Atrocités allemandes de John Horne et Alan Kramer aux éditions Tallandier ISBN 2-84734-235-4.
↑„Bouffioulx, 22 août 1914”, Georges Staquet, (1968).
↑Lemaire: Le martyre de Monceau-sur-Sambre. Charleroi.brak strony w książce
↑Françoise Jacquet-Ladrier: Communes de Belgique. Crédit Communal, 1980. (fr.).brak strony w książce
↑R. Keller: Bijdrage tot de toponymie van Zemst. Część I, s. 59.
↑Philippe Nivet: La France occupée 1914-1918, Paris, Armand Colin, ISBN 978-2-200-35094-9, s. 187.
↑Philippe Nivet: La France occupée 1914-1918, Paris, Armand Colin, ISBN 978-2-200-35094-9, s. 189.
↑Fresnois-la-Montagne: le 23 août 1914. fresnois.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-12)].
↑Syméon Karagiannis: «Conventions internationales et droit de la guerre», Encyclopédie de la grande guerre (1914-1918) Paryż, Bayard, 2004, s. 83–95, s. 86 i s. 95.
Bibliografia
Paul Berben et Bernard Iserlin: Les panzers passent la Meuse, Laffont Paris, 1967 et Éditions J’ai lu Leur aventure n°A209.
John N. Horne, Alan Kramer: German atrocities, 1914 (a history of denial ). New Haven: Yale University press, 2001, s. 608. ISBN 0-300-08975-9. (ang.).
John Horne, Alan Kramer: 1914, les atrocités allemandes (la vérité sur les crimes de guerre en France et en Belgique). Hervé-Marie Benoît (tłum.). Paryż: Tallandier, 2011, s. 674. ISBN 978-2-84734-826-2.
J. Bertrand: Le martyre de la Province de Liège, dans La Belgique héroïque et martyre, Opdebeek, Borgerhout, 1921.
Gunter Spraul: Der Franktireurkrieg 1914 (Untersuchungen zum Verfall einer Wissenschaft und zum Umgang mit nationalen Mythen). Berlin: Frank & Timme GmbH, 2016. ISBN 978-3-7329-0242-2. (niem.).brak strony w książce
Misjoe Verleyen, Marc De Meyer: Augustus 1914 (België op de vlucht). Antwerpia: Manteau, 2013, s. 232. ISBN 978-90-223-2819-4. (niderl.).
Linki zewnętrzne
Mémoire sur le massacre de Tamines
Witaj
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
.jpg)
