Nie
Ilustracja
Wieloletnia siedziba redakcji przy ul. Słonecznej 25 w Warszawie (do 2017 r.)[1]
Częstotliwość

tygodnik

Państwo

 Polska

Adres

ul. Poznańska 3
00-678 Warszawa[1]

Wydawca

Urma

Tematyka

społeczno-polityczna

Język

polski

Pierwszy numer

4 października 1990

Redaktor naczelny

Waldemar Kuchanny

Średni nakład

56 tys. (2021)

Średnia sprzedaż

21 tys. (2021)

Liczba stron

16

ISSN

0867-2237

OCLC

29805407

Strona internetowa

Nie: dziennik cotygodniowy – ilustrowany tygodnik satyryczny wydawany od 1990 w Warszawie, założony przez Jerzego Urbana, który do swojej śmierci w październiku 2022 był także jego redaktorem naczelnym.

W listopadzie 2022 redakcja gazety poinformowała, że pozostawiono Jerzego Urbana w gazecie jako redaktora naczelnego[2][3]. Ten stan w redakcji trwał do początku maja 2023 gdy redaktorem naczelnym pisma został dotychczasowy zastępca redaktora naczelnego Waldemar Kuchanny, natomiast zmarły redaktor naczelny Jerzy Urban został honorowym redaktorem naczelnym tytułu[4][5].

Historia i działalność

Pismo zostało założone przez Jerzego Urbana w 1990[6]. Od początku funkcjonowania ujawnia negatywne zjawiska polityczne, afery gospodarcze i patologie społeczne[7]. Tygodnik cechuje ostra publicystyka, satyra oraz mające budzić kontrowersje ilustracje[6]. W momencie swojej największej popularności, w latach 90., tygodnik osiągnął nakład przekraczający 700 tysięcy egzemplarzy[6][8]. Średnia sprzedaż w 2017 wyniosła natomiast około 26 tysięcy egzemplarzy[9]. Tygodnik „Nie”, poza Polską, sprzedawany jest także do Stanów Zjednoczonych i Kanady[10]. Dużą popularnością cieszy się również kanał tygodnika w serwisie YouTube, na którym umieszczane były treści satyryczne głównie z udziałem Jerzego Urbana[11].

Stałymi rubrykami tygodnika są: „Tydzień z głowy”, „Dialogi dam w drodze do kościoła”, „Wieści z kruchty”, „Wieści gminne i inne”, „Listonosz doniósł”, „Z czarnej dupy się wyrwało”, „Blog wszystkich świętych”, „Trybuna ludzi” i „Słówka półgłówka”. W każdym numerze zamieszczano felietony Jerzego Urbana[12].

Profil redakcyjny

Pismo ma charakter lewicowy, antyprawicowy, antyklerykalny i satyryczny, pojawiają się w nim jednak także krytyczne artykuły o działalności organizacji lewicowych[12][13].

Tygodnik jest krytyczny wobec polskiej rzeczywistości po 1989, szczególnie względem działań rządów z obozu postsolidarnościowego i Kościoła katolickiego[6].

Zespół redakcyjny

Okładka tygodnika "Nie" na koszulce uczestnika marszu ateistów w Warszawie (2023).

Redaktorem naczelnym pisma do swojej śmierci był Jerzy Urban[6]. Zastępcami redaktora naczelnego są: Przemysław Ćwikliński, Waldemar Kuchanny i Andrzej Rozenek. W zespole redakcyjnym pisma znaleźli się stali komentatorzy, publicyści, reporterzy, felietoniści, m.in.: Mateusz Cieślak, Małgorzata Daniszewska, Bożena Dunat, Tadeusz Jasiński, Michał Marszał, Marta Miecińska, Maciej Mikołajczyk, Wojciech Mittelstaedt, Andrzej Sikorski, Joanna Skibniewska oraz Agnieszka Wołk-Łaniewska[14]. Grafikami tygodnika są Włodek Kierus i Krzysztof Olejnik[14]. W przeszłości grafiki dla "Nie" tworzył również Tomasz Wiater.

W przeszłości z pismem współpracowali m.in.: Marek Barański[15], Maciej Wiśniowski, Izabela Kosmala, Piotr Gadzinowski[8], Joanna Senyszyn, Andrzej Golimont[16], Ryszard Marek Groński (pod pseudonimem)[17], Dariusz Cychol[18] i Wiesław Górnicki (pod pseudonimem).

Ruch Społeczny „NIE”

W latach 90. i w pierwszych latach XXI wieku przy tygodniku działało stowarzyszenie Ruch Społeczny Niezależna Inicjatywa Europejska „NIE”. Stowarzyszenie wprowadziło do Sejmu z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej współpracownika „Nie” Piotra Gadzinowskiego[19], prezesa stowarzyszenia w latach 1991–2005[20].

Przypisy

  1. a b Tygodnik "Nie" oszczędza, redaktorzy będą pracować w starej siedzibie. Press.pl, 08.08.2017. [dostęp 2021-07-23].
  2. Jerzy Urban po śmierci wciąż będzie naczelnym tygodnika „Nie” [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-11-11] (pol.).
  3. Urban będzie „naczelnym z zaświatów”. Zaskakująca decyzja redakcji tygodnika „Nie”. wprost.pl. [dostęp 2022-11-10].
  4. x, Tygodnik „Nie” ma nowego redaktora naczelnego. Jerzy Urban pozostanie naczelnym honorowym [online], wirtualnemedia.pl, 9 maja 2023 [dostęp 2023-05-09] (pol.).
  5. JF, "NIE" ma nowego naczelnego. To Waldemar Kuchanny. Urban pozostanie naczelnym honorowym [online], Press.pl, 9 maja 2023 [dostęp 2023-05-09] (pol.).
  6. a b c d e „Nie”, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-06-09].
  7. NIE. egazety.pl. [dostęp 2018-06-09].
  8. a b Znudzony skandalista. newsweek.pl. [dostęp 2018-06-09].
  9. Wydawcy „Nie” i „Faktów i Mitów” ze spadkami wpływów i stratami. „Nie” sprzedaje się w 26 tys. egz., ma tylko 3,5 tys. zł z reklam. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2019-01-05].
  10. Wydawca „Nie” ze spadkiem wpływów i 1,44 mln zł straty. Tygodnik sprzedaje się w 25 tys. egz.. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2019-09-29].
  11. Kanał tygodnika NIE w serwisie Youtube
  12. a b Nie Dziennik Cotygodniowy. empik.com. [dostęp 2018-06-09].
  13. NIE. egazety.pl. [dostęp 2018-06-09].
  14. a b O nas. nie.com.pl. [dostęp 2018-06-09].
  15. Marek Barański zastępcą naczelnego „Faktów i Mitów”. press.pl. [dostęp 2018-06-09].
  16. Dominika Olszewska, Jan Fusiecki: Jak radny wszedł w ginekologię i położnictwo. warszawa.wyborcza.pl. [dostęp 2018-06-09].
  17. Luiza Zalewska. „Dziennik”, 4–5 października 2008. 
  18. Dariusz Cychol za Ewę Kotlińską redaktorem naczelnym „Faktów i Mitów”. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-09-12].
  19. Eliza Olczyk: Piotr Gadzinowski: Zostałem uczciwym posłem dzięki Jerzemu Urbanowi. rp.pl. [dostęp 2018-06-09].
  20. Wybory parlamentarne 97 [online], web.archive.org, 14 czerwca 2008 [dostęp 2023-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2008-06-14].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się