.JPG)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1838 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 lipca 1907 |
| Narodowość |
rumuńska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Muzeum artysty |
Nicolae Grigorescu Memorial Museum |
| Ważne dzieła | |
|
Țărancă din Muscel, Car cu boi, Atacul de la Smârdan, Fata cu basmaua galbenă | |
| |
Nicolae Grigorescu (ur. 15 maja 1838 w Pitaru, zm. 21 lipca 1907 w Câmpina) – malarz, jeden z czołowych twórców współczesnego malarstwa rumuńskiego.
Urodził się w Pitaru w okręgu Dâmbovița na Wołoszczyźnie, obecnie Rumunii. W 1843 roku jego rodzina przeniosła się do Bukaresztu. W młodym wieku (1846–1850) terminował w warsztacie czeskiego malarza Antona Chladka i tworzył ikony dla kościoła Băicoi i Monasteru Căldărușani. W 1856 roku stworzył kompozycję historyczną Mihai scăpând stindardul (Michał Waleczny ratujący flagę), którą podarował księciu wołoskiemu Barbu Ştirbei wraz z prośbą o pomoc finansową na studia.
W latach 1856–1857 tworzył malowidła dla kościoła klasztoru Zamfira w powiecie Prahova, a w 1861 roku dla kościoła klasztoru Agapia. Dzięki pomocy Mihaila Kogălniceanu otrzymał stypendium na studia we Francji.
Jesienią 1861 roku młody Grigorescu wyjechał do Paryża, gdzie studiował w École des Beaux-Arts. Uczęszczał także do warsztatu Sébastiena Cornu, gdzie jego kolegą był Pierre-Auguste Renoira. Wkrótce jednak opuścił pracownię i zafascynowany koncepcjami szkoły Barbizon opuścił Paryż i udał się do Barbizon, gdzie został współpracownikiem takich artystów jak Jean-François Millet, Jean-Baptiste-Camille Corot, Gustave Courbet i Teodor Rousseau. Pod wpływem tego ruchu Grigorescu poszukując nowych środków wyrazu podążył za nurtem malarstwa plenerowego[1].
W ramach Wystawy Światowej w Paryżu w 1867 wystawiał siedem dzieł. Na Salonie Paryskim w 1868 roku pokazywał obraz Tânără ţigancă (Młoda Cyganka). Ponownie jego prace prezentowane były na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889. Ważne wystawy miały miejsce również w Ateneum Rumuńskim w latach 1891, 1895, 1897, 1902 i 1905.
Od 1879 do 1890 pracował we Francji, zwłaszcza w Vitré w Bretanii oraz w swoim atelier w Paryżu. W 1890 osiadł w Câmpina w Rumunii i zajął się tematyką sielską (krajobrazy, portrety wiejskich dziewcząt, wozy z wołami).
W chwili śmierci w 1907 roku Grigorescu pracował nad swoim Întoarcerea de la bâlci (Powrót z jarmarku).
W 1899 roku został mianowany członkiem honorowym Akademii Rumuńskiej[2]. W 1957 roku jego dom w Câmpina został przekształcony w Muzeum Pamięci Nicolae Grigorescu. W Bukareszcie znajduje się stacja metra nazwana na cześć Grigorescu. Nazwę nadano jej w 1990 roku, w miejsce wcześniejszej nazwy na cześć generała armii komunistycznej Leontina Sălăjana. W rumuńskiej walucie Grigorescu przedstawiony jest na banknocie 10 Lei.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
