Nazwy własne, imię własne, onim[1][2] (łac. nomina propria) – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnoszą się do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów).

Definiowanie nazw własnych

W pewnym rozumieniu nazwy własne są niedefiniowalne. Przykład: znając definicję nazwy krzesło, można przyporządkować jej przedmioty o cechach typowych dla krzesła. Natomiast Karol to ten, kto został nazwany Karolem i nie można na podstawie takiej definicji stwierdzić, komu jeszcze mogłaby taka nazwa przysługiwać.

Nauka o nazwach własnych

Nauką o nazwach własnych jest onomastyka. Można wyróżnić dwie duże grupy nazw własnych:

  • antroponimy – nazwy osobowe, odnoszące się do ludzi;
  • toponimy – nazwy geograficzne nazywające miejsca.

Wyróżnia się także mniejsze grupy, jak np. nazwy zwierząt (zoonimia), ciał niebieskich (kosmonimia), statków, instytucji[3][4].

Przypisy

  1. Hladká i Nekula 2017 ↓.
  2. onim – słownik języka polskiego i poradnia językowa – Dobry słownik, dobryslownik.pl [dostęp 2019-10-09] (pol.).
  3. Por. nazwy angielskie i niemieckie polskich uczelni: Piotr Sulikowski, Alina Szwajczuk: Proper names in professional translation. Names of Polish academic institutions in English and German. Hamburg: Verlag Dr. Kovač: Hamburg, 2018.
  4. Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 8. ISBN 83-04-02436-5.

Bibliografia

Linki zewnętrzne


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się