Nawa główna
Nawa główna w systemie bazylikowym

Nawa główna – środkowa przestrzeń wielonawowego korpusu nawowego kościoła[1] lub sali kolumnowej, oddzielona rzędami kolumn od naw bocznych. Nawa główna jest zwykle najszersza, stanowi podstawową przestrzeń świątyni i przebiega wzdłuż niej, wyznaczając główną oś budynku.

W kościołach zbudowanych w oparciu o system nawowy nawa główna przebiega od elewacji przedniej (i niekiedy od kruchty) w kierunku prezbiterium. Niekiedy przecięta jest nawą poprzeczną, czyli transeptem.

W systemie bazylikowym nawa główna jest znacznie wyższa od naw bocznych i jest oświetlona przez okna znajdujące się ponad dachami bocznych naw. Okna te umieszczone są w ścianach nad rzędami kolumn. W systemie pseudobazylikowym nawa główna nieznacznie przewyższa nawy boczne i nie posiada okien. W systemie halowym nawa główna i nawy boczne mają tę samą wysokość.

Przypisy

  1. Wilfried Koch Style w architekturze. Arcydzieła budownictwa europejskiego od antyku po czasy współczesne, wyd. 1996, s. 461

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się